er ging wat aan vooraf, ik weet niet meer wat. op den duur denkt een dame in het gezelschap: ik houd dit niet meer uit,- en maakt aanstalten om zichzelf met een explosief om het leven te brengen. hoewel dit gruwelyk is, weet ik myzelf tegelyk geprivilegieerd om het zélf te zullen hebben mogen zien gebeuren... de explosie is echter niet ingrypend genoeg, alleen maar is haar aangezicht verschroeid. de man die achter haar zat is inmiddels met haar één geworden; ze zitten tezamen in één lichaam. "dus," begryp ik, "de pyn die zy zichzelf nu heeft aangebracht, treft nu ook hem." dan zie je zelfs dat ze een vreemde siamese tweeling zyn; één kant van het hoofd is hààr gezicht, de andere kant van het hoofd is zyn gezicht. ze moeten wegvluchten, maar geraken in totale paniek; "wy hebben dit nog nooit meêgemaakt, wie gaat dit besturen, wie moet wie volgen, en hoe?" dwz hoe kan je tezàmen wegrennen als je ieder in een eigen richting in één lichaam zit? ik kom naar ze toe, zeggende: "neem myn hand, ik zal jullie voorthelpen!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten