dinsdag 31 mei 2022
onderschat / overschat
onderschat: de eenzaamheid van directeurs.
alternatieve feiten
1. net zoals je in het engels geen onderscheid kan maken tussen "gezin" en "familie" (allebei "family"), is daar ook geen onderscheid tussen "puber" en "adolescent"; allebei "adolescent". dat zyn serieuze handicaps.
bwreuh...
geen fake;
@ the bookshop
songtekstsnipper
uit het schriftje
state of being, 1 juni 2022
ik ben eigenlyk zeer slecht in vriendschap. een paar vrienden bellen my soms op; de telephoon beantwoorden is byna altyd moeilyk. zelf bel ik nooit zomaar naar hen. wat nu ook wel te maken heeft met een letterlyke telephonofobie.
gast-auteur
door gast-auteur Robertus Baeken, vanuit de timmer-kamer...
42.
Daarom besloot ik recht op mijn eerder verborgen doel af te gaan. Nadat we van ons glas hadden genipt, zei ik op een toon alsof ik eerst wat gezellig wilde keuvelen, dat ik moeilijk uit haar verhouding met de oude heer kon wijs geraken. Als eerder toen dit onderwerp ter sprake was gekomen, antwoordde Marie-Claire met een ontwijkend lachje.
'Je bent toch meer dan louter zijn dienstmeid?'
'Ja, vaak ook zijn gezelschapsdame!'
'Neem me niet kwalijk als ik het zeg, volgens mij is hij je minnaar en daarenboven een belangrijk geldschieter.'
Ik was een beetje bang dat Marie-Claire zich beledigd zou voelen; gelukkig nam zij het luchtig op. Zij glimlachte. 'Dat laatste is zeker het geval. Maar mijn minnaar... Hoe kom je erbij? Daar is hij veel te oud voor; of mogelijk heeft hij in Egypte al te veel watertjes doorzwommen: de man is volslagen impotent.'
Dit woord viel als een hakbijl. Ik moest haar geloven, ook al had ik nooit eerder aan die mogelijkheid gedacht. Ik had me voor niks opgejut. 'Toch zit hij voortdurend achter je aan?'
'Och ja, hij ziet graag vrouwelijk schoon. Dat is, zou ik zeggen, normaal voor elke man, jong of oud; en dat zal ook niemand hem kwalijk nemen. Maar dan vraagt hij me altijd van die stuitende dingen.'
Nu gaat het komen, dacht ik. 'Kan je eens één van die dingen opnoemen?'
'Liever niet!' Marie-Claire nam meteen een reuze slok van haar glas.
Ik besefte dat zij nerveus werd en mogelijk weinig weerstand zou bieden als ik sterk genoeg aandrong. Maar wegens het risico daardoor de sfeer te bederven, besloot ik niets te forceren. Eigenlijk was ik er al zo goed als zeker van dat de oude ondanks zijn impotentie met haar wilde rotzooien. Misschien wilde hij wel dat ze hem een pak ransel gaf of in het gezicht spuwde. Soms hoor je de vreemdste dingen.
De tijd was gekomen om haar te zoenen en het bloesje verder los te knopen. En dat deed ik ook, zij het met minder overgave dan op de trap bij de oude heer. Doordat ik nu niet meer terug kon, voelde ik me wat in het nauw gedreven. In een flits herinnerde ik me Elly’s gezicht, - die laatste zondagavond toen ik van huis was weggelopen, - haar gekwetste blik, alsof ik haar had afgetroefd. Zij kende me door en door. Wat mij vervulde, hoefde haar niet te worden uitgelegd. Zij had deze overspelige scène voorzien! En ik begreep nu hoe pijnlijk het voor haar moet geweest zijn in de liefde tegen een andere vrouw het onderspit te moeten delven. Zoals mijn zinnen door zoenen en gestreel werden opgezweept, moest het wel hierop uitdraaien.
(WORDT VERVOLGD...)
maandag 30 mei 2022
onderschat / overschat
alternatieve feiten
1. de russische versie van de slachtingen in bucha is deze; meteen na de terugtrekking van het russische leger, lagen er géén doden op straat; pas drie dagen daarna wél; namelyk omdat oekraïense militairen wraak zouden hebben genomen op burgers die, tydens die kortdurende bezetting, met de russen hadden willen meêwerken.
etymologie
lukewarm
het engelse woord "lukewarm" wil zeggen "lauw". "warm" komt vermoedelyk van het latynse "formus", warm; maar de oorsprong van het woord luke komt, naar men aanneemt, van een engels woord dat verwant moet zyn geweest met het middelnederlandse woord "leuk", dat vandaag wil zeggen "plezant", maar dat toéntertyd wilde zeggen "lauw", alsook "niet diep, niet heftig, rustig". "leuk water met zout" was een middeleeuws medisch voorschrift. dit "leuk" werd uitgesproken als "luuk".
ranking
TOP 13
landen met hoogste bevolkingsdichtheid
2. palestina
4. libanon
5. zuid-korea
6. rwanda
8. burundi
11. haïti
13. belgië
@the library
maar dan helemaal in de "blauwe reeks"-styl, dwz de suske en wiske-styl die vandersteen adopteerde in de jaren 50, speciaal om aan de wensen van hergé tegemoet te komen...
vandersteen was toen van plan om nog een negende verhaal te tekenen, maar dat is er niet meer van gekomen, alleen de eerste paar stroken; en dus de titel; de sonometer.
corteggiani en workaholic stallaert hebben dat nu, drie kwarteeuw later, netjes afgerond...
(wel een rare druk; zie je die witte lyn rechts? de cover is zo smal, of de binding zo onhandig, dat die cover de volledige breedte van de binnenblaêren niet afdekt.)
maar steengoed gedaan, alsof het écht een boek van toén is, dat nu ongerept werd teruggevonden...
fictieve biographieën (6/8)
state of being, 31 mei 2022
een hevige dag voor pitouche. die moest meê naar de klas, voor mollie haar spreekbeurt. ik was smiddags even overhuis, net op tyd om te mogen inzien hoe luv een slaapmiddel door dat arme beest zyn eten roerde, zodat ie gemakkelyker in zyn mand zou kunnen. dat lukte aardig, dus alles kwam goed. mollie zeer fier, al is de waarheid dat veel marokkaanse kinderen, de helft van haar klas, bang zyn van katten, alleszins te bang om ze zomaar te kunnen aaien.
dreamer
we woonden tezamen met een ander stel in een gemeenschappelyk huis, namelyk tezamen met rob potters, bart en nathalie. dit was niet per definitie de hel, "ik woonde vroeger ook in een erg groot gezin", dus "het heeft iets natuurlyks"; maar tegelyk was dit toch vooral een vermoeiende evenwichtsoefening. kan ik nu by ze aan tafel blyven zitten en meê keuvelen, of willen ze liever alleen zyn? kan ik hier zomaar gaan liggen, of is dat te intiem? ik dacht: ik zal veel in de keuken verblyven." daar stonden, op het aanrecht, een platenspeler en een twintigtal klassieke punkrockelpees. *** ik was, zoals vroeger, een middelbaar scholier, en de school waar ik ging, die érg druk bezet was, had een overdekte ruimte met een zeer indrukwekkende plafondschildering, die echter te somber, te duister was om te deugen.
gast-auteur
door gast-auteur Robertus Baeken, vanuit de timmer-kamer...
41.
Met het oog op een origineel geschenk, zoals een Nederlandse vertaling van La naussée, had ik vergeefs een paar boekhandels bezocht. Maar de laatste jaren bleek ik nog weinig mee met wat daar verkocht werd. De meeste handelszaken beschikten enkel over een flinterdunne bovenlaag van mij eerder onbekende auteurs, wier laatste uitgaven, blijkens de door kranten aangehaalde loftuitingen op de achterflap, als meesterwerken werden aangeprezen. Een lezer van Sartre of Dostojewski, zoals ik, had hier nog weinig te zoeken. Dat was jammer, want nu had ik niets als aanleiding om Marie-Claire ook eens wat van ‘mijn andere, mijn diepere’ kant te laten zien.
Een beetje geërgerd omwille van de ruiker rode rozen die ik dan maar gekocht had, belde ik bij haar aan. Ook was ik vreselijk op mijn hoede; te meer daar ik onderweg de heer Vogel in een voorbijrijdende taxi meende te hebben opgemerkt.
De voordeur schoof automatisch op een kier, en ik betrad de inkomhal.
'Kom gauw naar boven!' Marie-Claires stem daalde van de overloop.
Zij droeg een half doorzichtig bloesje met zwarte kant. 'O, wat leuk die bloemen!' Dat ze blij zou doen, lag geheel in de lijn der verwachtingen.
'De oude heer gezien?' vroeg ik, nog steeds niet gerust in de zaak.
'Mijnheer Vogel? Hoe kom je dáár nu bij?'
'Ik vroeg me af of hij misschien die leuke verrassing is!'
'Je moet niet meer aan hem denken! En die verrassing komt straks wel! Ga zitten. Eerst haal ik een vaas voor die prachtige bloemen.'
Terwijl Marie-Claire in de belendende kamer verdween, gooide ik mijn overjas over een stoel. Daarna maakte ik het me makkelijk op de canapé, recht voor een kunsthaardvuur. Ik dacht er opeens aan dat bij Karls liefje ook een haardvuur brandde. Ik kon het mij al precies voorstellen. Hoogstwaarschijnlijk brandden ook daar slechts enkele schemerlampjes, en zeker zoals hier werd de kamer gevuld met zachte muziek, afkomstig van een uitgezochte cd. Ik ontdekte het lege plasticdoosje op de salontafel, naast een teddybeer. 'Sfeervol en romantisch', zo stonden de zeemzoete klanken hierop aangekondigd. Maar hoe dan ook, ik was niet hier om over Marie-Claires smaak te oordelen. Die liet ik maar voor wat hij was, zo niet zou ik het ook over haar meubels moeten hebben en over de dichtgeschoven gordijnen, of over het veel te drukke behang.
Marie-Claire had de rozen in een hoge vaas gestoken, zodat de stengels mooi rechtop bleven. Terwijl zij de vaas op de salontafel zette, bemerkte ik dat haar bloesje één knoopje verder openstond.
'Porto?'
Weer moest ik aan Karl denken. Had ook hij niet eerst een aperitiefje gedronken? Op de keper beschouwd was er geen nieuws aan de orde.
Terwijl Marie-Claire de glazen inschonk, vroeg ik me af wat mij dan wel tot hier had gelokt. Zeker niet gewoon het idee om een nummertje te maken, - een herhaling van wat zich in elk huis ter wereld precies eender afspeelde. Iets uit het verleden had mij geroepen naar deze plaats, waar het mysterie van ‘de vrouw’ aan mij zou geopenbaard worden. Genezen van mijn nieuwsgierigheid zou ik eindelijk tot rust komen.
Maar wat zou er dan moeten gebeuren? Ik kon een beroep doen op mijn fantasie en de gekste toestanden verzinnen, maar ten aanzien van de werkelijkheid bleef ik elke originaliteit schuldig. Welke leuke verrassing ook, ik was hier als de eerste de beste rokkenjager die een vrouwtje gaat versieren. Straks zou ik met een leeg gevoel in de buik, en in mijn hoofd een mysterie minder, naar huis keren. De wereld zal verder zijn gang gaan en ik zou als alle mensen vergeefs blijven uitkijken naar het nieuwe, het andere, het grotere dat altijd in aantocht is, maar nooit komt.
(WORDT VERVOLGD...)
zondag 29 mei 2022
alternatieve feiten
1. nadat hy in 2021 moest aankondigen dat hy zyn presidentspositie zou afstaan aan putin, die dus zomaar, simpelweg, opniéuw president werd, scheen dmitri medvedev (photo) voor omstanders een psychologisch gebroken man; hy was er niet meer by, bibberde, viel in slaap tydens vergaderingen die hy voorzat, ...
waar was je te zondag
in de stemmige, want algeheel ledige foyer van het pop-up-theater van studio 100.
kon ik hierzo goed doorwerken aan myn eigen onzin...
ranking
TOP 10
marc buggenhout
pas vandaag zag ik ineens dat, reeds op 26 december, meta-vitalski-blogger marc buggenhout deze voorkeurslyst van stripverhalen aan my doorspeelde, met name by "reacties". die stonden in een willekeurige volgorde, maar werden nu naar myn éigen smaak naar tien teruggebracht en in volgorde gezet...
1. "De juwelen van Bianca Castafiore" Kuifje (Hergé)
2. "De laatste vechter" (Martin Lodewijk, Don Lawrence)
3. "De Valstrik" Blake en Mortimer (Edgar P. Jacobs)
4. "Daverende Flaters te Koop" (Franquin)
5. "Zwartkijken" (Franquin)
6. "De Ark van Nero" Nero (Marc Sleen)
7. "De Gezanten van Mars" (Willy Vandersteen)
8. "Droom van een Walvis" Ragebol (Bom en Frank)
9. "Zwarte Vrijdag" XIII (Vance,Van Hamme)
10. "De Jappen vallen aan" Buck Danny (Hubinon, Charlier)
van staraja roessa naar riga
59e tussenstop: bardakrogs...
uit het schriftje
ook luc huybrechts komt voor in die autobiographie van ivan heylen. maar heylen is héél kwaad op huybrechts, hy legt uit dat huybrechts hem "totaal verraden" heeft.
een geluid dat ik zeer goed verdraag snachts, is dat van de ruisende autosnelwegen in de nabye verte, zoals daar nergens in vlaanderen nog aan te ontsnappen valt. die zoemende bewegingen zyn tamelyk gelykmatig, als de eigentydse golfslagen van een soort van oceaan.
in de rubriek "alternatieve feiten" ga ik dagelyks van objectief naar tamelyk subjectief; in de rubriek "uit het schriftje" ga ik van subjectief telkens naar tamelyk objectief.
"ik ben eens benieuwd wat ik ga schryven." letterlyk met een blanco geest aan je klavier gaan zitten, zonder énig inhoudelyk idee, en dan toch wél, op een of andere manier, iéts genoteerd krygen - dàt is het schryven als een vorm van actief zelfonderzoek (waarmeê niet automatisch gezegd is dat dit onderzoek veel zal opleveren.)
fictieve biographieën (5/8)
state of being, 30 mei 2022
negen uur savonds, en iedereen by ons thuis is reeds in zyn of haar bed, ieder in zyn of haar eigen slaapkamer. zolang je beneden blyft, is er immers altyd, in regel, nog iéts dat je moet presteren; dat ene, vergeten pannenlapje dat nog naar de keuken moet, die ene, in tweeën geknipte bankkaart die nog terug in je portefeuille moet... en zo ben je dan zeven op zeven dagen bezig, de hele tyd met van dat gepruts - totààl zonder het te beseffen langs de highway naar je burn-out...