vrijdag 7 maart - "Het Salon In Brugge," bij Bettie Barock.
al myn speeldagen, ziehier:
donderdag 16 januari 2025
damagni / damoet
damagni: te dikwyls "sorry" zeggen.
damoet: je mailbox iedere dag helemaal doorploegen en afwerken, zonder finaal uitstel.
alternatieve feiten
1. de auteur karl may deed niet alleen, met een geweer om zyn schouders, alsof hy zyn personage "old shatterhand" was, hy deed ook geregeld alsof hy zyn andere gekende personage werkelyk was: kara ben nemsi, de nobele avonturier.
2. die kara ben nemsi was wel, volgens mays verzinsel, een duitser van oorsprong; de naam in het turks willende zeggen "kara de duitser". maar in zyn verhalen is hy aldoor op reis door het ottomaanse ryk, tezamen met zyn arabische gids, hadji halef omar. in het totaal schreef may acht boeken over die man.
3. ook milan kundera creëerde een personage genaamd kara; in "de ondraaglyke lichtheid van het bestaan". een tjech in ballingsschap in zwitserland.
4. "old shatterhand" was vooral populair in duitsland; maar in de lyst van "landen waar deze cowboy veel gelezen werd, staat tjechië op nummer 2. (de rest van die top tien: zie item hieronder).
dit was: old shatterhand - kara ben nemsi; kara ben nemsi - tjechië; tjechië - old shatterhand (by nader inzien heb ik in deze ""kring van feiten" een fout gemaakt; feit nummer twee diept "kara ben nemsi" alleen maar verder uit - zonder progressief een link naar een volgend thema op te werpen.)
tom waits new rain dog
verdere toelichting - zoals gisteren beloofd.
gaat ook weêr verspreid worden over een paar dagen, anders niet leuk meer voor myzelf. wat zit ik hier myn tyd te versmossen.
1 hoist that rag
2 god's away on business
2 god's away on business
3 circus
4 chocolate jesus
5 another man's vine
6 raised right men
7 knife chase
8 lost in the harbour
9 calliope
6 raised right men
7 knife chase
8 lost in the harbour
9 calliope
10 chicago
11 everything goes to hell
12 green grass - live
13 nirvana
14 little drop of poison
15 redrum
16 starving in the belly of a whale
17 fawn
18 poor little lamb
11 everything goes to hell
12 green grass - live
13 nirvana
14 little drop of poison
15 redrum
16 starving in the belly of a whale
17 fawn
18 poor little lamb
"hoist that rag" is inderdaad een totaal perfecte opener, helemaal in de lyn van de "frank trilogy" uit de jaren 80; "hoist that rag", trek de voddenvlag naar omhoog; alledrie de trilogy-platen openen met een uitnodiging tot een zeereis: het quasi openende "shore leave" in "swordfish", het openende "singapore" in "rain dogs", het openende "hang on saint christopher" in "wild years.
binnen de vyftien waits-genres, is "hoist that rag" de brommende stap-stomper; débuut van dat genre was "underground" in "swordfish", voortgezet in het openingsnummer "singapore" in "rain dogs". dit klinkt dus echt hélemaal als in die trilogy, maar zelfs pakken beter dan "underground", dit rythme hier swingt véél harder en is dus veel meer hypnotisch. het gitaarwerk is van waits' allerbeste gitarist, marc ribot. de totàle vryheid die ribot hier krygt, om zich eens lekker onbegrensd uit te leven zonder eind, maakt dit meteen tot een van de mooiste guitaarsolo's uit het gehele waits-oeuvre, eens te meer in het tezamenspel met dat anarchistische, en dus cinematographische trompetje, dat er als een wezel rondheen kronkelt.
als je een plaat wil maken die "even goed als rain dogs" is, lykt de ambitie ondoenbaar - maar met dit éérste nummer kop je toch gelyk reeds binnen. ook qua lyrics; "The smell of blood, the drone of flies / you know what to do if the baby cries."
"god's away on business" is daarop een gedroomd vervolg. het genre loopt door (de brommende stap-stomper, beetje kinderachtig wel om het zo te noemen); als die vorige song een extrapolàtie is van de song "underground", dan is deze hoekige 2/4-maatse daar een knieval daar terug naartoe. dezelfde trompet als in de openende song, maar deze keer in een leêgte, zonder die guitaren-buzz; "hoist" en "god's away" vormen eigenlyk tezamen één song, maar dan één song waarvan het tweede deel even gaat zitten om een béétje op adem te komen.
je kan byna niet geloven dat die twee songs niet uit één en dezelfde elpee zyn gerecruteerd.
zelfs tekstueel klopt dit; in de opener een uitnodiging om te gaan reizen (alle goeie elpees van waits zyn één reisverhaal, één zeeëpos); in het volgende nummer moeten merken dat je zelf thuis bent gebleven - maar dat god er tussenuit is.
je kan byna niet geloven dat die twee songs niet uit één en dezelfde elpee zyn gerecruteerd.
zelfs tekstueel klopt dit; in de opener een uitnodiging om te gaan reizen (alle goeie elpees van waits zyn één reisverhaal, één zeeëpos); in het volgende nummer moeten merken dat je zelf thuis bent gebleven - maar dat god er tussenuit is.
ook verderop in "a new rain dog" komt dat idee steeds terug: in de steek te zyn gelaten door god, of anders toch door religie ("chocolate jesus", "everything goes to hell", ...)
"circus" - daarover morgen meer.
state of being, 17 januari 2025
nog steeds totaal ontregeld. pas in slaap gevallen rond negen uur smorgens. goed, in de loop van de lange nacht wel steenhard kunnen doorwerken aan "de kempenkrak 2", opgelucht dat dat eindelyk uit zyn startblokken is geraakt. niet werkelyk "uitschryven" maar wel in juiste volgorde inhouden en beelden verzamelen, je hebt zo altyd meteen te véél materiaal maar dat is dan ook nodig; later kan je altyd nog schrappen.
de vorige kempenkrak situeerde zich voornamelyk in de jaren zeventig. deze nieuwe voorstelling zit met schouders en twee oren in de jaren tachtig. dat triggert meteen een enorm pak verschillen - hoewel je toch op diezelfde aandoenlyke modder-aarde blyft pranken - komt goed. U2 in 1981 in zaal lux. de brassers in 1983 in "den hof van de pastoor" in gierle. een communiefeest in "hondseinde" by westerlo - een trouwfeest eveneens in "hondseinde" maar dan in een "hondseinde" by poppel. kempische dialektsoorten, kempische biersoorten. kempische familie namen; van gorp, van gestel, blocks, moeskops, druyts, ...
daarstraks met rocco james conan naar het skate-park...
het weêr is onguur; klam en koud, grim en miserabel - doch gelukkig geen regen, geloof ik.
het is kwart voor tien savonds, iedereen anders in huis is gaan slapen.
zaken doen, voortwerken aan de kempenkrak. subiet eerst eens gaan zien over er nog iets te eten valt in de keuken...
woensdag 15 januari 2025
woensdagbunnie
elke duytschaever
nu zondag live in het "salon op zondag"
wolstraat 7, antwerpen,
in de namiddag
dakan / dakanni
dakkan: spontane combûstie. bestaat wel degelyk.
dakanni: iets ondernemen om bureaucratie tegen te gaan (dat kan niet, volgens de "wet van de entropie"; op brede schaal kan je geen orde scheppen, omdat het ergens bezig zyn met orde scheppen, elders per definitie wanorde veroorzaakt.)
alternatieve feiten
1. er is maar één forellensoort die zout zeewater kan verdragen. deze soort heeft zyn thuisbasis in groenland. deze soort wordt genoemd "arctic char", feitelyk een kruising tussen zalm en forel. ze kan van zout naar zoet water en weêr terug.
2. er is ook zout op andere planeten dan alleen maar op aarde, bvb ook op mars is er zout.
3. op mars woeden er met hoge regelmaat zogenaamde "stofduivels", tornado's van een hoogte van 20 kilometers. het goeie aan die tornado's is dat ze als een stofzuiger werken voor de enkele machines die de mens reeds op mars heeft neêrgeplant, de zogenaamde marsrovers. dankzy de reinigende werking van die stofduivels hebben deze machines een veel langere levensduur. wat niet op voorhand bedacht was, het is gewoon een toevallige meêvaller.
4. in honduras regent het soms letterlyk forellen, namelyk door toedoen van "watersprouts", dwz tornado's boven water.
dit was: forel - zout; zout - mars; mars - tornado; tornado - forel.
nog even verder met tom waits 1/3
waarom dit iets betekent.
ten tyde van "rain dogs" stond tom waits in myn top zeven. zyn elpees van nà de jaren tachtig echter, ervoer ik steeds als ronduit deprimerend. en die jaren tachtig-elpees geraakten, in zekere zin, té grys gedraaid. dus zo verdween er een astroïde uit myn universum, ongemerkt.
mankementen
zeer goed begrypen we de tegenargumenten, tégen tom waits. dat hy deed alsof; alsof hy zwierf, alsof hy dronk, alsof hy arm zou zyn geweest. alsof zyn stem zou zyn kapotgeleefd. ter verdediging daarvan: eigenlyk hééft hy wel eeuwenlang, zeker in de jaren zeventig, uitzichtloos rondgetourd, door al die americaanse staten en in kopenhagen; hy hééft best flink gedronken, jammer genoeg trouwens; en hy leefde een lange tyd in pubs in plaats van in een villa in beverly hills (wat een keuze was; hy kon inderdaad wel, misschien, in zo'n soort van villa leven; maar hy wilde dat eenvoudigweg niet.)
"fake" dus
zyn grootste held was bukowski; en die grote bukowski deed wel eens, eind jaren zeventig, een uitspraak over tom waits, met name toen, op een gezamenlyk optreden in los angeles, hun paden zich kruisten: "dat gastje heeft geen greintje authenticiteit in zyn botten."
precies hetzelfde zei bukowski twee decennia eerder al over johnny cash. inzake johnny cash spring ik dat by; een totààl overroepen, hulpeloos kereltje - hulpeloos, zo banaal als links zyn saaie drank-, en rechts zyn afgezaagde echtscheidingsprobleem. àldoor moest die worden voortgeholpen, nog vooral door zyn eigen vrouw, de zangeres june carter, die trouwens veel beter was dan hy. "ring of fire" is een liedje van june carter. cash' teksten zyn natuurlyk wel tof, maar zyn stem heeft geen swing, je krygt acuut een slappe als die begint. tom waits, daartegenover, is toch, op zyn talryke goeie momenten, elastisch en bezwerend. indringend en wakker. vind ik.
alles byeen is, achteraf gezien, dat poseren van tom waits best schattig. zeker had het niet gehoeven - maar het is nu eenmaal zo gebeurd, dat moet vermoeiend zyn geweest voor hem. niet jezelf kunnen wezen, jezelf geen houding vinden. dàt is er authentiek aan, zo blykt vandaag - inmiddels heeft hy al vyftien jaar lang zyn kop nergens meer laten zien. dat is allicht de authentieke tom waits - de tom waits die helemaal foetsie is.
(uitleggen waarom iets niét goed is, is ook helemaal niet zo interessant als uitleggen waarom iets wél goed is.)
nog even verder met tom waits 2/3
what happened
natuurlyk stonden er op die tien elpees ook wel goéie nummers; die bereikten jou echter niet, omdat je die elpees in hun geheel niet kon verhapstukken - je werd er ronduit triest van, van die platen. af en toe verzamelde je wel die paar goéie songs - maar die hadden dan verder geen draagvlak.
opeens, - ah ja, naar aanleiding van die biographie die ik aan het lezen ben, ook maar toevallig...
én bovendien wellicht als een weêrsomstuit van, in december, met oog op oudjaar, aldoor dat geknutsel aan playlists voor het fascisme van de dansvloer...
opeens kwam ik op het idee om er de tyd eens werkelyk voor te nemen, beste lezers, om hieruit, uit die tien post-platen, nu eens een effenaf zéér grondige bloemlezing te destilleren.
selectie-criteria - welke nummers vallen weg
die criteria waren belachelyk streng. àldoor schrappen - aldoor bedàchtzaam schrappen. zeker geen enkele song met een human beatbox in een mislukte sample. ook geen te realistische stem aan een saaie piano. ook geen enkel lied waarin je de realistische opname-studio kan gewaarwoorden. waarin de tekst niet echt boeit. enkel en maar alleen die verkreukelde, verhakkelde, in winterwind op het dak van een trein kruipende tom waits - indeed, de man van "rain dogs".
in eerste instantie bleven er zo een achttiental songs over. een honderdtal de vuilnisbak in. maar by een grondig overniéuw doorzeven, wikken en wegen, toch nog eens een kleine zestiental geredden. (feitelyk een vyftiental, plus ééntje binnengesmokkeld uit "the black rider", omdat ik een instrumentale, maar korte, buffer moest hebben. het tamelyk luchtdicht geproducete "the black rider" is echter eighties noch post-eighties, en diende verder daarom strikt tussen wal en schip te blyven.
volgorde
met een ernst die myzelf keihard verbaasde, ben ik vervolgens intens aan het puzzelen geweest voor een allermeest uitgelezen volgorde. de elpees "swordfish trombones", "rain dogs" en "frank's wild years" daarvoor als een sjabloon hanterende. hieronder geef ik de twee lysten al eens meê; morgen of overmorgen zal ik die volgorde-keuzes eens toelichten, zelfs. uiteraard is dat een verhaal van tempo-wisselingen, instrumentaal versus gezongen, atmosferische kwaliteit, interieur versus exterieur, instrumentatie - maar ook lyrische inhoud.
nirvana
dat was was trouwens wel geinig: by één songtekst, namelyk die van het liedje "nirvana", bedacht ik hardop: "hier steekt tom waits zyn held bukowski éigenlyk naar de kroon, dit is waits zyn àllermooiste stukje tekst ooit!" pas de dag daarna las ik in de liner-notes: dat die tekst, van het liedje "nirvana", een gedicht is - geschreven door bukowski...
3/3
nu kan ik weêr in het donker met een kop-telephoon over myn oren naar deze muziek liggen luisteren - als de meest sublieme vorm van kunstbeleving die er bestaat; precies diezelfde kicks als toen, in 1985. niet zomaar een serie liedjes, maar werkelyk twee prachtige elpéés. twee prachtige romans. (okay... nergens geen "downtown train"... dat niet...)
nirvana
Not much chance, completely cut loose from purpose,
He was a young man riding a bus through North Carolina on the way to somewhere.
And it began to snow.
And the bus stopped at a little cafe in the hills and the passengers entered.And he sat at the counter with the others, and he ordered, the food arrived.And the meal was particularly good, and the coffee.
The waitress was unlike the women he had known.She was unaffected, and there was a natural humor which came from her.And the fry cook said crazy things and the dishwasher in back laughed a good clean pleasant laugh.
And the young man watched the snow through the window.And he wanted to stay in that cafe forever.The curious feeling swam through him that everything was beautiful there and it would always stay beautiful there.
And then the bus driver told the passengers that it was time to board.And the young man thought "I'll just stay here, I'll just stay here"And then he rose and he followed the others into the bus.He found his seat and looked at the cafe through the window and then the bus moved off, down a curve, downward, out of the hills.
And the young man looked straight forward.And he heard the other passengers speaking of other things,Or they were reading or trying to sleep.And they hadn't noticed the magic.And the young man put his head to one side, closed his eyes, and pretended to sleep.
