per fiets onderweg door de helmstraat. een kind van zes dat er wandelt aan de overkant, gooit een bloembak van de vensterbank. ik zag het niet precies gebeuren, dus ik stop en vraag:"hey, heb jy die bloembak daar af gegooid?" ja, knikt het jongetje bedeesd. ik zeg:"zet die dan maar terug op de vensterbank,"- wat voor zo'n klein kind inderdaad geen lichte opdracht is, maar hy krygt hulp van zyn grotere broêrtje.
meteen stopt er een tegenover my passerende automobiel; een in haar hoofddoek nauwelyks zichtbare moedervrouw met op haar achterbank vier kinderen begint my af te snauwen: ze heeft kritiek op de manier waarop ik dit heb aangepakt, ze voegt eraan toe dat dit de schuld is van de ouders van dat kind en niet van dat kind zelf, en dat onze samenleving, met een aanpak zoals de myne, zal zaaien wat we nu oogsten. ik kom te traag op een repliek, het is ook moeilyk discussiëren met achter haar en achter myzelf een sliert auto's die niet kunnen passeren.
een kleinerende ervaring, die nu voor de rest van de dag op my inknauwt. ik ben een kindervriend, ik had dat jongetje helemaal niet afgesnauwd (luv veronderstelt naderhand automatisch van wel); ik zei gewoon gedegen:"jy hebt dat eraf gegooid, zet dan nu dan terug." toch is het nu myn schuld dat noord-antwerpen alsmaar dieper in de shit is komen te zitten. dat binnen veertien jaar hier alles in brand staat. dat binnen drie jaar al jouw hoofd en myn hoofd er afgesneden zullen worden.
toch voorts een geweldige dag...
het opblaasbad van zyn water ontdaan, om er dekens en kussens in te draperen; derwys een ligzetel op het terras creërend, om daarin te kunnen voortlezen in de oneindige shelley-biografie...
de vyfde seizoenen van zowat alle netflix-reeksen slaan tegen ("bloodlines," "fargo", ...), zodat we nu, van arren moede, de hollandse serie volgen genaamd "i love ibiza", om dan maar te genieten van het debiele acteerwerk, de plastieken dialogen - én de luxueuze landschappen.
snachts weêr voortwerken op de guido-musical. nog vele uren arbeid voor de boeg, maar geen enkele zwàre arbeid meer; alleen nog maar, aldoor, het gruis wegspoelen, meer niet... een oud-griekse dichter, ik weet niet meer welke, adviseerde zyn leerlingen: die paardenharen blyven en blyven uitkammen, opdat ze zullen blinken.
4 opmerkingen:
Als ouders tekortschieten, mag de omgeving helpen bijsturen.
Getuige
Van een heuse overtreding
Zo een in een teveel aan hoofdgoed
verscholen mevrouw mag helemaal niet
met vreemde meneren converseren. Gezien
de ingebakken felheid mag je als onthutste
onderdaan oorvijgen vangen in uw proberen
Al het eenmaal uit haar kookpot naar buiten komt
kan haar man daar nog het een en ander van leren
Hun nakomelingen parels der bipolaire maatschappij.
Bekende verhalen; je was er niet en toch van de partij
Ontrafeling van mededogen baart een voorspellend vermogen.
Opgedane ervaringen kunnen pijnlijke prikkels verzenden naar eerder
in gedachten omarmd gedachtegoed. Waarheid niet-honkvaste-materie
In alles staat de taal u vrij, plezierig en handig, je kan werkelijk alle kanten op.
Van links helemaal naar rechts en dan lekker liggen sudderen ergens in het midden
Uwes
Getuige
Van een heuse overtreding
Zo een in een teveel aan hoofdgoed
verscholen mevrouw mag helemaal niet
met vreemde meneren converseren. Gezien
de ingebakken felheid mag je als onthutste
onderdaan oorvijgen vangen in uw proberen
Als het eenmaal uit haar kookpot naar buiten komt
kan haar man daar nog het een en ander van leren
Hun nakomelingen parels der bipolaire maatschappij.
Bekende verhalen; je was er niet en toch van de partij
Ontrafeling van mededogen baart een voorspellend vermogen.
Opgedane ervaringen kunnen pijnlijke prikkels verzenden naar eerder
in gedachten omarmd gedachtegoed. Waarheid niet-honkvaste-materie
In alles staat de taal u vrij, plezierig en handig, je kan werkelijk alle kanten op.
Van links helemaal naar rechts en dan lekker liggen sudderen ergens in het midden
Mat Jongenelen, 16 juni 2017
Om een kind te maken heb je twee mensen nodig ( meestal). Om een kind op te voeden heb je een heel dorp nodig. (Afrikaans spreekwoord).
Dat was tenminste burgerzin, Vitalski.
Een reactie posten