ik droomde dat ik onder invloed van twee bepaalde, zeer slechte vrienden van me, die ik hier niet by naam noem, een onuitsprekelyk gruwelyke moord had gepleegd hier om de hoek van de straat. die moord was al even geleden, en al die tyd leefde ik daar gewoon meê. myn geweten was echter zo bezwaard dat ik er kotsziek van werd, dit was totààl niet te harden. het moment was nu gekomen om myn vader en moeder hierover de waarheid te vertellen, ik kwam by ze thuis maar het was nacht en door myn komst werden ze wakker. hier nu een ysbleke vraagstelling, die deze extreem heftige, totaal ondraaglyke nachtmerrie van een scherpte voorzag die te ver ging om te kunnen verdragen: ging ik myn ouders nu meteen inlichten, zo oncomfortabel snachts, of zou ik daar liever meê wachten tot morgenvroeg? ik zei: laat my jullie nog een zoen geven, want zo meteen ga ik jullie iets vertellen, waardoor ik voor jullie niet meer dezelfde zal zyn. ik zoende hun gezicht en sprak vervolgens, in tranen uitbarstend: "ik vind dit zelf afgryselyk maar ik heb hier om de hoek in de straat iemand vermoord - en in stukjes gesneden en opgegeten! ik vind dit ook zelf té afschuwelyk!!" (echt: ik droomde dat ik in een naby verleden iemand had versneden en opgegeten?????) "ja," zei myn moeder, "ik heb daarover gehoord, over een dergelyke moord hier vlakby." toen werd ik wakker, en ging ik in het midden van de nacht naar luv, om dit te vertellen, om de druk van my af te helpen.
later droomden-ik dat ik een enorme superster was, die een soort jubileum-optreden gaf, maar dan in een trein, maar dan wel een onuitsprekelyk kolossale, luxeueze trein, van oneindig vele wagons, alle gevuld met fans van me. alles was één feest en één succes. ik was al urenlang show aan het geven - en, zo begreep ik, aan myn stuntgedichten moest ik zelfs nog maar beginnen. ik liep door al die wagons, pas op het einde van de droom begon het ernaar te gelyken dat dit toch niét allemaal fans van me waren, ook veel toevallige passagiers die me zelfs helemaal niet kenden. toch was het allemaal prettig tot het eind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten