mail: vitalski3@gmail.com
woensdag 31 mei 2023
donderdagbunnie
vivien hawkins
was de zus
van louise hawkins,
namelyk de echtgenote van conan doyle,
de auteur van sherlock holmes.
onderschat / overschat
onderschat: het aantal keren dat gasten in programma's als "de zevende dag" of "terzake", gebruik maken van de foutieve uitdrukking "refereren naar" in plaats van "refereren aan".
overschat: het belang van grammaticaal verantwoord taalgebruik in literaire romans.
naar waarde geschat: john steinbeck.
alternatieve feiten
1. het woord "maffia" komt in de gehele saga van "the godfather" niet één keer voor.
2. op een filmset wordt de laatst te nemen shot van de dag de "martini" genoemd.
3. een gemiddelde viool bestaat uit exact 70 verschillende stukken hout.
4. in het boek "the book of useless information" door keith waterhouse, wordt op pagina 159 beweerd, dat andy warhol de ontwerper is van het tong-embleem van de rolling stones. zoals iedereen weet, is dit helemaal onwaar.
5. in de film "e.t." werd het geluid van e.t. die over een huisvloer wandelt, geproduceerd door iemand die zyn handen vol met confituur smeerde, en ze vervolgens telkens rustig in elkaâr klapte.
6. voor kinderen van vandaag is de film e.t. al niet meer om aan te zien; traag, en bovendien ook aldoor veel te donker.
losse krabbels
-met veel plezier zitten lezen in de fynzinnige dagboeken van andré gide (zie photo); dan ineens, in de "photo-katern", op glimmend papier in het midden, een photo van gide die een lezing geeft - terwyl stalin vlak naast hem staat. om daarna niet één letter meer in die dagboeken te kunnen voortlezen. "ja, maar: zy konden het toen niet weten." -- maar: waarom wist george orwell het toen dan wél reeds?
-"bloedloos", zynde het woord dat nietzsche overheeft voor alle teksten die worden geschreven zonder érg dringende noodzaak. dus voor geld of voor roem of voor tyd-verdryf. zyn éigen teksten voldoen aan die allerstrengste norm - àldoor spykers met koppen - vooral zyn losse krabbels ("nagelaten fragmenten", ettelyke duizenden bladzyden verschenen by Sun; schitterende lectuur - maar: hoeveel neêrlanders en vlamingen bezitten die reeks, eigenlyk? ze geraakte uitgegeven - maar ligt heden by de slegte...)
-dit hier, myn blog-lectuur, heeft veel tierelantyn, en is uiteraard nérgens belangryk; en toch verzet ik my tegen het predikaat "bloedloos", voor deze konsten. quasi letterlyk: myn bloed zit hier in... ---- maar wel, in ieder geval, "saai", zegt maryke vdrschriek - de saaiheid van myn bestaan is slechts ogenschyn; myn dagen gedomineerd wordende door de opvoeding van twee kleuters; ze zyn een fenomenaal, adembenemend avontuur; maar: ze zyn een privé-avontuur, het laat zich niet delen ("sharenting"). het geluk dat zich wél laat delen: het mondaine geluk. dwz in klatergoud gestoken ongeluk.
-bert lezy heeft een stagiaire. op zich al een meêdeling waard. onlangs heeft hy die stagiaire laten opzoeken hoeveel belgische muziekgroepen de naam "wolf" of "wolves" in zich herbergen - het aantal was astronomisch. hoe boyscout-achtig!
-toch ben ikzelf weêr een nieve "wolverine" aan het lezen; het personage is lullig, veredeld boyscout-achtig, maar: de "americana" zyn erg goed; dwz de verlaten naftstations etc.
-ieder staatsburger zou er wettelyk toe verplicht moeten worden, om dagelyks zo'n blog als deze by te houden. ik wil dat lezen!!
