al myn speeldagen, ziehier:
zaterdag 31 mei 2025
alternatieve feiten
1. sociaal onderzoek heeft aangetoond dat ongeveer de helft van alle mensen die jy als jouw vriend beschouwt, op hun eigen beurt jouw niét als een vriend beschouwt. dit heeft te maken met ieders positie op de sociale ladder - kortweg: iedereen likt naar boven en trapt naar beneden.
2. ik betrap myzelf daar trouwens ook wel 'ns op; dat ik veel meer geduld heb met mensen die, op een of andere manier, ooit nog iets voor me zouden kunnen betekenen ooit, dan met mensen die me alleen maar tyd, geld en energie kosten. en jy zou zeggen: da's nogal normaal ook - maar: byvoorbeeld krishnamurti, die had daar felle kritiek op. die slaagde er écht in om met een president helemaal hetzelfde om te gaan als een wc-madame.
3. een winnend atleet slaat, op het moment van overwinnen, zyn armen en zyn gezicht hoog in de lucht. dit is een volstrekt natuurlyke reactie; zelfs levenslang blinde mensen, die dit voorbeeld dus nooit gezién hebben, doet hetzelfde.
4. de meest eenzame boom ooit was een boom in téneré, in de sahara; de meest nabye volgende boom bevond zich pas 400 kilometer verderop; alle rest rond die boom heen, was zand. toch is, in 1973, een dronken truckchaffeur erin geslaagd om die boom per ongeluk omver te ryden...
dode schryvers
schreef extreem véél boeken, met veel diepgang en met veel inzicht in de victoriaanse sociale verhoudingen... had nà zyn dood veel succes, maar werd by leven getergd door miskenning en bittere armoê.
belandde op jonge leeftyd in de gevangenis wegens diefstallen die hy pleegde om een prostituee die hij probeerde te redden... weêr uit de gevangenis vond hy geen werk meer en verhuisde naar de v.s., byzonderlyk naar chicago.
hy keerde weêr terug en trouwde met die genoemde prostituee, maar dat duurde niet lang en die prostituee ging ten onder in een sloppenwyk... dan trouwden-'ie met een mynwerkersdochter, kreeg twee kinderen, én zelf ook een longziekte. hy was bevriend met h.g. wells.
in het nederlands is er een pseudo-autobiographie van gissing verschenen maar ik vond dat tegenvallen - al kryg ik nu toch goesting om het eens opnief te bekyken!
uit het schriftje
koffi is een drug - maar waar al die andere drugs een ontkenning zyn van de realiteit, is koffi er juist een extra bevestiging van. koffi zoekt zyn roes in de realiteit, in de mechaniék van de realiteit.
ben deckers, ex-toetsenist van de brassers, beschryft dit in zyn mémoires: om van heroïne af te kicken, in een psychiatrisch centrum in halle vertoevende, sloop hy snachts uit bed - om overal waar mogelyk, koffi-filters leêg te lepelen.
smerige vingernagels. gisteren in bad geweest, toch vandaag weêr alsof ik recht uit de koolmynen kom.
mathematisch om niet te zeggen militaristisch in myn slaapgedrag; hier, zo denk ik, is er één vry kwartier? en daar, zo zie ik, is er een tamelyk zachte ligstoel? meteen in de houding, en meteen de vluchtweg herkennen langs dewelken-ik effectief, quasi ogenblikkelyk, in dromenland geraak.
doch van groter belang: het zogenaamde "niet kunnen slapen", byvoorbeeld té vroeg smorgens, niet een kwelling doch juist een zeer groot genoegen, een bedoéling.
de zorgen van de slapeloze hebben slechts in zeer beperkte mate te maken met diens niet kunnen slapen zelf.
koffi is heden myn drug, dat wel, al een hele tyd. koffi-verslaving is jazz.
de stad swingt, de kelder zingt.
vrijdag 30 mei 2025
dakkan / dakkanni
dakkan: een device om, vroeg of laat, alle gegevens in ons brein over te planten naar een computer.
dakkanni: dat er niet, ooit, een moment zou komen, waarop sterfelykheid wordt overwonnen.
alternatieve feiten, 30 mei 2025
1. de afgryselyke putin-gezant sergey lavrov is een muziekliefhebber, die gitaar speelt, en die zelf liederen schryft.
2. rod stewart is obsessief fan van modeltreinen. hy is al dertig jaar bezig een stad uit de jaren veertig na de bouwen, compleet met wolkenkrabbers en wisselstations en wandelaars met een hondje, etc. zelfs als hy op toer gaat, werkt hy daar aan voort, in een aparte camion onderdelen van deze stad met zich meê voerende.
3. "hooverphonic" heette eerst gewoon "hoover", maar dat mocht niet doorgaan, vanwege het gelyknamige stofzuigermerk, opgestart in ohio, beroemd geworden in engeland, heden onderdeel van een bedryf in tokyo.
4. foutje in "gremlins", de film uit 1984. in een filmzaal eindigt de geprojecteerde film. het film-lint wappert nog na aan één bandwiel, het andere bandwiel is leêggespeeld. echter: het is het take-up-wiel dat leêg is, en niet het feed-wiel; terwyl het natuurlyk het feed-wiel is dat op het einde leêg is.
5. tot dusver zyn nu ongeveer 1.500.000 mensen aan de oorlog in oekraine ten onder gegaan.
6. er zyn inmiddels zeker meer dan 200 films gemaakt over dracula.
state of being, 30 mei 2025
de slaperigheid zet zich door, kennelyk. misschien omdat het enigszins kàn. lezen in het boek van peter hook, inslapen. de wasmachine inladen, telephoneren met iemand van de minard - en wéér inslapen. helemaal de styl van pitouche.
mollie en rocco en hun vriendin marloes of anneloes of loesie waren in de namiddag naar de cargo, in park noord, pizza's gaan eten, nog eens.
ik heb nu een i-pad voor de dinsdagclub, om myn precieuze laptop voortaan thuis te kunnen laten - maar: kennelyk kan ik op een i-pad geen twee of drie youtube-films tegelyk afspelen - wat anders wél myn manier van deejayen is. als ik het éne filmpje aanzet, stopt het andere meteen met spelen - horror. of anders gaat van dat eerste filmpje dan toch in ieder geval metéén het geluid helemaal weg. iemand heel erg thuis in youtube-op-ipad?
dit, terwyl ik in het deejayen-met-youtube, maar dan op myn laptop, fenomenaal goed ben geworden, na drie jaar lang intens oefenen. zelfs de critische bootsie butsenzeller, zelf een deejay, die my eens bezig zag, zei geschrokken: "damn - is dat gewoon met youtube dat jy dot doet - hoe kàn dat!"
ik kan eigenlyk àlles heel goed - tenminste: zolang het iets artistieks betreft. evenwel, ziehier, heden: het trump-dictatoriaat heeft nu al myn meer naïeve dromen de nek om gedraaid. ik wilde best, eventueel, steenryk worden; ik wilde best, waarom niet, op myn eigen manier, macht hebben, en beroemd worden - doch vandaag, met zo'n gebakken stinkdrollen zoals donald trump en elon musk; nu zie je waar dit toe leidt, geld en macht en eigenliefde en roem leiden nérgens toe.
ik begryp zelf niet waarom ik niet, inmiddels, een radicale hippie ben geworden. iédere stap meêlopen in het systeem, is een totaal verkeerde stap.
goed, zo is deze blog ook weêr rond gekomen...
eens kyken of ik aan het werk kan toch, alsnog...
afterLink
heeft precies wel iets, doch alvast jammer dat afgezaagde monster in de straat. krypto is wel cool, dwz superdog.
donderdag 29 mei 2025
salon op zondag
this gig also contains:
myn pa en myn ma, die tango dansen
rudy sturm, hoe kan het anders
en inge reyniers
waar was je gisteren
snelcursus leeuwliggen in de dinsdagclub
dc washington
blueface
tante leny
nasty patsy
manoir
sarah knight
arthur lightstone
(c) paul horemans
state of being, 29 mei 2025
de gehele dag lang geen enkele mail beantwoord, geen enkele telephoon aangenomen. alleen wel de reservaties opgevolgd voor de dinsdagclub in de minard, alsook voor de jelle cleymans-special (meer dan 100 reservaties tot dusver; gaat supersnel uitverkopen. of course.) aangenaam geradbraakt in de ligzetel, quasi onafgebroken erotische sms'jes versturende naar luv - en verder weinig. wy zyn al zeventien jaar getrouwd maar nog altyd kunnen wy, onbegrensd in tyd en ruimte, erotische sms'jes sturen naar mekaâr. ook als we in dezelfde kamer toeven.
lezen in "unknown pleasures", mémoires met joy division, zoals genôteerd door de bassist van de band, peter hook, die overigens door iedereen wordt aangewezen als een totaal onuitstaanbare schurk. wat je zelfs in zyn eigen verhalen, maar dan tussen de regels door, kan begrypen.
is er echter toffere lectuur dan dit? op zo'n uitgemergelde woensdag met, voor morgen, een vacantie-dag voor de boeg? de futielste anékdotes uit hun tournee met de buzzcocks, 1979; de buzzcocks op dat moment veel groter dan joy division, doch joy division op hét toppunt van hun geniale krachten - tot verbystering van de buzzcocks, die door dit voorprogramma, joy division dus, keer op keer worden weggeblazen...
(ik mag het niet àltyd over prince hebben - maar, lezers: de mooiste verhalen betreffende een voorprogramma dat het hoofdprogramma naar huis speelt, is prince in het voorprogramma van rick james, 1981; een klap, een regelrechte diefstal ook, die rick james nooit meer te boven kwam.)
die joy division-verhalen zyn een opeenvolging van de meest afgryselyke "pranks"; misschien omdat er nog geen internet bestond, of wat, dat jongelui op toer zich met dàt soort deprimerende ongein wilden bezighouden? uit een hôtelkamer iemand zyn bed weggrissen - en in plaats daarvan daar een kinderbedje zetten. een doos met honderd muizen gaan kopen in een dierenwinkel - en dan al die muizen loslaten in de tourbus van een collega-band. mekaâr met eieren bekogelen, natuurlyk...
de léctuur van deze bittere, roemloze kronieken uit de meest sukkelachtige ondergrond van de rock&roll, helpen my om myn eigen aanhoudende besognes te relativeren. de heksenketel van de dinsdagclub - die is, zelfs op zyn ergst, toch minder vreselyk dan, byvoorbeeld, peter hook en ian curtis die, in april 1980, een optreden doen in brussel - teneinde daar dan, naar ze merken, te moeten overnachten: op een rolmat in een jeugdherberg...
intussen werd het middernacht exact... nu toch wél ga ik my in het zadel heisen... beginnende by dit bloggen...
op de achtergrond speelt "the complete landings" van richard skelton (ik ben ook iémand. ik ken ook, wil ik zeggen, elpees en muziekmakers - die anderen niét kennen. ik ben ook belangryk!!...)
er was geen mayonaise in huis. doch wél had luv aardappelpuree gemaakt. ik kàn, weten jullie, geen aardappelpuree eten (nochtans myn lievelingseten) zonder mayonaise. snel naar de nachtwinkel, de pakistaan. daar stond, welgeteld, één mayonaise-pot - met, zag ik, totaal geen etiket erop? welk merk dan? wat ingrediënten? wat houdbaarheidsdatum, wat the fuck is dit? dus dàt heb ik gekocht, toch wel - én dat, bovendien, heb ik opgegeten; zo mayonaise-geketend ben ik...
woensdag 28 mei 2025
dinsdag 27 mei 2025
maandag 26 mei 2025
alternatieve feiten
1. paul mc cartney haatte het productiewerk van phil spector aan "let it be", eerstgenoemde allicht terecht vindende dat tweed genoemde dat nummer belachelyk hard met alles heeft overladen.
2. shangai, china's grootste stad, was nog tot in de 18e eeuw een totaal onooglyk vissersdorpje.
3. de hond die in 2024 de prys voor "lelykste hond te wereld" won, in de afdeling wars van onduidbare zwerfhonden, was een pekinees.
4. de suzy-wafelfabriek wist zich in buizingen. echter, die fabriek brandde helemaal af op 10 november 1999. heropbouw was niet meteen haalbaar. zodoende werd toen de productie van suzy-wafels overgenomen door corona-lotus.
5 in myn eigen brein zullen suzywafels voor eeuwig verbonden blyven met de smurfen, door hun commerciële verbond midden jaren 70...
6. de term "white noise" werd voor het eerst genoteerd in 1963.
state of being, 27 mei 2025
woonkamer-voetbal met rocco james conan. wat later de tuin wat aan de kant gezet met hulp van de leeuwentemmer, die het zelfs op zich nam naar het stort te ryden. in de zeer late namiddag met luv naar het wynegem shopping center, zy daar een bestelde zonnebril moetende gaan halen, ikzelf daarmede een gelegenheid ziende om, al chaufferende, nog eens wat by te babbelen, voordat de mondaine buitenwereld weêr inslaat.
in een bepaalde gadget-winkel daarbinnen, was er ook één boekentafel, helemaal gevuld met muziekbiographieën. daar negen boeken uit weggegrist, met spyt om myn zinkende financiën daarmeê - totdat ik, aan de kassa pas, mocht komen de vernemen van een fameuze discount; vier euro per boek. goeie deal!...
peter hook (joy division), robby krieger (the doors), ray davies (the kinks), johnny rotten autobiographisch...
ik schaam my hiervoor; het is geen litteratuur, en ook binnenin de wereld der muziekbiographieën is dit the obvious of the most obvious... maar voor my is dat ook een soort van humor; voor de miljardste keer over die dingen lezen die iedereen al lang weet... om dat met een grynslach te bedenken: daar gààn ze weêr...
ik schaam my hiervoor; het is geen litteratuur, en ook binnenin de wereld der muziekbiographieën is dit the obvious of the most obvious... maar voor my is dat ook een soort van humor; voor de miljardste keer over die dingen lezen die iedereen al lang weet... om dat met een grynslach te bedenken: daar gààn ze weêr...
ik kan ook niet langer dan één halfuur per dag nog lezen, pas op het alleruiterste uiteinde van de dag heb ik er tyd voor - wanneer ik, ten slotte, bekaf ben.
fyn ook met mollie in huis - eender of ze me toelacht of afsnauwt, dat maakt in wezen geen verschil.
Abonneren op:
Posts (Atom)