zeer erg uitgeput, nog een tikkeltje erger dan op zo'n andere woensdag. de dinsdag tevoren was dan ook, enigszins, nog meer afmattend dan gemiddeld, een belachelyk groot succes. dit hoor ik van iedereen, aldoor: dat je nà zo'n clubavond thuiskomende, nog urenlang moet afkicken van een teveel aan impressies, een overvloed van prikkels, geluiden, ideeën en beelden. voor myzelf is het wel echt een topsport.
verpletterend was rocco james conan, myn eigen zoon; die is àltyd waanzinnig goed, maar deze keer was het nog erger; in myn ogen toch; alsof er, als een vulkaan-uitstoot, één oogverblindende glimp vrykwam van die onpeilbare energiebom waarop hy schuilt, die hele oceaan van zyn geniale potentie, die daar woelt in zyn jeugdige wezen - die gehele performende kunstvorm nam het van hem over, vastgebonden op zyn eigen raket, die sterker is dan hemzelf, knalde hy door het universum...
dus afgemat was ik, maar uiteraard zeer gelukkig, succes hebben is àltyd leuk, ook zakelyk. toch wou ik geen gat in de dag slapen; dus toch redelyk vroeg op, en dan weêr de zetel in; corresponderen, powernappen; lezen, powernappen; facturen uitbetalen, powernappen; en zo de hele middag door.
in de late namiddag met rocco gaan skateboarden.
savonds repetitie, zie photo twee of drie rubrieken hierboven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten