2024 is een zeer evenwichtig cyfer en bovendien is 24 reeds sinds jaar en dag myn persoonlyke geluksbrengende getal. ik ben meer geobsedeerd door het getal 44 - dwz: 44 is geobsedeerd door my, jammer genoeg; doch 24 is jeugdig en oprecht, hét getal dat ik ook steeds inzet aan de roulettetafel.
nog eens een one man show gedaan, "gewoon blyven ademen", live in sint-truiden... naar daar gereden door romeo spinelli... een echte koffi-klets-dame, is die man... zelf naar hem toegefietst in trix, zodat hy niet de stad in moest om my te gaan ophalen - en nu ineens besef ik, dat myn fiets nog dààr staat... dju...
in de backstage vlàk voor het optreden in slaap gevallen, niet lichtjes en oppervlakkig maar echt zéér, zéér diep. de organisator kwam my hardhandig wakker schudden - wel zeven seconden lang, dacht ik jenne decleir voor me te hebben. niet waar dus. "het publiek zit al, je zou mogen beginnen." was dat weêr even schrikken. maar goed, zeer goed - niks beters als, vlak voor een optreden, nog rap even van zeer diep onder de bodem je energieën eventjes te gaan opdiepen...
mollie jarig. snachts thuiskomende, in grote ballon-letters aan de kast: "13". die grote leeftyd, in die ballonnen daar voor my, in huis, wisten my plotsklasp zo hard aan te grypen, dat de tranen my over myn wangen rolden...
morgen écht proberen my op die gig met sam wauters in costa te richten. komt echter goed, heb er alleszins keiveel zin in en wat kan je meer willen, als je gaat optreden, dan ZIN hebben in dat optreden? is verre van evident, zeker niet voor iemand die al 35 jaar iedere dag optreedt... en toch... ik lééf voor showbizz...
dat die niels destadsbader daar rondhangt, das ook niet echt niks. bazart in ons voorprogramma, die zangeres van hooverphonic ook gewoon zomaar in ons publiek; je kan toch niet nog méér hot zyn?
fred ontsmet moest hem my nochtans aanwyzen. "niels vraagt of je niet even met hem wil babbelen. hy zit in de keuken. klamp je aan my vast en loop flink door, zodat je niet aldoor wordt tegengehouden op die wandeling." hy was in de keuken. ik zeg: "wie dan precies?" "man," zegt fred. "destadsbader is die met zyn pet." weet ik veel, ik weet niet hoe die eruitziet.
fred ontsmet moest hem my nochtans aanwyzen. "niels vraagt of je niet even met hem wil babbelen. hy zit in de keuken. klamp je aan my vast en loop flink door, zodat je niet aldoor wordt tegengehouden op die wandeling." hy was in de keuken. ik zeg: "wie dan precies?" "man," zegt fred. "destadsbader is die met zyn pet." weet ik veel, ik weet niet hoe die eruitziet.
op een keer kwamen ze my ook eens zeggen: "hey, jy weet vast niet, wie jou daarjuist aan het helpen is geweest, die versterkers in je wagen in te laden?" ik zeg: "neen, wie dan wel?" "och, sukkel - dat was jelle cleymans, de hele tyd." ah, okay...
(het photootje by deze rubriek, gemaakt door serge myn broêr, vind ik het beste portret dat ooit van my gemaakt werd.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten