VitalskiBlog

zaterdag 17 april 2021

zoveel mogelyk / zo weinig mogelyk

zoveel mogelyk: sonnetten (maar geen àndere poëzie)

zo weinig mogelyk: oproerkraaiers

dakkan / dakkanni

dakkan: een mug doden met een gegooid dartpyltje (zie: photo).

dakkanni: dat willie vandersteen rondloopt in de verhalen van suske en wiske, dat zal wel kunnen - maar dat die dan realistisch mag of moet worden getekend, dat kan niet.

pech en geluk

pech: gedurig rumoerige babbelaars savonds laat hier onder het raam...

geluk: te vrydag dacht ik de hele tyd dat het al zaterdag was, dus vandaag, de zondag, doet aan als extra time...

onderschat / overschat

onderschat: klassieke muziek voor onze kinderen

overschat: brussel

naar waarde geschat: stromboli, niet als een wrap maar als de naam van een eiland

hoe zou die er hebben uitgezien

queen elizabeth, 13 jaar oud

(c) nathan shipley

aardrykskunde

"de torens van san marino",

san marino zynde de oudste nog bestaande constitutionele republiek van de wereld. enclave omringd door italië. van alle leden van de raad van europa de kleinste bevolkingsomvang...

geschiedenis

zeer vroege computer; personeel dat in 1956 bezig is met 5 megabyte aan geheugen in te laden in een vliegtuig...

vreemd gestorven

bykomede regels: 1. niet te veel folteringen; originele folteringen zyn toch nooit spontaan origineel; 2. geen sterfgevallen van recenter dan 1989.

7 maart 1989 stond michael godwin, gevangengezet voor moord, de elektrische stoel te wachten. een paar dagen tevoren was hy, gezeten op zyn metalen toilet, een tv aan het herstellen; hy beet daarvoor met zyn tanden in een ellentriekdraad - en stierf aan een elektrische schok.

weird superhero

krypto, alias superhond...

deze paar nog en het is gedaan...

gag

waar was je te zaterdag

eerst was ik thuis

vervolgens was ik thuis

wel kwam bovendien els crawls op bezoek.

later kwam serge naar myn laptop kyken...

state of being, 18 april 2021

rond drie uur was het huis ineens leêg, ineens was iedereen gaan wandelen (al moet gezegd dat het tevoren ook wel best rustig was hierbinnen...) een wonderlyk zachte, goudgele zon schurkte zich vredig tegen de vensters aan. de tyd stond stil. in de machinekamer een portret van karel de vyfde aan de muur gaan ophangen, dat lag daar al een tydje te wachten.

stilletjes aan ben ik vanmiddag orde beginnen te scheppen in het vele schoolwerk, dat quasi drie weken lang geheel heeft stilgelegen. ik doe wat ik kan. sommige digitale dingen zal ik nooit kunnen, op het moment wanneer dit een nefaste handicap zou blyken, moeten ze my dan maar ontslaan. ik kan wel engels geven, vind ik, maar ik ben extreem slecht in computerstuff en dat kàn ik niet verhelpen.

zelfs het sjabloon voor myn facturen doet tegenwoordig raar, daar is myn broêr serge vanmiddag voor langsgekomen en die heeft het opgelost. hy droeg aldoor zyn mondmasker. hy werkt aan een expositie voor piet konyn. hy was met de fiets.
ik vroeg hem: "die film over vincent van gogh met in de hoofdrol willem dafoe - is die eigenlyk bekykbaar? of kloppen myn voorgevoelens dat die camera té instabiel is, zo erg dat je er zeeziek van wordt?"

serge: "de grootste fout is dat dafoe die rol wel enorm goed speelt, maar dat hy er veel te oud is. dat is de fout van àlle films over van gogh. van gogh stierf piepjong, op zyn 37e. en inderdaad schudt die camera in die film té hard. je moet die film wel zien, maar dan zoals ik deed: verspreid over vyf keer twintig minuten..."

luv is aan het diëten. pitouche daarentegen miauwt om eten zélfs terwyl er vers voer in zyn bakje ligt. rocco james conan leert zichzelf ukelele spelen, nu reeds vyf akkoorden onder de knie hebbend. myn dochter ten slotte, is aldoor filmpjes aan het editten. we hebben nog eens kaart gespeeld, dat is uniek, de laatste tyd kan ik mollie byna niet bereiken.

inmiddels werd het halfeen snachts. één halfuur geleden een angstaanval - maar: die is weêr overwonnen, misschien wel met dank aan deze schryfbezigheid. de aanstaande rest van de nacht zal ik nu wel doorkomen, zelfs met veel plezier...

bedankt voor jullie aandacht. jullie zyn echt geweldig.

verdwaalde photo

johnny cash by nixon. in het midden van de vietnam-oorlog...

dreamer

in een grote stripboekenwinkel, ik blyf maar strips opstapelen om my te zullen aanschaffen, wel heel erg mooie dingen allemaal, te mooi om te laten liggen... het is tien minuten voor sluitingstyd waardoor het rondzoeken door al dit fraais nog meer nerveus maakt... ook gedoe met m'n bankkaart aan de kassa... wat later is deze winkel in new york. in myn droom is dit al de 5e of de zesde keer dat ik hier ben... m'n vader is by me... we komen uit de winkel en gaan "east side" naar een restaurant. niemand trekt zich hier wat aan van corona, niemand draagt een mondkapje en een van die americanen houdt overdreven langdurig zyn hand op myn schouders... *** ik ben in een grote, toffe ruimte bezig aan de laatste voorbereidingen voor een expositie die heel binnenkort opent, gaat een tof feest worden. bert lezy komt gezwind binnen met nog meer boeiende dingen in zyn armen...

-end

afterLink

vrijdag 16 april 2021

zondagbunnie

marlies

prent vd week

pech en geluk

pech: geen cola meer in huis

geluk: de elpee "carrying on with johnny cash and june carter", die duetten zyn toffer dan zyn gemiddelde solo-werk...

vreemd gestorven

de 19e eeuwse baron william payne gallwey kwam aan zyn einde, door te struikelen over een ajuin.

waar was je te vrydag

thuis.

interludium

filmrecensie

j'accuse (an officer and a spy)

films over de dreyfus-affaire zyn een genre op zich maar nu was het al even geleden en ik moet zeggen dat deze er stééngoed inging, echt stééngoed. die polanski is toch echt wel, nog altyd, een byzonder straffe kikker... je voelt toch echt aldoor die grootmeesterlyke unieke touch, in alles...

inhoudelyk, maar dat is zeer persoonlyk, was ik vooral verrast door het tàmelyk goede einde hiervan, waarin het recht toch min of meer zegeviert; ik was er namelyk van overtuigd dat die dreyfus in de gevangenis was gestorven, op duivelseiland, en helemaal gek geworden. toen de film een àndere wending nam, waarin die dreyfus (hu??) weêr werd bevryd, nam ik zelfs aan dat die filmmakers, tot myn ontzetting, een loopje namen met de geschiedenis. maar niks dus: die man is quasi in ere hersteld geworden, wat toch iets is dat maar zéér zelden gebeurt (al is dit volgende nog een van de mooiste dingen in het verhaal: dat die dreyfus uiteindelyk toch niét content is - omdat ie, na alles, een hogere rang had gewild, haha...)

wat betreft dat gek worden in de gevangenis, was ik misschien in de war met gravilo princip, de moordenaar van franz ferdinand...

maar dat is dus allemaal de geschiedenis en de anekdote. nog méér is deze film fenomenaal goed als een ode aan krakende deuren, aan piepende plankenvloeren, aan knisperende stoffige papiertjes in muf zuigende, stoffige kaften in donkere bureaus... wy, anno 2021, krygen de kriebels van de overdaad aan pc-bestanden - maar die muffe, gekreukte, aldoor overal verloren liggende papiertjes en nog meer papiertjes en stapels papieren dossierbundels - dié waren vermoedelyk nog érger!... maar je moét deze film dus met de kop-telephoon consumeren, om by iédere knerpende plankenvloer de exacte kriebel te kunnen gewaarworden...
eveneens eventjes geleden, ten slotte, dat ik nog eens zo uitzonderlyk veel fransmanschap over my heen kreeg... wat een grotesk futiel puffersvolkje - en dan die belachelyke franse leger-uniformen, en die sliert van franse operette-presidenten, eind 19e eeuw...

score: 11 op 10.

gag

sterk!

state of being, 17 april 2021

de voorbye nacht pas zeer laat ingeslapen, pas rond ietsje voor den vyven, om toch rond acht uur smorgens alweêr klaarwakker te blyken, namelyk doordat de buren schuins-over aan hun dakwerken waren beginnen te timmeren. wat wel mooi werk is om bezig te zien; mooie, houten dwarslatten, netjes op een rytje boven mekaâr, en zeer ambachtelyk; plus: zo kon ik ook wel nog nét saluut zeggen tegen loréal, die haar kleine zoon modest kwam ophalen, onderwyl luv op dat moment al niet meer thuis was.

gedurig voortgeknutseld aan myn boekje met "alternatieve feiten". dat boekje gaat heten "ysberen kunnen skateboarden"; een geschikte titel, zo zal ik dit netjes kunnen verkopen als ik ergens ga optreden met de voorstelling "pinguïns kunnen toch wel vliegen"; de consument zal begrypen dat er een verbintenis is tussen dat boekje en dat toneelstuk, maar tegelyk zal hy vooral meteen vermogen in te zien dat het ànder materiaal is dan zuiver en alleen maar alle stuff die hy zonet heeft gezien... het is er een zeer uitvoerige uitbreiding van; de voorstelling maal zes... vormelyk en klankmatig is de congruentie tussen de woorden "ysberen" en "skateboarden" ook best aanstekelyk...

rond drie uur een lasagne uit de oven. onderwyl vanop het terras rocco james conan in de gaten houdende, die trampoline springt. dan tezamen de kikkerdril bestudeerd, die we uit de ardennen meêhebben, tegen de wetgeving in, want kikkerdril meê naar huis nemen is sinds 2016 verboden, althans volgens luv. (dit heb ik nu direct eens nagekeken; kikkers vangen is verboden, maar kikkerdril verhuizen mag by nader inzien toch wél.)

een nieuwe printer gekocht... en een nieuwe harde schyf... onderhand is al het geld erdoor... maar ja, dat zyn kosten waar je niet onderuit kan, hoe zou ik kunnen overleven zonder een printer...

-end

afterLink.

donderdag 15 april 2021

vrydagbunnies

anonieme bunnies in de warande

prent vd week

dakkan / dakkanni

dakkan: dat onderhand naar buiten komt dat die brand in notre dame wel degelyk het werk is geweest van terroristen.

dakkanni: dirk de wachter die zo eens een keer iets helemaal nieuws en onverwachts komt te zeggen...

onderschat / overschat

onderschat: vaughn monroe

overschat: de ergheid van zelf sterven

naar waarde geschat: onze eigenste thibaut courtois tegen liverpool

vreemd gestorven

de franse president felix faure stierf in 1899 in het presidentiële paleis aan een hartaanval terwyl hy door een buitenechtelyke relatie bezig was met oraal bevredigd te worden...

gag

uit het schriftje

als je sommige van die late interviews met johnny cash bezig ziet, moet je zelfs concluderen dat die gewoon helemaal halfzacht is geëindigd - erger dan de pastoor van onze catechese... maar: dat is alleen maar lullig in die interviews; in zyn muziekteksten weet ik daar wel blyf meê; "a thorntree in a whirlwind" - prachtig! verder van my af staan die net zo obstinaat religieus gegronde metaforen van zyn tydgenoot leonard cohen, deze metaforen nu eenmaal zynde byzonder joods.

die botsing ook in cash zyn eigen biographie; hy werd goeddeels uitgevonden door zyn manager, de joodse jonathan holiff; hoe erger johnny cash zich tot het new born christianism begon te wenden, hoe moeilyker die manager het ermeê had om al diens gekkigheden, chaos en plichtsverzakingen er by te blyven nemen...

de managers van supersterren worden steeds heel erg geminacht. tony defries van bowie, frank jeffery van jimi hendrix, peter leeds van blondie, colonel parker van elvis en nu ook weêr deze holiff; ze worden afgebeeld als geldwolven en gewetenloze uitbuiters - maar ZONDER die mensen hun rationele doorzicht, zonder hun onverzettelyke strategieën en hun bereidheid om terloops de belachelykste grillen van hun protégés ook voor lief te nemen, hadden die "supersterren" één voor één helemaal nérgens gestaan...

rechts dus die jonathan holiff...
die op het einde van zyn leven zelfmoord pleegde...

16 april 2021

een tamelyk suffe state of being, erg technisch, aldus zeker niet echt een "must read" (= waarschuwing vooraf...)

geleidelyk aan was het idee in my ontstaan om al myn conferences in één boekje tezamen te brengen, of toch in ieder geval een groot deel daarvan; byvoorbeeld in één bundel deze vier dingen by mekaâr: "beuling met appelmoes", "de ondergang van patrick dieltjens", "de ideale schoonzoon" en daarna nog, als afronder, een deel meer losstaande klassiekers. al flink hard was ik daaraan bezig, maar dit gaat, zag ik, véél meer werk nog vergen dan gedacht; het zou een soort van legacy wezen, myn testament als conferencier, als het ware; dus dat kan niet op één twee drie worden klaargestoomd. toneel vertalen naar proza is sowieso aartsmoeilyk, eens temeer met dat vlaamse dialect van ons, dat op papier niet boeiend is.

om die reden dat werk eventjes onderbroken, voor een snellere sprong voorwaarts: een boekje dat een verzameling zal mogen worden geheten van een groot deel "alternatieve feiten", zoals op deze blog ook steeds goed naleesbaar. dààrmeê ben ik nu twee dagen zoet geweest, en dàt schiet inderdaad enorm handig op, byzonderlyk doordat die "alternatieve feiten" op zich reeds tamelyk goed verzorgd op deze blog werden neêrgeschreven...

de kunst er dan bovendien ook zeker uit bestaand om juist niét toe te geven aan de natuurlyke drang tot ordening; dat vind ik zelf altyd juist erg vervelend aan dit soort van feiten-boekjes; eerst een hoofdstukje over dieren, dan een hoofdstukje over geschiedenis, dan over cultuur - horror!!

alles byeen is zo'n alternatieve feiten-boekje toch méér persoonlyk dan je zou denken... je voert een selectie uit die uniek is... en ook de schryfwyze, zo bondig mogelyk doch tegelyk toch wél met een zekere flaveur, is veel meer specifiek vitalskiaans dan je zou denken...

dus; dat gaat iets moois worden - en dus éindelyk, bovendien, is dat eens een werkje dat relaxed tot stand komt. nu ben ik er twee dagen na mekaâr zeven uurs aan één stuk door meê bezig geweest, maar dan juist omdàt je ondertussen muziek kan hebben spelen, juist omdàt je by iedere nieve alinea de vorige weêr mag, neen zelfs moét vergeten.

dus zo zat ik urenlang in de zetel vandaag, en gisteren achter de bureau, maar dan eveneens in een zitzetel (de houteren stoel aan de bureau is voor die bureau eigenlyk veel te hoog), met voornamelyk johnny cash en consorten in de muzieklader...

de bekorting der vacantiedagen stemt enigszins somber... het klamme weêr is ook niet erg tof... het feit dat ik zojuist onder de auspiciën van nochtans een érg erutdiet i.t.-er een stel aanzienlyke, om niet te zeggen enorm belangryke bestanden voorgoéd ben kwytgespeeld, deprimeert zelfs enigszins; het is opboksen tegen de pricks, mag gezegd... en toch moet die rug recht, toch moet dat schip op koers blyven. eêrgisteren over geel gereden hebbende, mag ik myzelf reeds bly verklaren niet in een van die zeventien kettingbotsingen verzeild te zyn geraakt, die daar nu al een week lang iédere dag hun opwachting voltrekken...

al iédere dag botsingen aan die werken
in geel, goeddeels zelfs door kykfiles...

dreamer

ik moest twee dames ergens naartoe wandelen savonds; maar we passeerden een akelige rosse buurt, waar flink wat tuig rondhing; als dat maar goed kwam. oké, dat lukte wel aardig. een van die twee was zelf goed gek en rende in een stadstuin achter een stel dieren aan, wat een provocatie was naar een erg agressieve hond toe... wat later op café; ik wil wel afrekenen voor het hele zootje - maar een vriend die by ons is heeft een "schein" en kan daardoor alles gratis consumeren; ik zeg lachend: "nu heb ik kunnen laten zien dat ik wel vrygevig ben maar dan zonder dat het my iets gekost heeft."*** charlotte dk en in haar kielzog F zyn by ons op bezoek, we wonen in een nieuw, deftig appartement; maar met een paar voettrappen laat F zien dat die parket helemaal loshangt, en dat eiland middenin de living al net zo goed. we praten over films maar die F is quasi onverstaanbaar. wat later is ie zelfs doende, per ongeluk brand in huis te stichten...*** ik heb weêr, zoals vroeger, twee leguanen, maar dan enorm groot. ze lopen vry over de takken in de tuin; maar wellicht zullen ze toch niet echt kunnen wéglopen...*** dan staat hier nog genoteerd "lawaai", "dryfzand" en "radio"; maar dié krabbels begryp ik niet meer...