het is een natuur-fenomeen hoe de makers van dit ene geniale liedje, op een ook verder best sublieme plaat (het té oneindige lord's prayer" misschien niet meêgerekend), voor de rest van hun oeuvre alleen maar quasi onaanhoorbare bagger hebben kunnen maken.
historisch: de steel guitar & bas intermezzootjes in deze song zyn zeker dé draaischyf waarop een deel van de punk naar gothic verschoof. toch? en van alle vormen van hedendaagse goth was de muziek de oorsprong; dus die ene enkelvoudige riff hier, is dé springveer tot een totale cultuur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten