ik drink geen druppel en rook geen korrel; en toch kruip ik net zo lief, eigenlyk, als een junkie op handen en voeten de lange dagen door; aldoor fysiek drastisch bekomende van een voorbye reeks gigs, in een power-nap neêrstortende, om daar dan als halfdood weêr uit tevoorschyn te klauteren; vooral overdag een zombie - naarmate, langzaam, de nacht vordert, ontstygen er my echter nieuwe energieën... het is een permanent aanzwengelen, hard optrekken, crashen, black-out gaan en weêr aanzwengelen. natural high, natural low...
op de werktafel liggen, behalve de gebruikelyke dinsdagclub en het salon op zondag, de expats naar lint en naar sint-niklaas; het schryfwerk aan de "great climate change comedy show"; en nu meer acuut de voorbereidingen voor de erfgoed-prys-uitreikingen. morgen naar boek-topia in het verre kortryk, om ons holmes-boek de wereld in te katapulteren... mollie doet inmiddels, dwz ook zaterdag, haar première met de musical "vrydag", welk event als gruwelyk onderwerp een schoolshooting betreft... dat daar zelfs, in america, een woord voor bestaat, gaat op zich al mylen te evr...
rocco heeft logies op bezoek, léon leonski, die steeds achter pitouche aan blyft rennen; als léon binnenkomt, maakt pitouche tegenwoordig al meteen dat 'ie weg is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten