de werklieden zyn weg; de prachtige ramen steken er overal in, boven en beneden, de voordeur, de vliegenramen... het neigt naar het monumentale... maar myn intiemste papieren in de werkkamer hangen vol cement, de voetstappen van modderlaarzen pryken op myn slaapkussen... het gaat even duren, dit barbarye weêr effen te stryken...
dit is natuurlyk gezeur; luv heeft die opwaardering geniaal geregeld; dit huis wordt ons pensioen; voor wanneer, binnen veertien of vyftien jaar, de kinderen de deur uit zyn... myn acteerwerk in pingponglokalen de voorbye decennia, zullen my op myn oude dag weinig opleveren; maar: dan verkopen we dit fort, en gaan luv en kik ergens in een caravan wonen (liever niet maar we zullen zien...)
but - okay, really; zo'n werklui over de vloer, nu al drie weken lang iedere dag van de week, van zes uur smorgens tot vyf uur savonds, is op zich écht een serieuze stressboel... morgen komen er voor één keer eens helemaal géén handarbeiders langs - en ja: da's nu echt féést voor ons!...
voorts, dagboekgewys, gaf ik vandaag overdag twee uur engelse les, in schilde. daar had ik weêr erg veel plezier in. indien mondjesmaat gedoseerd, kan lesgeven soms echt een fantastisch iets zyn. dat had ik echt nooit gedacht, daar kom ik nu pas achter, op myn 50e.
het helpt dat ik myn vak erg zinvol en nuttig vind: engels; misschien het meest zinvolle vak van allemaal. op zich suckt het natuurlyk om die tieners te moeten staan beknotten in hun natuurlyke sturm-und-drang; ik maak nu deel uit van de grote afstomp-machine - doe dit niet, doe dat niet, blyf zitten, wie heeft met die stilo gegooid!!!?; maar: als ik ze ondertussen aan het verstand kan brengen wat het werkwoord "to strike" betekent, en/of de uitdrukking "against all odds", en/of de frase "to commit an offense", dan help ik die mensen toch écht wel vooruit... ja, daarom kan ik dit doen... vorig jaar gaf ik ook nederlands, maar da's eigenlyk al meteen veel meer nerdy... engels is àlles in 2020...
but - okay, really; zo'n werklui over de vloer, nu al drie weken lang iedere dag van de week, van zes uur smorgens tot vyf uur savonds, is op zich écht een serieuze stressboel... morgen komen er voor één keer eens helemaal géén handarbeiders langs - en ja: da's nu echt féést voor ons!...
voorts, dagboekgewys, gaf ik vandaag overdag twee uur engelse les, in schilde. daar had ik weêr erg veel plezier in. indien mondjesmaat gedoseerd, kan lesgeven soms echt een fantastisch iets zyn. dat had ik echt nooit gedacht, daar kom ik nu pas achter, op myn 50e.
het helpt dat ik myn vak erg zinvol en nuttig vind: engels; misschien het meest zinvolle vak van allemaal. op zich suckt het natuurlyk om die tieners te moeten staan beknotten in hun natuurlyke sturm-und-drang; ik maak nu deel uit van de grote afstomp-machine - doe dit niet, doe dat niet, blyf zitten, wie heeft met die stilo gegooid!!!?; maar: als ik ze ondertussen aan het verstand kan brengen wat het werkwoord "to strike" betekent, en/of de uitdrukking "against all odds", en/of de frase "to commit an offense", dan help ik die mensen toch écht wel vooruit... ja, daarom kan ik dit doen... vorig jaar gaf ik ook nederlands, maar da's eigenlyk al meteen veel meer nerdy... engels is àlles in 2020...
voorts, ten slotte; "de naam van het rendier", myn kerstverhaal: gisterennacht quasi voltooid... de verkoop van myn boekjes stagneert evenwel, dat was ook te voorzien; zeker na "de kempenkrak" kon "jerry bill" alleen maar op moêheid stuiten, op oververzadiging; als een mens alleen maar de cover ziet, kan hy ook niet raden hoe lollig dat boekje binnenin wel niet is - maar: toch ben ik alvast uit de drukkosten, ieder enkelvoudig exemplaar dat nu nog buitengaat, is winst...
het enige dat écht telt, is dat die boekjes bestààn. wat ermeê gebeurt, is bykomstig. ik wéét dat byna niemand nog leest, dat is normaal, dat is niet erg, ik lees ook zelf byna niets meer...
myn kunstwerk, zyn vooral de eindcontouren van dat oeuvre; de omtrek ervan, die je kan zién, zonder het allemaal te hoeven te hebben gelezen...
myn kunstwerk, zyn vooral de eindcontouren van dat oeuvre; de omtrek ervan, die je kan zién, zonder het allemaal te hoeven te hebben gelezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten