vroeg wakker. dus weinig geslapen. doch: wel in rust, alsook in vrede. "blake & mortimer" links, de brieven van james joyce rechts. vannacht. dus toch, hier alles byeen, alles goed in orde (niet echt meêgerekend: de korte, bytende scheldpartyen tussen moeder en dochter smorgens, beneden aan de trap.)
in het voorts totaal leêge huis my behoorlyk onverwyld aan de schryftafel gezet. wat overigens spreekwoordelyk bedoeld is; sinds de briljante uitvinding van de laptop, zit ondergetekende nauwelyks meer aan een tafel, noch op een stoel, om zich, gestaâg, aan schryven te wyden; iedereen by ons thuis behalve misschien mollie, is aan de ligzetel verknocht. zoals de romeinen, aan hun luie ligtafels; altyd maar liggen; liggend zitten; hangen, zich uitrekken...
het nero-labyrint... je blyft maar herschryven... niks aan te doen... het wordt wel toch steeds, naar ik hoop, een kléin beetje beter...
voorts rondbellen naar techniekers en organisatoren. die gig in tessenderlo; zal die kunnen doorgaan? en die andere gig, in deurne? promotie voeren, is op deze manier alleszins onmogelyk. laat evenwel maar zitten, er zeuren nu al genoeg mensen...
het vroege donker... nog een halfuur, en ik moet weêr prikkeldraad gaan losknippen...
voorts rondbellen naar techniekers en organisatoren. die gig in tessenderlo; zal die kunnen doorgaan? en die andere gig, in deurne? promotie voeren, is op deze manier alleszins onmogelyk. laat evenwel maar zitten, er zeuren nu al genoeg mensen...
het vroege donker... nog een halfuur, en ik moet weêr prikkeldraad gaan losknippen...
tonie is trouwens toch wél teruggevonden, vanmorgen; vastgebonden aan een totempaal, met gifpylen doorboord, door kannibalen vanaf de middel tot aan de voeten helemaal opgepeuzeld.
het goeie aan die horror is dat ze geen ruimte laat voor melancholie...
het goeie aan die horror is dat ze geen ruimte laat voor melancholie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten