het ritme der dagen van deze week...
iedere dag hetzelfde...
het mag zo myn gehele leven...
uitslapen in zo'n aparte, kleine slaapkamer in die caravan. af en toe wakker worden door de kinderen - de eerste woorden die ik vanmorgen vernam, kwamen uit rocco james conan zyn mond, dewelke, om één of andere reden, moest uitroepen:"wauw, dees is zàlig!!..."
vervolgens nog gedurig te bed blyven liggen, lezend in dat brel-boek, met het raam van die slaapkamer wyd-open, myzelf aldus een uitzicht vergunnend op goed afgestofte, lenige, kempische dennenbomen. ook die geneeskrachtige geuren van die dennenbomen. alleen wie in de kempen geboren is, kan hier echt meê communiceren.
opstaan rond halfeen, en dan min of meer ontbyten; hotdogs, cola-zero, cornflakes. een wandelingetje met de kinderen. rocco met een go-cart.
rond drie uur hier aan tafel wat huiswerk maken; de "vyftig recensies" zyn vandaag afgerond en doorgemaild... daarna écht shit lezen: largo winch, ik durf het byna niet te zeggen. naar de children byna geen omzien, doordat het hier in al die tenten en caravans krioelt van de speelvriendjes.
rond vyf uur toch gaan zwemmen met de children. veelal vanaf die water-glybaan het vocht in, dat nog steeds byzonder lauw is. de children gaan er na een kwartier weêr uit, waarna ikzelf, zodoende, nog een halfuurtje vermag te individueel-zwemmen, mét zwembrilletje. het water is heel proper en zacht. de bossen errond, bloeien prachtig groen en indrukwekkend. en hoewel de camping in principe volzit, heb je deze gehele zwemvyver quasi voor jezelf, wat overigens zeer vreemd is.
het weêr is geniaal, een zachte maar overtuigende zon, geen wind en geen wolken. mooie kleuren. uiterst helder, warm licht.
meteen daarna douchen, myn nog steeds zwartgeverfde haren wassend. ik ben wel heel lelyk, deze dagen. niet alleen dat platte haar, ook myn gezicht vol vlekken, myn lillende dikke buik, myn afgezaagde vier t-shirts... en dit, terwyl ik er vorige week, op de decap-feesten, nog zo helemaal als een jongensgod doorkwam. - dit komt natuurlyk door het campingleven, dat marginaliteit vérgt.
we gaan iedere avond, telkens rond halfzeven, uit eten, in telkens hetzelfde hoeve-restaurant hier duizend meters verderop, gisteren die beuling met caramel-peren, vandaag spek-hamburgers en als nagerecht ryst-pap.
om halftien mollie in bed leggen met een film, maar ook met het verplichte lees-kwartiertje. "heb ik zondag geen vryaf van dat lezen?" "neen, van lezen kryg jy nooit vryaf. jy mag altyd àlles van my - alleen wat dit lezen betreft, ben ik heel streng." (maar daar ben ik wel mooi te laat meê, dat lezen schiet niet op, de "CH" begrypt ze niet, en drie lettergrepen is er al te veel aan - gewoon doordat ze niet wil werken, ze wil zich àltyd kunnen overgeven aan haar éigen verbeelding.)
als alles en iedereen slaapt, ryd ik aan 90 per uur langs de stil zoemende snelwegen naar antwerpengrad. onderweg beluister ik de dialogen van de belcanto-musical, om er terug "in" te komen. de eerste helft ken ik weêral terug. eenmaal thuis ginder, verzet ik nog huiswerk, geef de hamsters te eten en stofzuig de badkamer. in de nachtwinkel ga ik zien of alles daar nog in orde is.
na één goed uur weêr naar staraja roessa terug... op die terugweg per definitie het audio-vox-verhaal van conan de barbaar voortzettend. soms zet ik er met myn telephoon een eigen-gekozen soundtrack onder. dus "conan" plus "my bloody valentine".
terug in de camping nog een zekere nachtwandeling. egels bestuderen, erin slagen om verloren te lopen. dan dit bloggen - o hell. en dan een halfuurtje netflix, "trapped", en dan doodmoê in slaap vallen op myn unieke slaapkussens; om rare, veelal nostalgische dromen te doorwaden...
dit aldus, o bloggers, elke dag optenief, met zo weinig mogelyk variatie!!...
fuck school. fuck "gaan werken"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten