zondag 24 oktober 2021

state of being, 25 october 2021

curriculum...

van negen tot twaalf aan het kerstverhaal geschreven. van twaalf tot halftwee geblogd, met tussendoor correspondentie en huishoudelyke karweien - maar niet heus. om twee uur myn kinderen naar myn grootouders gaan brengen, met de fiets, in een fantastisch mooie herfstzon.
    van drie tot vyf myn huiswerk als schoolmeester gemaakt. wat vooral neêrkwam op het doorwaden van myn berichtenbox op smartschool; op drie weken tyds verwordt die telkens tot een oerwoud van dienstnota's, clusterverslagen en reminders.
    van vyf tot zes met rocco james conan gevoetbald. ik vier keer na mekaâr verloren. wat komt doordat ik op myn sokken speel, zodat ik, al schuivende, nooit snel genoeg kan manoeuvreren.
    van zes tot halfzeven gegeten, een tof oosters menu. slaag gekregen van mollie, ondertussen.
    van halfzeven tot halfacht: gelezen in thomas mann. nu echter myn oomzegster, carmen crankie, my verteld heeft, zelf in dit boek toch weêr gestopt te zyn na een goeie 200 bladzyden, schyn ik geneigd onderhand hetzelfde te zullen doen. de nuchtere taal van de eerste paar hoofdstukken is in het gedrang gekomen door vooral de dialogen die té formeel zyn - waarmeê ik bedoel, dat de geraffineerde vorm van die dialogen soms een gebrek aan inhoud schynt te moeten verbergen... ook zyn de vele metaforen naar hemel- en hellevaart te doorzichtig en dus te schools... op een onbewoond eiland zonder concurrentie zou het dik in orde zyn maar nu is daar weêr die lokroep om voor een vierde keer te gaan proberen proust van voren naar achteren te lezen, wat toch een groter avontuur is dan déze mann. "faustus" van mann is ook veel spannender dan "de toverberg". hoewel ik toch benieuwd blyf, toch doorlezen eerst nog...
    inmiddels werd het halfnegen savonds, en noteer ik deze "state of being".
    sumbiet leg ik rocco james conan in bed. meestal breng ik hem dan in hypnose, een ritueel waar we beiden toch telkens iets beter in worden. op den duur tel ik, na wat ontspanningsoefeningen, van tien tot nul, en rond het cyfer vier is ie dan meestal toch echt reeds aan het snurken.
    van tien tot elf uur savonds, straks, hoop ik nog iétsje aan het kerstverhaal te mogen doorwerken.
    morgenvroeg, zoals steeds op maandag, belachelyk vroeg op - hoe kàn een mens dit aanvaarden!!... (om acht uur daar zyn...)

Geen opmerkingen: