gast-auteur

                         HET GEVAAR LOERT IN MOMBASA

van onze correspondent in de jungle robertus baeken

                           aflevering 47

Terug naar mevrouw Clessens. Want geen enkele fatsoenlijke redactie wil zich over dergelijke onverifieerbare, misschien wraakzuchtige beschuldigingen na een echtscheiding uitspreken.

    De directeur had aan de Gouverneur-Generaal nog iets anders voorgesteld. Een kleinigheidje om deze hinderlijke mevrouw zo rap mogelijk weer buiten te krijgen.

    ‘Waarom denkt u dat het geraamte niet van uw zoon is?’ vroeg Zijne Excellentie haar in hoog beschaafd Oostends.

    Na alles wat mevrouw Clessens reeds in ‘t bijzijn van het skelet en directeur in de hoofdzaal gezegd had, voegde zij er het volgende aan toe: ‘Mijn zoon had niet zo van die kromme orang-oetangledemaatjes.’

    Om na te gaan in hoeverre mevrouw Clessens met haar opmerking juist zat, begaven zij zich met hun drietjes meteen naar de vitrinekast in de hoofdzaal. Het is daar dat Gouverneur-Generaal Van Kuyck omtrent het skelet tot geheel nieuwe inzichten kwam. Toen zij zich over het glas bogen, slaakte die mevrouw Clessens een luide gil. Uit een van de oogholten kwam opeens de wiegende, nieuwsgierige kop van een dun slangetje tevoorschijn. Alleen de directeur hield het Britse hoofd koel. Terwijl mevrouw Clessens op uitleg wachtte, sprak hij rustig. Flegmatiek verklaarde hij. Waarop Zijne Excellentie Van Kuyck bemoedigend knikte. Deze had elk woord goed verstaan en vertaalde vervolgens: ‘Het slangetje voedt zich zolang met de hersenen.’ Daarop mompelde hij: ‘In dat geval kan het skelet onmogelijk van een Neanderthaler zijn, zoals ik altijd had gedacht.’

     

‘Mijn zoon is een Belg, geen Neanderthaler, en zeker ook niet dit geraamte,’ hield mevrouw Clessens vol. ‘Voor mijn part mogen jullie dit lijk nog duizend jaar onder dit uitstalraam laten liggen, de naam van mijn zoon halen jullie hier vandaag nog weg! Een schande is ‘t!’

    Haar van ouderdom kromgetrokken wijsvinger wees naar de bezijden aan de etalagekast vastgemaakte zilveren naamplaat met daarop ook de beknopte uitleg waarom deze waarschijnlijk door een Mau omgebrachte schriftsteller naast het oorspronkelijke logboek in de volgende kijkkast lag uitgestald.

WORDT VERVOLGD...