There was nothing else to do, just to listen to the sound of the engine, and the sound of the tires, in the snow.
maandag 13 januari 2025
onderschat / overschat
onderschat: de intelligentie van pitouche
overschat: wim mertens
naar waarde geschat: de introducerende melodie van ongeveer één minuut tot "de moldau" van smetana.
alternatieve feiten
1. eenden hebben tanden in hun snavels - maar geen echte tanden zoals zoogdieren, doch wel zogenaamde "lamellen"; kleine, tand-achtige kammetjes langs de rand van hun snavel. als ze kleine insecten of planten in hun bek vasthouden, kan daarlangs het water naar buiten lopen. cfr de baleinen van een walvis.
2. als muzikant was louis neefs een autodidact, zichzelf hebbende leren gitaar spelen zelfs zonder een handboek. intussen studeerden-'ie feitelyk voor architekt.
3. nog maar sinds de jaren 80 is "dag allemaal" een tabloid zoals heden; doch in feite bestaat het magazine reeds sinds 1957, als een uiterst katholiek weekblad vol huis- tuin- en keukentips en pauselyke nieuwstydingen.
4. kate bush werd op haar 16e ontdekt door david gilmour, frontman van pink floyd. hy bood haar meteen een contract aan - hoewel ze toen nog niets gepresteerd had, geen enkele opname en zelfs nog geen enkel optreden. ze wilde ook helemaal niet optreden, totaal panisch van podiumvrees. ook toen "wuthering heights" in 1978 zo'n wereldhit werd. men moest blyven en blyven aandringen totdat ze dan toch die stap durfde te zetten. die photo hier rechts boven is kate bush op haar 16e.
state of being, 14 januari 2025
het is halftien savonds. luv is naar boven. rocco james conan weet zich in liggend relax-vorm hier in de zetel vlak naast my. aan het gamen - met, aan de andere kant van het koninkryk, zyn meest levendige vriend leon; ik hoor dus steeds maar één helft van de conversatie - dwz, ik hoor alleen maar rocco james conan.
sumbiet, binnen een halfuur, de baan nog op - namelyk om mollie te gaan ophalen, meerbepaald aan de parking van de aldi hier kortby, die, voor ons, als kiss-&-ride dient, en alwaar zy, door de moeder van een collega-zangeres, zal gaan worden afgezet.
een verkreukelde dag heb ik achter de rug, vrienden... wat echter niet té erg is, niet per definitie. zo gryp ik dan weêr naar wat adem voor morgen, de beruchte dinsdag.
zeer veel betalingen heb ik moeten doen, voorts; en daardoor heb ik myn zelf, zonet, weêr helemaal blut aangetroffen. zo vergaat het een circusdirecteur. àltyd maar investeringen, ieder halfuur in de cosmos; zaalhuur, burgerlyke aansprakelykheidsverzekering, you name it.
een troost van op nul staan is wel, lezers, dat je dus wel nog nét niet onder nul staat.
(een troost van onder nul staan, is dat je dan, in ieder geval, ook niet meer kàn betalen - ook niet als je verplicht bent; als het op is, is het op.)
(een troost van onder nul staan, is dat je dan, in ieder geval, ook niet meer kàn betalen - ook niet als je verplicht bent; als het op is, is het op.)
ik drink nu zelfs koffi met melk. dat is een zeer drastische doorbraak. zolang ik niet zo achterlyk schyn om ook koffie met suiker te begeren, hoeft evenwel niemand er een witte bestelwagen by te gaan halen.
àls toch, op een dag, de witte bestelwagen voor my zal aankomen - dan zal ik my niét verzetten.
àls toch, op een dag, de witte bestelwagen voor my zal aankomen - dan zal ik my niét verzetten.
wél zal ik kwaad zyn, en angstig - maar tegelyk zal ik beseffen dat, o kinderen, verzet niet alleen zinloos is, maar zelfs contraproductief. ik zal dus, maw, over myn angsten heen stappen - teneinde my gedweê aan de wetenschap te zullen overgeven.
overdag ook minstens één goed uur aan het versmossen geweest met het verder uitwerken van nog een twééde tom waits-playlist... raar waar dit vandaan komt... na zoveel jaren niets...
ad valvas
groeten vanuit het Salon Op Zondag
voorts heb ik op het moment té veel zin om in bed te kruipen om aan deze blog nog erg veel energie te besteden.
ik doe jullie echter myn warme groeten. laten we er tezamen een goeie wereld van maken, veel lachen en fun hebben en niet kniezen. wees zorgeloos, enjoy your monday like it was the last day of your life...
ik doe jullie echter myn warme groeten. laten we er tezamen een goeie wereld van maken, veel lachen en fun hebben en niet kniezen. wees zorgeloos, enjoy your monday like it was the last day of your life...
zaterdag 11 januari 2025
dakkan / dakkanni
dakkan: wetenschappers die binnenkort concluderen dat asbest toch niét schadelyk is, maar voor oude mensen juist zelf gezond.
dakkanni: landsgrenzen.
alternatieve feiten
1. als kind woonde john massis in de ardennen, waar hy, naar eigen latere zeggen, lessen kreeg van een druïde, onder meer lessen in het bespelen van een didgeridoo.
2. reeds duizenden jaren geleden gebruikten de aborginals de didgeridoo als een geluidstherapeutisch instrument, dat je hersenen verkwikkelyke golven bezorgt.
3. aboriginals gebruikten een "vuurstickensysteem" — waarby ze vuur maakten, met name door twee stukken hout op een zeer specifieke, zeer complexe manier tegen mekaâr aan te wrijven, in samenspraak met de windrichting, de temperatuur en luchtvochtigheid. dit systeem was zó precies dat ze vuur konden maken zelfs in extreme omstandigheden, zoals in kletsnatte omgevingen, zonder enige ander hulpmiddel.
4. in de slag by groeninge, 1302, een onderwerp in het boek "de leeuw van vlaanderen" van conscience, werd door de fransen de stad kortryk goeddeels in brand gestoken.
6. dit was: massis - didgeridoo; didgeridoo - vuur; vuur - leeuw vlaanderen; leeuw vlaanderen - massis.
gag
 |
| "laat de bibliotheek van kortryk nu nog maar eens beginnen zeuren dat ik myn boeken nog moest inleveren!..." |
state of being, 12 januari 2025
dat belachelyk harde werken, slaat nergens op - doordat zich dat nadien dan toch wreekt. zo heb ik vandaag niets kunnen doen; het zou wél hebben gekund, maar ik had de fut inmiddels niet meer, die was door gisteren en eêrgisteren opgebrand.
maar goed: hard doorwerken doe je dan ook niét, om je capaciteit te willen overtreffen, maar om het yzer te smeden wanneer het plotseling heet blykt; opééns is daar dat hiaat in je agenda, opééns komen er geen nieuwe mails meer binnen!...
subiet, zaterdagnacht, het salon alvast gaan goedzetten. okay, da's mechanisch werk... dat zal my deugd doen... het is het schryven en het researchen dat er nu even te veel aan is (ik wil nu eindelyk in één keer doorslaan met een soort "kempenkrak deel 2". materiaal genoeg maar deel 1 was té succesryk, daar kan je niet tegen opboksen...)
waarom je niet naar de vrt wil kyken of luisteren: omdat je je dan automatisch, algauw; in oneindige oceanen van sportnieuws verdwaalt. altyd maar dat sportnieuws by ons...
ik zeg: "misschien wel een goed idee om verslaafd te gaan geraken aan xanax..." myn vrienden: "neen! neen! niet doen, dat komt nooit goed." myn repliek: "waarom dan wel niet? elvis heeft dat toch ook gedaan??"
:D
vrijdag 10 januari 2025
Abonneren op:
Posts (Atom)