-mollie is érg graag thuis, een "huismus". ze gaat niet ongraag naar de turnkring, maar daarna zucht ze:"verdorie, het is al avond." middenin het zwembad, waar ze doodgelukkig is, zegt ze:"ik wou dat dit zwembad thuis was."-- een zéér goeie zaak, àlle wysheid begint by voorliefde voor thuis zyn.
-het is tien uur savonds en nu strompel ik naar het brood-automaat...
-het is tien uur savonds en nu strompel ik naar het brood-automaat...
gast-auteur
74. - laatste episode
Nu de sfeer wat intiemer leek, vroeg Joseph: ‘Heb je de roman uit?’
‘Ja!’ Marijke draaide de pocket met de omslag naar boven.
‘Mag ik?’ Hij pakte het boekje van haar knieën en las een paar regels op een willekeurige pagina. ‘Waarover gaat het?’
‘Zoals alle detectiveverhalen over de strijd van goed tegen kwaad, waarbij het goede overwint!’
‘Je klinkt wat teleurgesteld!’
‘Iets in de roman blijft me onduidelijk. Een belangrijk personage wordt nergens geïdentificeerd. Is hij een booswicht? Of een rechtvaardige? Het blijft een raadsel.’
‘Tja, raadsels horen bij het leven. Gelukkig kan men niet alles verklaren. Zo hebben wetenschappers de oerknal. Het begin van tijd en ruimte. Maar wat bestond er daarvoor? Niets?’ Hij legde de pocket weer op haar knieën. ‘Hoe eindigt het verhaal?’
‘In het voorlaatste hoofdstuk wordt een meisje gedood. De heimelijk op haar verliefde detective gaat dan klikken. Hij verraadt de geheime schuilplaats van de moordenaar en zijn trawanten, zodat die bende de volgende dag door de politie wordt opgerold. Maar daarmee is het kwaad niet uitgeroeid. De aanstichters lopen nog op vrije voeten. Jammer, zo eindigt het altijd!’
Na alle toevalligheden van de laatste dagen verwonderde Joseph zich niet om deze uitleg. Niettemin volgde er een nieuwsgierig: ‘Hoezo?’
‘Welja! De ware boosdoeners blijven buiten schot. Kijk om je heen; de strijd gaat onverminderd door. Auteurs van dit genre kunnen eeuwig doorgaan.’
‘Dat is waar,’ gaf hij toe. Het viel hem nu pas op dat de jongeman niet terugkeerde van een tijdelijke afwezigheid dat een bezoek aan het toilet doet veronderstellen. Tien tegen één zat hij, op zoek naar een betere zitplaats, in een ander coupé.
Toen Joseph even later opstond, gewoon om zijn benen te strekken en een opfrissend kijkje te nemen in de gang, scheelde het geen haar of hij kreeg een openzwaaiende deur tegen het lijf. Bij het zien wie hem hinderde, bleef hij staan. ‘Wou u wat zeggen?’
De jongeman schudde het hoofd. In plaats van de nauwe doorgang vrij te maken, begon hij: ‘Weet u mijnheer, dat u als twee druppels water op Jean Gabin gelijkt? Ik heb het over Gabin uit de jaren vijftig. De filmster!’
‘Dat heb ik al meer gehoord. Bewondert u hem?’
‘Zeer! Hij bezat een geweldige uitstraling. En dat zie ik ook bij u. Wat doet u daarvoor, mijnheer?’
‘Misschien vergist u zich. Misschien bent u gewoon het slachtoffer van uw eigen fantasie. Kijk maar uit. Misschien was Gabin een niemanddalletje, gewoon zoals ik: zowel niemand als iedereen.’
‘Impossible! U kent Jean Gabin toch wel?’
‘Natuurlijk! Ik heb hem vaak in die série noir films gezien. En heeft hij geen liedje gezongen? Soms durf ik het weleens neuriën.’
‘Ja!’ zei de jongeman. ‘Een prachtige tekst over de ouderdom, l' amour, les femmes, les roses! Het heet: Maintenant je sais.’
‘Ja, ik weet!’
EINDE
---------
maandag 29 mei 2023
onderschat / overschat
onderschat: martinus wolf als grote dinsdagclub-afwezige...
overschat: art spiegelman
naar waarde geschat: het belang van de kruistochten
alternatieve feiten
1. een gemiddelde matras absorbeert zoveel rotzooi, dat hy na ongeveer tien jaar zyn gewicht heeft verdubbeld.
2. februari 1865 is zover men weet de enige maand geweest die het moest stellen zonder volle maan.
3. een leguaan kan een halfuur onder water toeven.
4. het hart van een garnaal zit in zyn kop.
5. f.m. dostojevski was vaak op bezoek in europa, maar toch walgden-'ie van europa, hy vond het hier één grote, gore, decadente janboel; we waren, in zyn ogen, wat hy noemde "baäl-aanbidders".
6. wat het best helpt tegen luizen, is op je haar petroleum gieten, van de soort die in lampen wordt gebruikt.
mop vd week
ik zeg altyd maar, het leven is veel te kort om steeds maar eerst op dat eject-pyltje te clicken voordat je je usb-stick uit je computer weghaalt.
uit het schriftje
dit zei gert jochems me vandaag: dat in het koninkryk belgië het aantal zelfmoorden aanzienlyk is afgenomen - maar dat het aantal is toégenomen in de leeftydscategorie 46-60.
één keer per jaar zegt charles maria nelson my dat hy eruit wil stappen, maar dan zeg ik altyd:"charles, je bent nu byna 50; je bent gewoon te oud geworden voor zelfmoord." dwz: op die leeftyd heeft het gewoon geen zin meer.
het liedje "beyond believe" van "the cassandra complex" als het ultieme voorbeeld van het soort new wave muziek dat in de vroege jaren tachtig gedraaid werd in het turnhoutse teenagers-cafeetje "the coke". elektronica die nét niet genoeg vibreert en na een tydje daarom deprimeert. maar dan het credo dat muziek moést deprimeren...
ze draaiden daar ook "wild thing" van the troggs.
het woord "schonkig". het betekent kennelyk ook "mager" en "zonder vlees", maar is toch alleen een tof woord in de betekenis van "met grove beenderen" en/of "zwaar van bot", zoals in "schonkige heupen".
luv vertelde de kinderen over een vierjarig kind dat, volgens de kranten, 's avonds laat per ongeluk van huis was gelopen, en pas vele uren later, met de hulp van helicopters enz, geheel onderkoeld werd teruggevonden aan de overkant van een lange, bosryke straat. ze voegde daaraan toe dat het kind in een nachtjaponnetje liep - en rocco reageert daarop:"oooh, schàttig!..."
toen ik zei:"zowel telly savalas als shakespeare stierven op hun verjaardag," toen zei toon waroux meteen:"marvin gaye stierf op zyn verjaardagsfeestje, de dag voor zyn verjaardag." maar dat is van een totààl andere categorie, vlak voor je verjaardag sterven is ondraaglyk, namelyk enerverend, terwyl op je verjaardag sterven eigenlyk, in zekere zin, anti-tragisch is, in feite zelfs ongewild ridicuul (hoewel wetenschappelyk bewezen is dat sterven een erg stresserende bezigheid is...)
een man die erg vaak in slaap valt achter het stuur, maar die thuis in bed juist last heeft van slapeloosheid; op den duur staat hy op uit zyn bed en zegt:"oké, ik zal dan nog maar eens wat gaan rondryden..."
geregeld byna een hartaanval krygen, is zeer goed voor de conditie!
hier lees ik "bobby james family", maar ik ben te lui om te gaan op-googlen wat het betekent... ook zei iemand me dat ik de betekenis eens moest opzoeken van het woord "toeschietreflex", "je zal verbaasd staan," zei die.
de "kredietloosheid des levens". eender of ze succes hebben of aan de grond zitten, byna alle wat oudere mensen die hun leven lang met vanalles bezig zyn geweest, blyven toch achter met een gevoelen van onderwaardering.
volgens geert vanbever is het woord "achteruitkijkspiegel" een verbastering van "achterruitkijkspiegel". daar zit wel iets in...
"arrogantie zal je redden." het is jammer dat ik geen aanleg heb tot arrogantie. myn leven zou een pak gemakkelyker zyn geweest. hoewel, op langer termyn dan misschien ook weêr niet.
de eerlykheid van de uitdrukking "de laatste van myn zorgen"; dwz het is je wel een zorg - maar dan een zorg van zeer lage prioriteit. maar het is en blyft wel degelyk een zorg.
gast-auteur
73.
De trein liet de Parijse lichten snel achter zich. Hoewel hij om twintig uur vertrokken was, wekte het bij Joseph de indruk of ze dwars door de donkere nacht reden. Hij kon de weinige passagiers tellen. In de coupé waar hij naast Marijke zat, bevonden zich enkel een Engelstalige, oude dame en een jongeman. De dame zat tegenover hem bij de deur, terwijl de jongeman zo erg ongedurig was dat hij algauw zowat elke beschikbare plaats had ingenomen.
Marijke sloeg haar detectiveroman dicht, legde de handen op haar schoot en keek naar het venster waarin boven de zwarte kammen van een naaldbos de overgaande kleuren van een nachtelijke hemel te zien waren. Wat haar betrof, probeerde Joseph zich ver van zijn fantasie te houden. Wat zij voor een meisje was, waaraan zij dacht, wat haar dromen waren, daar wilde hij geen kijk op hebben. Zij zat braafjes naast hem, en verder niets. Zijn missie was volbracht; daar ging het om.
Hij dacht aan zijn eerste heenreis naar Parijs, - intussen al langer dan een week geleden, - aan de heftige gevoelens na het afscheid van zijn vrouw. Het was hem gelukt Marijke thuis te brengen. Jespers was zelfs al betaald. Maar nu rees vanzelf de vraag welke winst het Parijse avontuur hem, naast zijn salaris, had opgeleverd. Na alle gebeurtenissen was hij weer een stap dichter bij zijn eigen einde. Het was waar: in Justines armen had hij zijn verloren gegane jeugdliefde eventjes teruggevonden en met Marie had hij een extatische beleving van de seks ervaren; maar tussen deze hoogtepunten lag zoveel meer: verdriet, verveling, moeheid, opwinding, pijn, alles wat bij het dagelijkse leven hoort, zoals ook dit rustpunt terwijl hij door het venster keek. En verdiende deze enige blik in het gezicht van de oneindige ruimte en tijdloze tijd niet eenzelfde gevoeligheid, eenzelfde geestelijke verrukking als eender welk hoogtepunt? Een bloem denkt niet aan tijd. Hoe kort haar bloeien ook, het is altijd een zichtbare overwinning op de dood. Tot die waarheid zou hij nooit zijn gekomen, als hij zich in zijn jonge jaren niet had verdiept in de vijfentwintig eeuwen oude stellingen van een Chinese wijsgeer; wat verder niet wegnam dat hij evengoed zou doodgaan: voorbestemd om op zijn beurt weer niemand te zijn, zoals iedereen. Vanwaar hij kwam, waar hij heen zou gaan: hij kon enkel de schouders ophalen. Hij had alleen weet van het bloeien, hier en nu. En tegelijk met elke missie was er altijd ook het dagelijkse, - wat evengoed volbracht moet worden.
Het viel Joseph op dat de jongeman, waar hij ook zat, geen oog van hem afhield. Hij probeerde er geen aandacht aan te schenken, maar op den duur werden diens stoute blikken en zijn zenuwachtig heen en weer schuifelen op de zitbank toch wel irritant. Waarschijnlijk moest de jongen hoognodig plassen. Ineens verliet hij de coupé.
(WORDT VERVOLGD...)
zondag 28 mei 2023
prent vd week
zowel die man met die knots als die man met dat schild zyn benydenswaardig;
die met de knots, die lacht, omdat hy er naar hartelust op los kan rammen;
die met het schild, die lacht net zo hard, doordat ze hem toch niks kunnen maken (zelfs lacht die by naêr inzien nog wat harder, want daar gaat zometeen zyn speer in de aanslag...)
vroeger was alles beter!
onderschat / overschat
onderschat: pim fortuyn
overschat: de geschiedkundige betekenis van de merowingers
naar waarde geschat: de geur van een geluidloze scheet
alternatieve feiten
1. nicotine werd in frankryk in 1560 geïntroduceerd door de franse ambassadeur in portugal, een heerschap genaamd jean nicot (zie: prent hier).
2. geen enkele cornflake is hetzelfde als een andere cornflake. iedere cornflake is uniek.
3. marihuana is zuiver chemisch gezien veel minder verslavend dan nicotine, koffie of alcohol. dat marihuana wél illegaal is, en alcohol niet, komt door de katoen-lobbie uit de jaren 30; katoenplanters zagen in hennepplantages een te grote concurrentie.
4. het enige voedsel dat niet kan bederven is honing (hoewel er toch, inderdaad, op honingpotten een houdbaarheidsdatum staat aangegeven...)
waar was je te zondag
as usual: heerlyke uitfiltering van dinsdagclubbers op "de laatste zondag";
hierzo lady colinet, fola yip, hertogin rhea, colinet-cortez, pierrette; maar daar vanachter ook gilbert meubilair...
uit het schriftje
-ben nu eindelyk die bowie-collage-film die vorig jaar uitkwam aan het bekyken, met uitzinnig veel plezier, hoewel nauwelyks met geluid namelyk om myn oren te sparen. het mirakel bowie: zelfs die paar bowie-tegenstanders zullen niet ontkennen dat bowie er ten tyde van zyn "comeback" met "let's dance" reeds een fenomenaal parkoers op had zitten (stardust, berlin, fell to earth, hunky dory, ashes to ashes, baäl, etc etc); hoe krankzinnig is het dan om te bedenken dat die toen toch nog steeds maar 36 jaar oud was?? dat die op dat moment nog niet eens de 40 was gepasseerd?? hoe kàn dat??
-lies robben-eiland had ooit een grote rat in haar kelder; die ging ze te lyf met een riek; het dier stak op die riek; maar het bleef nog in leven en het bleef voortgillen...
-warm eten by het opstaan. niét om acht uur smorgens, maar wel byvoorbeeld om tien uur smorgens: bywylen zeer agreabel. om vier uur snachts gaan slapen, om tien uur op: en dan, voor ontbyt, eerst kervelsoep, en daarna kroketten met rooi kool... niet voor élke dag, maar bywylen dus te verkiezen boven droge croissants of een suffe boterham.
gast-auteur
72.
Ofwel was de lift geblokkeerd, ofwel had iemand vergeten de liftdeur manueel te sluiten. Vanaf het tweede verdiep was het een kleine moeite de trap te nemen. De lichtknop veroorzaakte een zwak schijnsel. Hoewel de hoogte slechts gering was, duizelde Joseph even. Binnen die gewaarwording schrok hij van een eigenaardige lichtvlek op de vloer van de overloop. Daar lag het gebroken lichaam van een neergestorte engel. Het was zijn eerste impuls om met twee, drie treden tegelijk naar beneden te stormen, maar plotseling gingen zijn gedachten naar wat Justine overkomen was. In een flits werd hij een gevaarlijke sprong gewaar, - geen zinsbegoocheling! Hij greep zich vast aan de balustrade. Terzelfdertijd volgde de loodzware stoot waarmee een beest hem met behulp van het eigen lichaamsgewicht uit alle macht naar beneden duwde. Josephs verkrampte vingers gleden langs het houtwerk, net genoeg om nog overeind te blijven. Bij een volgende aanval slingerden twee dichtknijpende handen rond zijn hals. In zijn verweer probeerde hij de belager op eendere wijze het ademen te beletten; wat niet lukte. Ofwel waren zijn handen te klein, ofwel hielden ze de nek van een buldog vast; een nek zo breed als die schuimbekkende, verrimpelde kop voor hem, zonder overgang direct op de romp gezet. Vergeleken met de verstikkende greep rond zijn eigen strot, had die meer weg van een weerloze kalkoen. Lang zou hij het niet uithouden, tenzij dat schrale gevogelte zich uit alle macht klapwiekend van de trap liet vallen. Maar net voor hij onvermijdelijk armen, ribben en nek zou breken, zag hij hoe onverwachts uit het donker een gebalde vuist opdook om de schedel van zijn aanvaller een zware dreun toe te brengen. Daarna bleef een tweede vuist zolang op de verrimpelde smoel van de Buldog inbeuken tot dat beest warempel een neus kreeg; zoiets als een overrijpe, gebarsten peer waaruit een rode straal kwam spuien. Het laatste wat Joseph zag en hoorde, was hoe zijn belager het evenwicht kwijtraakte en hals over kop naar beneden donderde.
Verwachtend dat de strijd onverbiddelijk zou verdergaan, opende hij de ogen. Vreemd, rond hem was het plots doodstil. Beneden op de eerste overloop lag een hoopje lijf. De hem eerder opgevallen gebroken vleugels van de engel, hingen nu dwars over diens brede romp, zodat Joseph bemerkte dat het slechts bedrieglijke lichtstrepen waren, afkomstig van een lamp, die haar schijnsel vanuit de hal doorheen de balustrade wierp.
Behoedzaam naderde Joseph het naar adem snakkende beest. Het lag op de buik. Uit één oor droop bloed. Zo te zien had het meer dan één snijwonde.
Er kwam iemand binnen. Gina. Hij liep haar tegemoet. ‘Niet schrikken! Er is zojuist iemand van de trap gevallen. Vlug een ambulance! En de politie! Wacht!’ In zijn portefeuille zat het telefoonnummer van Lagache.
Daar de lift niet werkte, moest Gina rakelings langs het slachtoffer heen. Zij vermeed opzij te kijken.
‘Haast je!’ riep Joseph. Door de onbekende op zijn rug te kantelen, muteerde deze andermaal in een buldog, dit keer met ferme bloedneus. Joseph knoopte zijn overhemd los, legde de armen naast het lichaam. Zittend op de onderste trede bevoelde hij het pakje Gauloises in zijn vestzak. In plaats van aan zijn eerste impuls te gehoorzamen, kwam hij overeind om naast een gechromeerde, metalen boksbeugel, nog een tweede achtergebleven voorwerp op te rapen. Tussen zijn vingers draaide de lichtheid van een zwarte hoed. Een vergeten signatuur. Een borsalino.
De ambulance en politie arriveerden gelijktijdig. De Buldog werd afgevoerd en Joseph kreeg een storm van vragen over zich. Hij vertelde dat hij uit zelfverdediging had gehandeld. ‘Wanneer komt Lagache?’
‘Hij heeft vanavond geen dienst. Waarom moet u hem?’
‘Hij leidt een rechterlijk onderzoek waarin ik bijkomende gegevens kan verstrekken.’
‘Morgen is hij rond negen uur op zijn kantoor. En kan u ons alvast ter plekke tonen hoe dit alles in zijn werk is gegaan?’
(WORDT. VERVOLGD...)
waar was je te zaterdag
vroege namiddag:
live op het nerdland-fêstival...
lang geleden dat ik nog eens voor zo'n groot publiek speelde...
Abonneren op:
Posts (Atom)
