zachtjes wakker geschud door mollie, die, in haar kamer bezyden de myne, d'r huiswerk aan het afleggen was, en dus een paar keer moest komen vragen hoe je dit of 'n ander woord spelt. haar alleréérste vraag, waarmeê ze binnenkwam, was:"by welke sport draag je alweêr 'n kamerjas, by judo of by karate?
"krrrreun... ik dénk by allebei..."
beneên in huis was rocco james conan aan het gamen, luv was bezig met iets in de keuken.
gelyk via mail, by een koffi in de ligzetel, een paar van m'n leerlingen gecoacht, vierde jaars engels, en aansluitend aan deze blog beginnen knutselen; de cirkel-vormige "alternatieve feiten", deze tyd de rubriek zynde waar ik graâg m'n dag meê begin, wegens zelf gedreven door nieuwsgierigheid.
één minimale uitstap, namelyk te voet tot aan het postkantoor in de wilgenstraat, om nog 'ns twee boekjes te verzenden... nu zyn er geen bestellingen meer, en ook geen boekjes meer, dwz toch geen meer van "de moord op servais verherstraeten"; volgende week komt daar een mini-herdrukje van binnen, maar wellicht is het "momentum" dan weêral vergleden...
het weêrtype er één zynde van knalharde zon... daar draai ik soms graâg muziek by van the doors... ik zie ook wel waarom the doors kinderachtig is, maar je hoort toch gewoon dat die 'n steengoeie tyd had toen ze die open, breezy muziek maakte... ook vind ik dat wyzelf in 'n veel te brave burgerwereld leven, vergeleken by die eerste-generatie-hippies... het is gemakkelyk om hippies belachelyk te maken, maar waar staan we zelf?
op de terugweg naar huis deed het my verdriet om te moeten merken hoe, op het stuivenbergplein, die jonge vrienden mekaâr high-fiven en zelfs omhelzen met nog meer nadruk dan gewoonlyk... ze gaan met z'n vyven praktisch op mekaârs schoot zitten... die kloof zal dus nooit, ooit, te overbruggen vallen, dwz de kloof tussen mensen die het nieuws een béétje volgen en begrypen, en daarginder, die barbaarse, achterlyke nep-nozems... die op-de-grond-spuwers, die ook hun motoren altyd laten draaien omdat ze ook van "de opwarming van de aarde" hoogst geen benul hebben...
wanneer ik dit hier noteer, is het exact tien uur savonds; zonet rocco james conan te bed gelegd, met voor te lezen uit een vintage stripboekje van tarzan dat 'iezelf had uitgekozen. ik ga het kort houden, het huis ligt te erg overhoop om er zelf, als weldenkend mens, in te kunnen functioneren. dwz myn moreel imperatief dicteert my:"opstaan - én niet meer gaan zitten: totdat héél de boel totaal is opgeruimd!"
wel eerst 'n brufen, alsnog - tegen m'n oor-pyn, toch weêr wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten