al myn speeldagen, ziehier:
zondag 16 februari 2025
dakkan / dakkanni.
dakkan: een verstrooide professor die drankjes verwisselt, waardoor wy ineens allemaal een raar lichaam krygen.
dakkanni: het idee dat er dan een drankje zou bestaan, waarmeê je vervolgens dan vanzelf terug zou kunnen genezen.
dakkanni: het idee dat er dan een drankje zou bestaan, waarmeê je vervolgens dan vanzelf terug zou kunnen genezen.
onderschat / overschat
onderschat: jean-marie dedecker
overschat: de hedendaagse americaanse film-industrie
naar waarde geschat: verse olyven
overschat: de hedendaagse americaanse film-industrie
naar waarde geschat: verse olyven
alternatieve feiten
1. "vier" is by ons het enige getal waarvan het woord evenveel letters heeft als het aantal waar dat woord slaat.
2. het getal honderd komt van het oud-noorse "hun-drath", en betekent eigenlyk 120.
3. het engelse woord "snort", betekenende "gnuiven", is eveneens een oud-noors woord.
4. in één van de sprookjes van hans christian andersen, maar ik kryg alsmaar niet uitgevonden welk sprookje dan preciés, lezen we het zinnetje:"vier gnuivende paarden passeerden haar" (voluit: Close by her galloped four snorting steeds, with fire flashing from their eyes and nostrils.)
(dit was: vier - getal; getal - oudnoors; oudnoors - gnuiven; gnuiven - vier)
ranking.
TOP 10
meest voorkomende tics
1. knipperen met ogen.
2. trekken met de mond.
3. tokkelen met vingers.
4. oogleden heel eventjes wyder opentrekken.
5. tong snel uit- en weêr insteken.
6. gnuiven (snot terug naar binnen zuigen met neus).
7. nagels byten.
7. nagels byten.
8. snel eventjes met je hoofd schudden.
9. je bovenlip naar beneden trekken zodat je neus even moeft.
10. wriemelen aan je bovenste hemdsknop.
edgar allan poe versus longfellow
voor wie er daarstraks in Het Salon naar vroeg;
"Het Lied Van Hyawatha" gaat over een fatale liefde tussen een Ojibwe-kryger-indiaan en een indianenmeisje uit Dakota, een soort van "Romeo en Julieth", maar dan doortrokken van aloude mythes en fabels rond "Nanabozho", een verraderlyke maar vruchtbare indianengeest, geboren uit een menselyke moeder maar een geestelyke vader. Het verhaal navertellen, is onmogelyk, daarvoor is het te vluchtig, te dichterlyk en te exotisch. In dit gedicht, dat dapper helemaal voorgelezen, twee uurs en een half zou voortduren, doet zich maar één passage voor, één scène maar zelfs, die, by kennismaking, ook de moderne lezer meteen begrypt: Hyawatha die van zyn geliefde Minnehaha afscheid moet nemen, doordat ze ten onder gaat aan een té strenge winter.
Alleen al die naam van dat meisje, "Minnehaha", is onvergetelyk mooi, in Dakota willende zeggen: "waterval", of ook "snel water", maar volgens een niet uit te roeien Westerse interpretatie betekent de naam "lachend water". Haar dood werd wel eens op muziek gezet door Samuel Coleridge-Taylor, maar ook dit staat voor een ontzettende naamsverwarring; je denkt aan de vroeg 19e eeuwse vriend van Lord Byron, de dichter Samuel Taylor Coleridge, over wie op deze blog zo vaak wordt gesproken - maar: het gaat wel degelyk om zyn byna-naamgenoot, Samuel Coleridge-Taylor, een eveneens Londons geboren, maar van Creoolse vader afstammende muziekcomponist.
Alleen al die naam van dat meisje, "Minnehaha", is onvergetelyk mooi, in Dakota willende zeggen: "waterval", of ook "snel water", maar volgens een niet uit te roeien Westerse interpretatie betekent de naam "lachend water". Haar dood werd wel eens op muziek gezet door Samuel Coleridge-Taylor, maar ook dit staat voor een ontzettende naamsverwarring; je denkt aan de vroeg 19e eeuwse vriend van Lord Byron, de dichter Samuel Taylor Coleridge, over wie op deze blog zo vaak wordt gesproken - maar: het gaat wel degelyk om zyn byna-naamgenoot, Samuel Coleridge-Taylor, een eveneens Londons geboren, maar van Creoolse vader afstammende muziekcomponist.
zaterdag 15 februari 2025
dakkan / dakkanni
dakkan: een reddeloos gewonde vleêrmuis in de doek wikkelen en met een hamerslag uit zyn lyden verlossen.
dakkanni: altyd maar goed gezind zyn, alsof er nooit ergens een vuiltje aan de lucht zou zyn.
dakkanni: altyd maar goed gezind zyn, alsof er nooit ergens een vuiltje aan de lucht zou zyn.
onderschat / overschat
onderschat: het gevaar van paardryden
overschat: jane birkin
naar waarde geschat: krokante saté àls die goed is
lost civilisation
edgar rice burroughs (1875-1950), auteur van tarzan, liet met de regelmaat van de klok een "verloren beschaving" aanrukken. in een interview in 1935 liet ie desgevraagd wel eens weten, hierin beïnvloed te zyn geweest door de uitvinder van het genre, de holmes-creator conan doyle, met diens ultieme jongensboek (zoals doyle het zelf noemde) "the lost world", dat een soort voorloper is op jurassic park. "maar," zei rice burroughs, "ik heb dat boek nooit helemaal uitgelezen, ik lees praktisch geen fictie; maar - ik werd wel gefrappeerd door de mogelykheden van het gegeven." (hy werd méér geïnspireerd door de jungle books van kipling, en nog meer door de steenoude mythe van de wolven-kinderen romulus en remus. "ik ben niét beïnvloed door wells, want daar heb ik nooit iets van gelezen!" bleef ie ook zyn levenlang nog uitroepen...)
het eerste tarzan-boek ooit, "tarzan van de apen" uit 1912, gaat eigenlyk al meteen over een verloren beschaving op zich, of althans toch alvast over een beschaving waar de gehele mensheid geen weet van heeft: tarzan wordt opgevoed door een mensapensoort, de mangani, "which no white man ever had seen." ze lopen als mensen en zyn ook net zo groot als mensen, al worden ze toch beschreven als een kruising tussen de chimpansee en de gorilla. het meest curieuze is dat die apen zelfs kunnen praten; maw daar deemstert ook reeds de apenplaneet enigszins al door...
tarzan kon zichzelf leren lezen, namelyk aan de hand van de boekjes in de teruggevonden hut van zyn gedode ouders. het is onmogelyk om jezelf te leren lezen - maar tarzan én het monster van frankenstein kregen het toch voor mekaâr.
in het boek "kingkong-versus-tarzan", uit 2016, door will murray, blykt trouwens ook kingkong deze taal machtig.
in "tarzan and the lost empire", rice burroughs' twaalfde tarzanboek, komt tarzan in het midden van de jungle een kolossale, verborgen stad tegen, die nog helemaal wordt bevolkt door oude romeinen. wel: eigenlyk gaat het zelfs om een integrale romeinse beschaving, aangevoerd door twee rivaliserende grootsteden.
het boek is uit 1928, en is totaal verouderd. de ontrouwe verfilming uit 1998 sprak algauw van een "lost city" in plaats van een gehele "lost empire". in 1928 was de jungle nog tamelyk oneindig; vandaag wordt tarzan in zyn gezicht uitgelachen door google maps. er is geen vierkante meter meer onbetreden, dus tarzan heeft geen plaats meer.
en dit, terwyl "red nails" van robert e. howard, uit 1936, wél nog steeds kan worden gelezen, werkelyk alsof het daarnet pas werd geschreven. opmerkelyk, omdat tarzan decennialang dé meest beroemde superheld ter wereld was, terwyl conan nooit iets mocht voorstellen.
tarzan versus het jungle book
een verwyt waarmeê edgar rice burroughs zyn leven lang te kampen kreeg: dat hy de creatie van tarzan zou hebben afgekeken van "het jungle book", van kipling. een beetje opmerkelyk is daarby, dat rice burroughs en kipling überhaupt tydgenoten waren. de volgens orwell nadien als "byna fascistisch" bestempelde, koloniaal-gekke patriot kipling schreef gelegenheidsgedichten voor de verjaardagen van queen victoria, terwyl tarzan ons in sneltempo naar het dynamische hollywood voerde (dezelfde slingerbeweging die conan doyle maakte; van klassiek victoriaans over eduardiaans, tot aan het massaconsumptivisme van de 20e eeuw); en toch, ziehier: kipling is van 1865 tot 1936 , rice burroughs is van 1875 tot 1950. evenwel: het jungle book is van 1894, en de eerste tarzan pas van 1912; in die twee ampere decennia is ook het victoriaanse ryk zelf, ondermeer door de boerenoorlog, tot een soort lost civilisation verzonken.
in ieder geval heeft kipling het fenomeen tarzan in eigen persoon becommentarieerd, namelyk lovend, maar dan op té dubbelzinnige wyze, en zonder zich ertoe te verwaardigen om rice burroughs zelfs maar by naam te noemen; zie hieronder...
namelyk
"tegenover imitatoren moet je je zo waardig mogelyk opstellen. myn jungle book genereerde gehele dierentuinen vol met imitators. de geniaalste der genialen was die ene, die de serie "tarzan van de apen" schreef. ik heb dat eerste boek wel gelezen, maar jammer genoeg heb ik de films nog nooit gezien, waar toch zyn grootste succes ligt. hy heeft de thema's van het jungle book flink gejazzd, en hy zal zich daar zeker goed meê geamuseerd hebben."
haha, wat een prachtige arrogantie...
gag
(c) caplan
"tja, mevrouwtje, misschien reageer jy soms toch wel een beetje té fel op sommige streken van jouw zoontje, die voor z'n leeftyd toch maar normaal zyn..."
uit het schriftje
zeer vervreemdend vind ik in het politieke debat het woord "oefening". vb "theo francken pleit voor een stevige intellectuele oefening met de vooruit," of "de echte oefening wordt het opstellen van de meerjarenplannen". het kan wel, "oefenen" willende zeggen "door herhaling bekwaam worden," maar in politiek klinkt het erg moeizaam, uitzichtloos en ongelukkig.
de russische goeroe george gurdjieff (1866-1949) (zie: photo) ontwikkelde "dans-oefeningen", om zyn discipelen te desoriënteren. ze moesten dan met één voet snelle, linkse draai-bewegingen maken en tegelykertyd met één hand zeer traag op en neêr gaan, etc. dit, als een middel om te ontsnappen aan hun dagelykse conditionering; door de vervreemding tegenover hun eigen lichamelyke bewegingen kwam er zogezegd ruimte vry voor het niéuwe. zo zie ik vooral theo francken voor my rare, complexe dansen staan doen, als hy het over "oefenen" heeft.
in een interview ergens onlangs, breekt johan braeckman een lans voor luiheid; hy nam een jaar verlof zonder wedde om eigenhandig een atelier-ruimte aan te leggen - wanden, vloer en dak; alles zelf; en hy merkte, zo zegt hy, dat de mensen in zyn omgeving daar best jaloers om schenen. - maar: eigenhandig een huis bouwen, lykt me nu niet meteen een toonbeeld van luiheid.
ook zelf heb ik oprecht veel bewondering voor luiheid, feitelyk haal ik myn neus op voor workaholism; maar: ik slààg er gewoon niet in om op te houden met hard te werken - waar ligt het aan? is het alleen maar een neurose, aangewakkerd door myn maatschappelyke onzekerheid? is het de belachelyke geldingsdrang? hopelyk toch ook érgens een oprechte fascinatie voor het werkmateriaal?
één strategie om de luiheid toch een béétje te doen gedyen: het toverwoord "morgen". morgen die papieren in orde brengen, morgen die stront scheppen, - morgen. het is een kosmische straf dat wy als mensen aan de toekomst denken, en alleen op die manier kunnen wy die handicap in ons voordeel wenden.
als ik het goed begryp, dan stelt de filosoof jacques lacan (1901-1981) dat een mens tezamenvalt met zyn verlangen, dat nooit valt in te vullen, zodat hy zichzelf per definitie gewaarwordt als "onaf". (noam chomsky noemde lacan wel een "totale charlatan".)
alternatieve feiten
1. de tydsspanne tussen cleopatra en het bouwen van de piramide van giza, is groter dan de tydsspanne tussen cleopatra en de landing op de maan.
2. honing wordt niet slecht. honing van 3000 jaar oud, is nog perfect eetbaar.
3. dode mensen kunnen nog, door lucht- en temperatuuromstandigheden, zogenaamd "kippenvel" krygen en er ook weêr van afgeraken.
4. om volstrekt van bloed leêggezogen te worden door muggen, rekenende één beet per mug, heb je 1.200.000 muggen nodig.
vrijdag 14 februari 2025
state of being, 15 fébruari 2025
zéér stevig gegigd, daarnet. "gewoon blyven ademen", de one man show - editie 2070, toch ongeveer. letterlyk tot in het oneindige kan dit blyven hernomen worden. dat het publiek dit nooit beu wordt, spreekt hierom vanzelf: uit het evidente gegeven, vrienden dat ik het, om te beginnen, ook zélf helemaal nooit beu geraak. deze serie totààl geniale grappen - die zyn, alle tezamen, naar een soort van walhalla van "muziek" over gezeild; een goeie song geraak je ook nooit beu - sterker: die blyft, tot in het oneindige toe, beter en beter worden. nog! nog!...
dit betrof, meerbepaald, een optreden voor de toneelvrienden van de vader van vanessa broes, in het fort van edegem. 80 minuten aan één stuk door doorlachen, zonder één halve minuut naar lucht te kunnen happen. een event met een nog grotere grapdichtheid bestaat niet - dit is, zonder overdryven, om de zes woorden ten uiterste, een lachsalvo.
ik was er naartoe gefiétst - een byzonder aangename tocht, lekker yskoud, en dus droog... ik heb geen handschoenen - maar ik gebruik steeds een paar sokken, in plaats daarvan. ook heb ik geen muts - maar wel, zoals jullie weten, een zeer grote kop-telephoon; die houdt myn oortjes ook lekker warm...
de terugweg was wel toffer dan de heenweg. voor de heenweg had ik me, door google-maps, langs permanente binnenwegjes laten leiden - dus: om de drie minuten moest ik stoppen, om na te kyken waar ik zat. de terugweg daarentegen, was gewoon in één ruk de gehele prins boudewynlaan uit - en basta.
ook flink wat boekjes verkocht gekregen daarginder - great...
onderschat: "pierced arrows" door de muziekgroep genaamd "hurray for the riffraff".
naar waarde geschat: de terugkeer van die abcessen - gewoon doordat ik dus zo hard aan het monologeren ben geweest. stikvervelend wel, eigenlyk...
overschat: hoe goddelyk het vooruitzicht op een totààl vrye zaterdag, nu vandaag!... :)
misschien dat ik gewoon niét ga slapen deze nacht; dat ik gewoon een nachtje door ga doen... ik ontplof van de goeie ideeën - én van de stevige energie ook.
en aan u, lezer, wens ik precies hetzelfde toe!...
dreamer
ik droomde dat ik aan het rondwandelen was door een avontuurlyke atelier-ruimte - druk babbelende met tom waits. we hadden een zeer langdurig, boeiend, realistisch gesprek, over vele onderwerpen, zeer aangenaam. ook was er een zeer sympathieke vriendin van hem by. op een ogenblik stelde tom waits me voor dat ik zou meêdoen op zyn komende optreden, aanstaande vrydag, maar verder ook op zyn hele tour (ik dacht nog, heel kinderachtig: "nu zet ik mooi iedereen te kyken!", en ook dacht ik: "maar - ik ga myn kinderen wel hard missen, in het buitenland..."); toen "herinnerde" ik my echter, dat ik daarstraks eenzelfde wandeling met nick cave had - en dat die my, inderdaad, evenééns had gevraagd om vrydag samen met hem te komen optreden. en: dat had had ik al toegezegd - dus: daar kon ik niet meer onderuit (als ik had gekund, zou ik uiteindelyk voor tom waits hebben gekozen, kennelyk. mede door die vriendin van hem); maar dus: nu moest ik tegen tom waits zeggen: "sorry, ik kan niet."
(de vorige jaar overleden danseres cat glover heeft iets dergelyks ooit echt meêgemaakt; als onbekende jonge dame was die 5 minuten lang op tv gekomen; ze kreeg meteen telephoon van het management van prince; "ga je dadelyk, volgende week al, meê met prince op tour?" ze zei natuurlyk meteen toe. de volgende dag echter, kreeg ze telephoon van het management van david bowie; en tegen david bowie moést ze dus zeggen: sorry, ik ben al bezet...)
donderdag 13 februari 2025
dakkan / dakkanni
dakkan: volledige pantropie, dwz het idee dat de mensheid voor àlle mogelyke omstandigheden een systeem tot overleven ontwikkeld; zodat we op de duur kunnen leven op plekken zonder lucht; middenin vuur; op een halve vierkante meters, etc.
dakkanni: het feit dat president sarkozy vanmiddag nog "een eiland worden" zou hebben gelezen, de debuutroman van paul de wispelaere.
dakkanni: het feit dat president sarkozy vanmiddag nog "een eiland worden" zou hebben gelezen, de debuutroman van paul de wispelaere.
a day in a life, vroege middag
de héle nacht door niet kunnen slapen - wat normaal is: àls je de dag dààrvoor, lezers, pas om zes uur smorgens naar bed ging. vanmorgen was ik nog steeds klaarwakker toen mollie inmiddels, beneden in huis, aan haar rituele ochtend-woede-aanval vorm gaf - deze keer wel niét zonder reden (dwz die woede-aanval was niet zonder reden); de dag tevoren had ze, wat nergens goed voor is, by het thuiskomen in het gangetje, haar fiets op slot gedaan; en nu ze dringend naar school moest vertrekken, vond ze haar sleuteltje nergens meer.
daarna kon ik dan toch wél, alsnog, de slaap aanvatten, rond halfnegen, om voort te snurken tot de wekker ging - om één uur smiddags...
a day in a life, middag
naar de tandarts. luv ging met me meê, chaufferende maar ook meê in de praktyk komende. by doctor depeuter van kwadrant, op de brialmontlei. "myn lief en ik kunnen byna nooit tezamen zyn. dit is ons enige mogelyke uitje tezamen."
met een àndere tandarts, die er werd bygehaald voor nader advies, moest tot het inzicht worden gekomen dat die gekloven achterste tand toch beter niét zou worden getrokken, doch alleen maar ontzenuwd (nu, immers, de abcessen weêr ongeveer zyn verdwenen.) dus: geen enkele ingreep vandaag; alleen, alwéér, een nieve afspraak, namelyk met die ene specialist die zich, met gods hulp, exhaustief op dit zogenoemde "ontzenuwen" focust.
wat goed was en slecht tegelyk. toch vooral bly dat ik vandaag dus niét met een verlamd gezicht door het leven moest - temeer daar ik de volgende dag, vrydag, een avondvullende one man show moet doen.
a day in a life, van drie tot vier in de namiddag
nog steeds tezamen met luv, om de kinderen van school te gaan halen. daar veel te vroeg aangekomen, uiteraard (doordat die operatie niet was doorgegaan); daarom een goed uur in café den hopper verwyld, voor een tomatensoep, twee koffi's, een verse fruitsap.
al twee jaar lang zei ik télkens wanneer we de kinderen gingen halen, "laten we ze opwachten in den hopper - zoals antje de boeck altyd deed in de jaren negentig,"- maar luv, die een beroepsmatig sfeerbederver is, zei àltyd "daar is het te laat voor".
dit stond terécht op myn bucket-list, was een zéér aangenaam toeven...
gelukkig had ik die keitoffe biographie van mick houghton ook by me...
ook de papiersoort daarvan, en de druk enz, zyn echt dik in orde...
van vier tot zes
daags tevoren hoorde-nik op de radio, meer bepaald op die podcast van wim oosterlinck ("drie boeken"), een interview met de c.e.o. van een boekhandel, namelyk "boekhandel stad leest", gevestigd op de oudaan. die man sprak zo bevlogen én zo litterair onderlegd, dat ik dacht: "ik ga er eens langs."
echter: het aanbod boeken viel drâstisch tegen, zelfs byna alleen maar gadgets, agenda's, lampenkappen et cetera. ik was echt ontgoocheld - pas op: wél moet ik er by zeggen dat ik misschien verkéérd liep, dat ik misschien een gehele kamer of zelfs een integrale étage heb gemist of zo?
dan maar naar de fnac geweest, waarvan ik niet wist dat die (hoelang al?) naar de meir moest blyken te zyn verhuisd, én ook naar de slegte, op de wapper - in de slegte overkwam my echter, toch wéér, die té erge angstaanval; daar ga ik ooit eens een heel boek over schryven: over myn zéér verregaande angstaanvallen in boekenwinkels, de laatste paar jaren...) supersnel twee boeken meêgegrabbeld en zo rap mogelyk afgerekend - en hard weggefietst ook.
de buit wel goed. kennelyk zit ik nog stééds in de branche "muziek-biographiën" - zal wel vanzelf wegtrekken op een moment, maar zolang het duurt, moet ik dit maar blyven omhelzen.
ik doe tegenwoordig veel boeken wég, ze verkopende in de dinsdagclub - de "biographie", echter, maakt de basis uit van myn eigen bibliotheek, dus dit soort boeken zal ik allicht meer bestendig zelf blyven beheren (onder meer de autobiographie van een coiffeur van david bowie ten tyde van ziggy stardust.)
halfzeven
daar passerende, eventjes binnengesprongen by myn vader en myn moeder, lindeboomstraat 30. alwéér twee koffi's.
net als ikzelf, was totaal toevallig ook myn vader vandaag by de tandarts geweest, een tand laten trekken zelfs - hy wel. "vreselyk." "neen, daar merk je niks van." "toch is het een ellendige ervaring." "neen, want je wordt totaal verdoofd." "ja, maar ik heb toch altyd schrik dat ik het ineens wél ga voelen, dat er ineens toch wél een pynscheut doorheen gaat priemen..."
net als ikzelf, was totaal toevallig ook myn vader vandaag by de tandarts geweest, een tand laten trekken zelfs - hy wel. "vreselyk." "neen, daar merk je niks van." "toch is het een ellendige ervaring." "neen, want je wordt totaal verdoofd." "ja, maar ik heb toch altyd schrik dat ik het ineens wél ga voelen, dat er ineens toch wél een pynscheut doorheen gaat priemen..."
myn broêr jeroen kwam ook langs. we praatten wat, en op den duur kwam een zekere "frankie michiels" ter sprake; ik wist niet dat hy die frankie kende, en hy wist ook niet dat ik die frankie kende. iemand uit zoersel. was op zich een futiel gespreks-onderwerp: we hebben ieder op eigen beurt die frankie michiels al twaalf, dertien jaar niet meer gezien, en ook hadden we al twaalf, dertien jaar lang nooit meer aan hem teruggedacht.
echter, ziehier;
ik ga, nog steeds by myn ouders, alvorens naar huis te vertrekken, nog gauw even naar het toilet - ik moest eigenlyk reeds plassen van toen by de slegte. ik surf, terwyl ik ga zitten, "vitalski slaapkamer" (alvast op zoek naar een afbeelding voor op deze blog);- en: wat duikt daar op, voor de eerste keer aller tyden? een heel oude photo van myzelf - op bezoek by die frankie michiels!!...
ik ga, nog steeds by myn ouders, alvorens naar huis te vertrekken, nog gauw even naar het toilet - ik moest eigenlyk reeds plassen van toen by de slegte. ik surf, terwyl ik ga zitten, "vitalski slaapkamer" (alvast op zoek naar een afbeelding voor op deze blog);- en: wat duikt daar op, voor de eerste keer aller tyden? een heel oude photo van myzelf - op bezoek by die frankie michiels!!...
vooravond
toen ik thuiskwam, waren mollie en pitouche in de living huiswerk aan het maken (luv was met rocco james conan naar het skate-park).
om die reden ben kikzelf dan maar meteen naar de machine-kamer voortgelopen - om myn dochter verder met rust te laten. haar nét niet, hoop ik, uit haar zone gehaald - dénk ik...
maandag is er een vergadering met de gogo-dancers van de dinsdagclub, die onderling aldoor conflicten hebben; de bedoeling van hen is, om die conflicten nu middels die vergadering voor eens en altyd uit te klaêren - maar ik merk dat ikzelf juist vrees, people, dat zo'n vergadering het nog erger gaat maken? in de loop van deze dag loop ik hier, tot myn eigen verbazing, aldoor meê in myn gedachten - alsof er geen ergere dingen gaande zyn, om bezorgd over te wezen?
donald trump die niet alleen putin aan het knuffelen is, maar die buitendien ook het gebruik van plastieken drink-rietjes terug heeft ingevoerd, met één vlugge fascistische handtekening...
Abonneren op:
Posts (Atom)