gisteren, maandag, een optreden in diksmuide. die lezing over frankenstein, of althans over de schryfster daarvan, mary shelley. tezamen met jean paul van bendegem - doch zonder, naar nochtans anders gebruikelyk, johan braeckman, die imm ers, jammer genoeg, bezig is met te verhuizen - naar spanje, inderdaad.
was: dus vooral een kwêstie van ryden, was het, vandaag. om halfelf smorgens de wagen in. onderweg echter, zeer fyn, non-stop op myn stuntgedicht kunnen voortwerken, zo aandachtig dat ik het niet merkten-of ik nu drie uurs of vier uurs onderweg was. ("tot in het oranje van de lange hangbruggen van charlemagne, / versjacherde charlotte // chaperonneerde gy my mesjogge / met ook uw tjechische marmot."
de lezing ging erg goed, in de best wel gigantische zaal van cultureel centrum de kruisboog. jean paul in topvorm, maar ikzelf ook in topconditie, wonderwel. ik ben, kennelyk, altyd alleen maar doodmoê wanneer ik thuis zit - eens op de been, lezers, ben ik steeds opnieuw één en al kunst- en vliegwerck.
vreemd: ik dacht dat onze holmes-lezing de meest populaire was; doch jean-paul van bendegem heeft dit volgende nageteld en geconcluderd: dat we dié lezing, over holmes, nu slechts 32 keren hebben afgelegd - onderwyl we die lezing over edgar allan poe, de auteur, nu byna 50 keren hebben opgebracht. héél raar, want vooral juist als ik de poe-lezing doe, verkryg ik het gevoelen, die nog helemaal niet voldoende te hebben geëxploiteerd...
terug naar huis onderweg, heb ik wél moeten maken dat ik niet, acuut, aan slaap zou vallen - met, uitzonderlyk, doch doeltreffend, red bull, indeed...
myn thuiskomen ook opmerkelyk: mollie en rocco, respectievelyk myn dochter en myn zoon, zyn, da's waar ook, de gehele week op schoolreis ("extra muros" heet dit tegenwoordig...); luv en kik dus alleen thuis, onbegrensd; best heerlyk eigenlyk. voor even. zelf word ik door die kinderen de laatste zes jaar feitelyk flink met rust gelaten; alleen maar moet ik, voor mollie dan toch, zo hard mogelyk proberen te doen alsof ik niet besta; niet luid ademen, niet op myn blote voeten lopen, niet per ongeluk in haar richting kyken als ze voor de spiegel staat; doch luv wordt ongeveer permanent door ze beiden opgeëist, als een gratis slavin op bestelling, ook aldoor inzake digitale slush ("kan je myn tictoc account en dit of dat...)
het is geen netflix en geen voetbalmatch, het is een nachtmerrie waar geen woorden voor zyn - maar toch doen we een flesje champagne open: voor de oekraïeners die vannacht in één ruk, op vier verschillende russische vliegvelden, talloze en talloze russische bommenwerpers heeft weten kapot te maken. cheers!!!
1 opmerking:
Een reactie posten