alle speeldata: https://tinyurl.com/9964nxmv
info: mail vitalski3@gmail.com
vrijdag 2 december 2022
onderschat / overschat
onderschat: oprispingen door bruiswater.
overschat: spaanse binnenlandse politiek.
naar waarde geschat: het aantal dingen dat je kan doen op vier onafgebroken uren tyds.
alternatieve feiten
2. "cappucino" is een verwyzing naar de "gekapte" monniken die deze drank uitvonden, om snachts te kunnen bidden.
3. er is water op de maan.
4. sinds vandaag is het in rusland officieel een misdaad om over de oorlog te praten.
reklaâm
extreem zinvol kerstcadeau!!
22 euro inclusief verzending en handtekening.
mail vitalski3@gmail.com
waar was je te vrydag
savonds opnieuw giggen in "de jardin" in vosselaar
rechts vooraan myn broêr thomas, die kykt naar de rechtopstaande zanger rob potters
links myn schoonzus marianne
ik was in extreme topvorm, een van myn meest energetische gigs van dit najaar...
uit het schriftje
buiten is het best koud nu. voor de eerste keer dit najaar dat je kan zeggen: "oké, nu is het Koud." evenwel: aldoor voelt het aan alsof je daar meteen moet bydenken dat de échte kou nog gaat komen, dat déze kou, die vandaag, niks voorstelt.
ik ben nog nooit zo goed tegen kou bestand geweest als tegenwoordig.
alleen snachts heb ik wel erg veel dekens nodig. een paar dagen terug kon ik eventjes niet slapen: vanwege de kou in bed. myn dochter mollie is een houtstoof van zichzelf, die slaapt normaal gezien putje winter onder één laken; maar zelfs mollie kwam een paar dagen geleden snachts uit bed: om naar een extra deken te komen vragen.
ik hou zelfs niet meer van de warmte van kamers die door een chauffage worden aangezwengeld. natuurlyk is de luxe zeer groots, maar tegelyk word je er zo suf en zo slaperig van, en zo claustrofoob eigenlyk ook. dingen die je beleeft wanneer het koud is, zyn veel meer "echt gebeurd" dan dingen die je beleeft in een artificieel verwarmde kamer.
dat hierboven is niet waar. gedenk de meest essentiële herinneringen uit jouw puberteit: die speelden zich af voor de spiegel, in de warme winterse badkamer. de geur van haarlak en de muziek van psychocandy.
photo: de valse twins, as seen by dirk cornelis.
dreamer
luv was blykbaar een soort hippie geworden. ze leefde in een soort commune. het was daar een zeer rommelige boel. ik bleef wel nog tamelyk rustig. ik zeg: "luv, volgens my is dit écht niks voor jou." het werd wel nog een pak emotioneler toen ze zei: "ik ben niet meer verliefd op u." zo werd onze relatie dus aangezegd. was hard, deed pyn - maar tegelyk dacht ik: "ik ga my hierdoor niet uit myn lood laten slaan."
GAST-AUTEUR
prent: serene kalmte in witte steen
LEONARD EN IK
door Robertus Baeken
76.
De tentoonstelling werd geen commercieel succes. Ik wijt dit vandaag aan het gemis van een professionele aanpak, die onder meer bestaat uit het verspreiden van affiches in de buurt of het doen plaatsvinden van een vernissage, waarvoor uitnodigingen in het rond worden gestuurd naar zoveel mogelijk geïnteresseerden, rijke burgers, persmensen en prominenten. Het uitgeven van een prestigieuze catalogus helpt ook altijd. Maar mijn en Leonards kijk waren te naïef en onze financiële middelen te beperkt. Wij hechtten te veel geloof aan het feit dat, zoals olie op het water komt bovendrijven, ware kunst altijd goed terechtkomt. Volgens de eigenaar, die op het gelijkvloers een fotohandel dreef, kwamen er wel wat bezoekers. De presentatie onder het ruwe gesteente van de middeleeuwse keldergewelven en de geschikte verlichting door talrijke spots, plaatsten de beelden in een zachte, droomachtige sfeer. Ondanks dit alles werd de verkoop een flop. Gelukkig kocht de fotohandelaar op de valreep een arduinen beeldje; nog wel het duurste uit de hele collectie.
Leonard maakte geen drama van de mislukking, maar het heeft er vast toe geleid alle volgende initiatieven om een tentoonstelling van zijn werk op touw te zetten, te negeren. Botweg nee zeggen, behoorde niet tot zijn stijl in de omgang. Meestal bedankte hij ervoor om zich vervolgens uit de slag te trekken met de opmerking dat hij momenteel te weinig geschikte werken in zijn bezit had, maar dat het genereuze aanbod in de toekomst misschien wel een keer te pas kon komen. Genereus noem ik wat bijvoorbeeld de heer Staf Verbeeck, toenmalig directeur van de Turnhoutse Academie voor Schone Kunsten, verscheidene keren aan hem zou hebben voorgesteld: de volledige organisatie onder auspiciën van het stadsbestuur van een tentoonstelling in het C.C. De Warande, met daarbij de stellige belofte dat de kunstenaar er zelf geen hand voor hoefde uit te steken. Niets baatte. Tegen mij zei Leonard dat exposities hem te veel onrust bezorgden. Daarnaast vreesde hij dat de belastingontvanger, bij wie hij als marginaal stond ingeschreven, hem dan misschien ook niet langer met rust zou laten. Ik probeerde hem aan het verstand te brengen dat het toch altijd in zijn voordeel zou zijn als de prijs van zijn werk de hoogte in zou schieten. Maar nuchter als hij was, zag hij dat niet zo direct zitten. Daarbij, het enige dat hij echt wou, was onverstoord met zijn werk doorgaan.
(WORDT VERVOLGD...)
donderdag 1 december 2022
onderschat / overschat
onderschat: de overlast van een sok met een gat in ter hoogte van desnoods zelfs maar één enkelvoudige teen.
overschat: slankheid als een esthetisch ideaal.
naar waarde geschat: beertje paddington
ALTERNATIEVE FEITEN
zelfverzonnen feiten, die misschien helemaal niet waar zyn (!)...
1. de empire state building werd ontworpen door een team van veertien architecten - negen van deze architecten kwamen tydens de bouw van dit monument om het leven door een verkeersongeval.
2. "i am the walrus" van de beatles is opgedragen aan de ceo van het platenlabel apple, die volgens ringo star de uitstraling had van een walrus.
3. op het moment zyn er op de wereldbol 17 landen in oorlog.
4. het lievelingseten van bill cody, beter gekend als buffalo bill, was gebraden egel.
5. luc appermont had een tweelingbroêr, die in 1985 is gestorven tydens een bergbeklimming in de pyreneeën.
6. het personage spock heette in de eerste vier afleveringen star trek, in 1974, "stark". omdat er toen een presidentskandidaat opkwam die ook "stark" heette, werd de naam naar spock veranderd, om politieke insinuaties te vermyden.
radio willy
te zondag was ik op radio willy, hier te herbeluisteren. te gast by iwein segers, in het programma "slacker station".
ik duik op na exact één uur...
is een zeer goeie babbel, vind ik...
GAST-AUTEUR
robertus baeken, die de vader is van don vitalski, schreef het boek "leonard en ik", over zyn nonkel leonard, de fameuze beeldhouwer. over 82 afleveringen verspreid, worden die mémoires hier integraal gepubliceerd.
prent: Tentoonstelling in Lange Nieuwstraat te Antwerpen
LEONARD EN IK
door Robertus Baeken
75.
Het is een feit dat Leonard zich na zijn ontslag op zijn zevenenveertigste levensjaar volledig uit de wereld terugtrok. Zijn broer Peer kwam dagelijks bij hem aanlopen. Hij passeerde voor hem langs de bakker en deed met grote liefde ook alle andere boodschappen. Hoewel Leonard nog erg op elk bezoek gesteld bleef, met mij nog altijd graag over kunst en literatuur babbelde en zich via kranten, radio en televisie met gretigheid van de gebeurtenissen in de wereld op de hoogte hield, bereikte hij hoe langer hoe meer het stadium van de heremiet, die zich niets meer over de wereldse belangen laat wijsmaken. Zonder die wereld te veroordelen, was volgens hem alles ijdelheid. Ondertussen bleef hij met zijn eigen werk doorgaan; niet zozeer uit gewoonte, of omdat hij toch niets anders om handen had, dan wel vanwege het gevoel dat de poorten van de hemel zich enkel zo voor hem openden. Daarom is het misschien niet zo vreemd dat zijn verhaal of persoonlijke geschiedenis, - ofschoon hij nog eenentwintig jaar van zijn dood verwijderd was, - zich vanaf hier als een onveranderlijke gebeurtenis begint te kristalliseren. Leonard had geen bijzondere verlangens, geen wereldse behoeften meer. Hij hield van zijn werk. Hij bevond zich in het paradijs dat hij zelf schiep. En voor zo iemand vliegt de tijd, vliegen de dagen en jaren als rijke uren. Als er nog sprake is van enkele bakens, dan enkel omdat ik, of anderen, in de loop van zijn dagelijks leven hebben ingegrepen.
Zo denk ik aan de bescheiden tentoonstelling, die ik voor hem in Antwerpen met zijn werk had ingericht. Dat was in februari 1984. Leonard had er geen enkele stap voor ondernomen. Dankzij een vriend die zijn intrek genomen had op de zolder van een laatmiddeleeuws patriciërshuis in de Korte Nieuwstraat, vlakbij het oude stadscentrum, ontdekte ik onder het gebouw een keldergalerijtje, uitermate geschikt voor een bescheiden beeldententoonstelling. Ik sprak de eigenaar van het pand aan, nam een verzekering tegen diefstal, kocht een aantal houtvezelplaten en verzaagde deze in gelijke panelen om ze vervolgens in elkaar te timmeren en te beschilderen. Zo bewam ik voor elk van de dertien tentoongestelde beelden een geschikt hoog voetstuk. Onder het bovenvlak verwees een gegraveerd nummertje discreet naar de prijslijst bij de ingang. Onze neef Max, die als bouwaannemer over een pick-up beschikte, deed gratis het transport. De beelden, waarvan negen stuks in witte steen en de overige in arduin, waren niet al te groot, zodat ze elk door één persoon konden gedragen worden.
(WORDT VERVOLGD...)
woensdag 30 november 2022
onderschat / overschat
onderschat: de grafische mogelykheiden van de letter M.
overschat: de noodzaak om het erg te vinden als je soms flirt met je eigen dood.
naar waarde geschat: de moeilyk te grypen open ruimte tussen twee gedachtes in.
alternatieve feiten
1. als je geboren wordt in een gekkenhuis en nooit daarbuiten komt, begryp je niet eens wat er misschien mankeert. dàt lykt my ongeveer de menselyke conditie.
2. tydens WOII verzonnen een stel italiaanse artsen het "syndroom k", dat zogezegd erg besmettelyk zou zyn; verscheidene joden werden zogezegd vanwege dit syndroom gehôspitaliseerd, om als zodanig voor de nazi's, die dus bang waren voor besmetting, buiten schot te blyven.
3. dale schroeder uit iowa werkte 70 jaar als timmerman, had geen vrouw en kinderen en totaal geen bezit behalve twee jeansbroeken en één hemd, één jas en één paar schoenen. àl zyn inkomsten gaf hy aan studenten, opdat die naar school zouden kunnen. 33 jongeren zyn op die manier dankzy hem aan een diploma geraakt.
4. in 1975 ging in ysland plotsklaps exact 90 procent van àlle werkende vrouwen in staking voor gelyke werkrechten (zie: photo). het land beleefde een infarct, en binnen het jaar werden al hun eisen ingewilligd. in 1980 kreeg ysland haar eerste vrouwelyke president.
het verhaal van de laptop 1/12
16:50u. gedaan met lesgeven. van school met de auto rechtstreeks naar de dinsdagclub. goldface en lennert zetten daar reeds de stoelen, prinses riki installeert de bar, vanbever installeert het mengpaneel, etc etc.
stilstaande files van centrum schoten tot centrum antwerpen, uiteraard. myn laptop er eens bypakken, kyken of de tracks voor lilith klaar staan.
wtf - myn laptop zit niet in myn tas??
het verhaal van de laptop 2/12
in de lange nieuwstraat kan ik parkeren. computer ook niet onder myn autostoel of ergens in het koffer.
naar luv bellen. ligt myn laptop in de machine-kamer? om inbrekers by per ongeluk openstaande voordeur te slim af te zyn, pleeg ik myn laptop daarbeneden te verstoppen. dus: luv zoekt zich te pletter, alle boekenkasten, onder de zetel, etc. niks te vinden.
het verhaal van de laptop 3/12
in de dinsdagclub is iedereen druk bezig. ik moet echter overhuis, luv daarginder kent niet àl myn verstopplekjes. ik kan mini-goldorak zyn fiets lenen.
maar: fuck die fiets. want wat als die laptop niét thuisligt? dan moet ik naar schoten terug. àls ik daar nog binnen kan. bellen naar anja van het secretariaat. "ik ben in de ardennen. maar misschién is het school nog open, misschién is het daar vandaag avondschool."
zes telephoons. niémand weet zeker of het avondschool is. googlen helpt ook niet.
ik ben intussen terug op weg naar myn auto. daar staat een taxi. die rydt sneller dan myn auto want die mag in de drukke stad desnoods over de tramsporen ryden.
het verhaal van de laptop 4/12
de pakistaanse taxichauffeur rydt me naar huis. omwegen wegens wegenwerken, stilstaande files. naar ernst bellen. "als ik in de dinsdagclub te laat ben, bedankt dat jy dan de presentatie van my wil overnemen."
thuis. overal zoeken. geen laptop in huis. zéker niet, want ook nergens de lader. dus inderdaad: ik moet die laptop en die lader daarby tezamen naar school hebben meêgenomen. inderdaad, ik moet daar om halfdrie in de studiezaal myn laptop domweg zyn vergeten.
de pakistaanse taxichauffeur rydt my naar schoten.
het verhaal van de laptop 5/12
de taxichauffeur doorgrondt myn situatie en trakteert my op een blikje redbull (er is niks anders). hy zegt: "inshallah". dwz alles komt goed.
het is ondertussen halfzeven. in de school zyn alle lichten uit.
toch wél staat de voorpoort daar open! toch wél is er een avondles (een stel vrouwen met soepketels lopen in en uit.)
ik ren naar die studiezaal. please god please maak dat myn laptop daar nog ligt.
het verhaal van de laptop 6/12
als die laptop daar niét ligt, zit ik serieus in de problemen.
àl myn teksten; integrale romans, integrale theaterstukken zonder backup. jarenlange, afgryselyk intense schryfarbeid - naar de naam.
àl myn boekhoudkundige stukken, al die ingewikkelde facturen en bestelbonnen.
àl myn tienduizenden photo's en affiche-beelden - okay, het zy zo.
maar - al die adressen van al die kostbare mensen die myn boekjes verzamelen!!!...
en - al myn passwords en inlogcodes!
de programmaties van het wintercircus, die 82 reeds geprogrammeerde acts, wie wat waar wanneer??
myn ingang tot smartschool - morgen al, moeten de rapporten worden ingevuld!...
myn powerpoints, voor al myn vele lezingen!!!
en de fysiciteit - moeten werken met myn oude laptop, die haperende toetsen, die gehandicapte cursor, die oneindige pop-ups...
het verhaal van de laptop 7/12
het ergste scenario: een leerling heeft die laptop daar gevonden en meê naar huis genomen; en mogelyk was ik niet uitgelogd - zodat die vanzelf in al myn bestanden kan. integraal myn privéleven voor de jonge leeuwen!!
het verhaal van de laptop 8/12
het uur der waarheid. de spookachtigheid van een schoollokaal by nachtlicht. eindresultaat: hy ligt er niet.
ook niet in die vier andere lokalen waar ik vandaag ben geweest.
terug naar de pakistaanse taxichauffeur.
hy zegt werkelyk: "wil jy Nog een blikje redbull?"
het verhaal van de laptop 9/12
rechtstreeks naar de wolstraat. intussen bellen naar diverse artiesten. "kan je die mp3 die jy subiet nodig hebt, nog eens opnieuw naar my mailen?"
(daarstraks thuis was ik toch clever genoeg, myn oude laptop meê te grabbelen, voor dit worst case scenario.)
het verhaal van de laptop 10/12
aankomst in de wolstraat.
een van de schaarse voordelen van deze nachtmerrie: dat ik dit nu zélf eens kan ervaren. het is 19:10u. het is een dinsdag. een dinsdag. je gaat die trappen af, je wandelt binnen - warm licht en geluid, dansende mensen, axl peleman live, de tuesday twins in hun pruiken, de bar overbevolkt, iedereen is op en neêr aan het springen. hoe kan dit, wat IS dit?
axl noteerde vandaag dit volgende, dwz woensdag. hy is geen "buddie" van me met wie ik ooit in de klas heb gezeten, feitelyk is die werkelyk objectief:
Het klinkt allemaal best rete-pretentieus (en dat is het waarschijnlijk ook), maar net als je denkt dat je in je leven alles hebt gezien en gedaan, ben je op de eerste rij getuige van iets dat je letterlijk van je sokken blaast. De Dinsdag Club van Don Vitalski is één van de puurste, meest hilarische, van de potgerukte, en geniaalste avonden die ik in lange tijd heb mogen meemaken. IK BEN iNSTANT MEGA-FAN!!! Elke dinsdag in de kelder van de Groene Waterman in ‘t Stad. Nu al legendarisch!! Wat een avond!!
het verhaal van de laptop 11/12
tydens de gig vergeet ik de kwestie.
pas onderweg terug naar huis: opnieuw de great suck.
het verhaal van de laptop, 12/12
geen antwoord, het is dan ook nog vroeg (tussen dinsdag en woensdag slaap ik steeds maar drie uurs.)
even langs in het secretariaat. 08:30u. "neen, wy hebben niks gezien."
toch maar eventjes langs in de studiezaal. maar ja, ik ben daar gisteren al wezen kyken. ik wéét dat myn laptop daar niet ligt.
er tekenen drie leerlingen en één opzichter present. aan die leerlingen heb ik vorig jaar nog les gegeven.
in het midden van het lokaal, de draad netjes ingeplugd: zie ik myn laptop daar liggen.
GAST-AUTEUR
robertus baeken, die de vader is van don vitalski, schreef het boek "leonard en ik", over zyn nonkel leonard, de fameuze beeldhouwer. over 82 afleveringen verspreid, worden die mémoires hier integraal gepubliceerd.
prent: kop van Bacchus, arduin.
LEONARD EN IK
door Robertus Baeken
74
DE POORTEN VAN DE HEMEL
Nu alles voorgoed voorbij is, vraag ik me wel eens af wat de diepere oorzaak was van de totale ommekeer in Leonards leven. Dat, zoals hij zei, de betekenis van een mensenleven afhankelijk is van zijn inhoud, staat buiten kijf. Maar dat het leven van een gewone burger daarom inhoudelijk minder zou voorstellen dan dat van een kunstenaar, waarbij hij Vincent Van Gogh als voorbeeld nam, lijkt me minder evident. Toen hij tegen mij de motieven van zijn ontslag uit de doeken deed, waren die duidelijk strijdig met zijn vorige beweringen. Nu geloof ik dat de waarheid er wat tussenin ligt en dat hij wilde uitleggen dat de inhoud van het menselijk bestaan louter een kwestie is van gevoel en gevoeligheid, meer dan van kunst. Hoewel hij het beeldhouwen beslist serieus nam, vertrouwde hij me eens toe dat zijn oeuvre hem na zijn dood kon gestolen worden. ‘Voor mijn part mogen ze het hele boeltje in zee kieperen!’ Als hij meende wat hij zei, - en dat het zo is, daar ben ik heilig van overtuigd - welke waarde en betekenis heeft kunst dan nog, buiten het levendige gevoel van de kunstenaar op het moment van de creatie? Leonard noemde zijn eigen scheppingen nooit ‘kunst’. Hij bleef ze altijd zien in functie van de vraag waarvoor ze werden gemaakt. Vandaar heette hij ze weleens ‘een fraai salonstukje’, of ‘mooi voor in de tuin’.
In elk geval was Leonard zowel geestelijk als lichamelijk dringend aan verandering toe. Kort na zijn verhuizing naar de Apostoliekenstraat stortte hij in, vermoedelijke ten gevolge van een hartaanval. Uitzinnig van pijn, doordat zijn borst in tweeën leek te worden gereten, rolde hij languit over de vloer van zijn atelier. Niemand wist hiervan. Leonard was bij geen enkele ziekteverzekering aangesloten. Vandaar had hij geen doktershulp ingeroepen. Wel was deze verwittiging genoeg voor hem om nooit meer één druppel alcohol te gebruiken. Ook deed hij door uithongering een vermageringskuur waarbij hij in enkele weken dertig kilo afviel.
(WORDT VERVOLGD...)
Abonneren op:
Posts (Atom)
