eêrgisteren-avond nog eens een tekst uit de oude doos opgesnord, speciaal daarvoor zelfs m'n antieke computer van héél erg lang geleden vanonder het stof getrokken, nog een wonder dat die vooroorlogse machine vanzelf nog aan de praat ging. het gaat om, byzonderlyk, een aantal hoofdstukjes die ooit ook, tien of twaalf jaar terug, met een aanzienlyke regelmaat, op deze blog zyn verschenen; de mémoires van een chefkok; een boeiende vriend van me, die zomaar ineens een kok werd, en die in "neuze neuze", "het fornuis" en "centre ville" heeft gewerkt... ik dacht: welja, misschien nog eens even bekyken; my verwachtend aan een twintigtal bladzyden van warrige krabbels, meer niet. evenwel: het gaat om een styve tachtig bladzyden styf materiaal; en vandaag, de zaterdag, zit ik daar nu, geheel onverwacht, al voor de derde dag op ry over gebogen... leuk, het lykt wel een onverwacht cadeau aan myzelf, dwars door de tyd heen...
met de nieve lockdown doe ik verder niets meer; alleen maar schryven aan die boekjes, en met myn broêr en met idris aan hun lay-out werken, én af en toe er eentje van verkopen bovendien...
i love that lockdown, je komt er echt meê op een eiland terecht en i love eilanden...
naar myn kinderen weinig omzien; die zitten de héle dag op tiktok... wat minder erg is dan "brawl stars", omdat ze daar dansjes en verkleedpartyen voor ontwikkelen - zolang het nog mag van trump...
goed weêr, harde zon...
drilboormachine by de achterburen wel, erg jammer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten