oldschool bunnies in bar leon
zondag 7 maart 2021
pech en geluk
pech: rocco james conan heeft by het basketten by de scouts zyn rechterduim verstuikt...
geluk: voor de eerste keer in vyftien jaar heeft luv witte hoge kousen in huis...
onderschat / overschat
onderschat: de misdadigheid van een regime dat het laat gebeuren dat nationaal erfgoed zoals de watervallen van coo simpelweg kan worden opgekocht door een particulier (in dit geval dan nog gert verhulst.)
overschat: het tastbare effect van het pauselyke bezoek aan irak, als een gevolg van ons onvermogen om dit te zien als de bijeenkomst van twee maffialeiders.
naar waarde geschat: het ongenoegen van by het eten je tong te verbranden.
alternatieve feiten
2. de weduwe van andré hazes, rachel van galen, spande in 2005 vergeefs een proces aan tegen de publicatie van het boek "typisch andré".
3. de dag toen andré hazes overleed was ik in de backstage van theater antigone in kortryk, waar de acteur jan sobrie toen dertig keer na mekaâr één en hetzelfde liedje van hazes op legde, wat my erg deprimeerde, omdat ik de schoonheid van hazes als een mens wel begryp maar zyn muziek toch net zo goed afgryselyk blyf vinden.
4. voor chris lomme, bezongen door de kreuners, schreef jan sobrie ooit een toneeltekst genaamd "het verdriet aan de overkant".
5. toen in 2012 canvas een serie wilde maken over albert II werd door de krant "de morgen" by chris lomme gepolst of zy ervoor zou voelen om prinses paola te spelen; zy liet weten daar niet voor staan te springen wegens te verschillend, "hoewel meryl streep geen fan was van thatcher maar haar uiteindelyk toch erg graâg heeft gespeeld, naar het schynt."
6. thatcher was als eerste minister van oordeel dat prince charles, schoonvader van meghan, zich te veel met politiek bemoeide. op een ogenblik waar iedereen by was liet ze hem verstaan: "ik ben heel erg in u teleurgesteld," en draaide haar rug naar hem en stapte weg.
dit was: meghan - rachel; rachel - hazes; hazes - sobrie; sobrie - lomme; lomme - thatcher; thatcher - meghan
rapport: 7 op 10.
actua
myn mening is toch dat die meghan simpelweg een dikke trut is. ik moet en wil graâg het interview nog zien maar dat oneindige gezeur en al dat oneindige zelfmedelyden terwyl je toch mooi op miljoenen en miljoenen en miljoenen dollars zit zonder iéts te hoeven te doen, in een wereld waar 36 procent van de mensheid (!!) in extreme armoede verkeert - dat is een slag in het gezicht van iedereen met gezond verstand.
weird superhero
verscheen voor het eerst in "werewolf by night" in 1974.
zyn echte naam is marc spector.
we dàchten dat het gestopt was maar precies dat het echt niét stopt...
vreemd gestorven
state of being, 8 maart 2021
een idee dat nu al een paar keer in mij is opgekomen, bestaat uit een kleine, beheersbare verzameling van veertien of anders zeventien gedichten, goeddeels gerecupereerd uit myn eigenste adolescententijd... een duizelingwekkende oefening - nu naar buiten te komen met iets van zolang geleden, dingen van tweeëndertig jaar terug - maar zonder dat vergoelykende geschiedkundige kader; dwz de acteur in my zal voor die belangryke totstandkoming van zo'n gedichtenverzameling de rol op zich moeten zien te nemen van die negentienjarige; de scholier don vitalski; my die antieke gedachten moetende zien eigen te maken: als iets van vandaag...
van "het verborgen ryk" verkoop ik nu negen exemplaren per twee weken. oprecht het ideale scenario, die boekjes zyn niet gemaakt voor veel méér stervelingen - de bedoeling en het bestaansrecht ervan iets heel erg intiems zynde, iets in de aard van, laat ons zeggen, een persoonlyke brief aan jullie. ("aan jullie, myn vrienden! ik wens jullie een prettige maandag!")
drie boeken voor de post prepareren, duurt op zich reeds ook veertig minuten, dus dat is ook genoeg. met b-post verkeer ik kennelyk in een staat van oorlog, zelfs; een exemplaar van "het verborgen ryk" dat voor Lizzie uit Berchem was bestemd, werd twee keer na mekaâr zonder nadere pardon naar me teruggestuurd, op den duur is liz zelf ervoor naar het kantoor gemoeten, om te horen wat er niet klopte (ze konden haar die uitleg niet telephonisch mededelen, en ook niet via mail - misschien had een gele briefkaart ook wel nog gekund...); die boekjes werden teruggestuurd: omdat er op de envelop geschreven had moeten staan, naast de huisnummer, die wel correct was, "bus 001". er is aan haar deur maar één brievenbus - dus vandaar: 001.
de helft van myn boekjes geraken gewoon niet meer ter plaatse, ik ga op eigen krachten, binnenkort een privé-postdienst uit de grond moeten stampen - en dit alles, onderwyl ik éigenlyk best wel in aanbidding verkeer tot de post.
morgen radio, de bindteksten, tim hier thuis. dinsdag vier uur lesgeven in schoten. woensdagnamiddag thuis digitale seminar. donderdag twee uur lesgeven in schilde. myn stripverhalenleesvoer is er stilaan weêral doorgejaagd - een té dure grap.
drie boeken voor de post prepareren, duurt op zich reeds ook veertig minuten, dus dat is ook genoeg. met b-post verkeer ik kennelyk in een staat van oorlog, zelfs; een exemplaar van "het verborgen ryk" dat voor Lizzie uit Berchem was bestemd, werd twee keer na mekaâr zonder nadere pardon naar me teruggestuurd, op den duur is liz zelf ervoor naar het kantoor gemoeten, om te horen wat er niet klopte (ze konden haar die uitleg niet telephonisch mededelen, en ook niet via mail - misschien had een gele briefkaart ook wel nog gekund...); die boekjes werden teruggestuurd: omdat er op de envelop geschreven had moeten staan, naast de huisnummer, die wel correct was, "bus 001". er is aan haar deur maar één brievenbus - dus vandaar: 001.
de helft van myn boekjes geraken gewoon niet meer ter plaatse, ik ga op eigen krachten, binnenkort een privé-postdienst uit de grond moeten stampen - en dit alles, onderwyl ik éigenlyk best wel in aanbidding verkeer tot de post.
morgen radio, de bindteksten, tim hier thuis. dinsdag vier uur lesgeven in schoten. woensdagnamiddag thuis digitale seminar. donderdag twee uur lesgeven in schilde. myn stripverhalenleesvoer is er stilaan weêral doorgejaagd - een té dure grap.
gastauteur
HEKSENJACHT
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
32.B.
Hortensia daarentegen was zichtbaar in haar nopjes. Haar hoogrood aangelopen gezicht verraadde dat ze dankzij de terugkeer van haar verloren zoon midden een heel ander verhaal zat. Een voor haar weliswaar druk maar tegelijk vrolijk en hoopvol verhaal. Overschatte zij daardoor haar fysieke krachten? Toen ze met die zware ketel in haar ene hand voor Roosje een tweede pollepel soep uitschepte, stootte ze Kamiels glas om. Pech dat het op de vloer viel. In duizend stukjes. Dit bracht wat oponthoud met zich mee. Want hier holden twee speelse zwartwitjes rond. Bijgevolg moesten de scherven zonder uitstel worden bijeengeveegd.
Roosje kwam al met een veger aanlopen. Kamiel opende de onderste kastdeur, op zoek naar een vuilblik. Bij het overeind komen had hij er geen rekening mee gehouden dat de bovenste glazen deur met daarachter een Delfts blauw servies eveneens openstond, zodat hij er met zijn achterhoofd zwaar tegenaan stootte. De jank voorspelde weinig goeds. Over Kamiels gespreide vingers overheen de kwetsuur, liep een bloedspoor.
Hortensia vloog recht. ‘Snel je hoofd onder de kraan! Een flinke straal koud water ontsmet! Stelpt het bloeden ook!’ Onder de druk van haar hand dwong zij hem naar de kraan boven het aanrecht. Nog tijdens de zorg gaf de moeder zich over aan haar niet te stelpen liefde. ‘Maar jongen toch, doet het pijn? Pijn? Doet het vreselijk pijn?’ Wel drie opeenvolgende keren.
Voor mijn part was haar reactie driewerf overdreven. Flauw. Ja superflauw. Alleen een moeder is zulke flauwheid toegestaan, bedacht ik, lettend op Kamiels reactie die verder geen kik gaf.
WORDT VERVOLGD
zaterdag 6 maart 2021
dakkan / dakkanni
dakkan: duizenden en duizenden en duizenden mensen die in 2022 hun corona-premies allemaal gaan moeten terugbetalen.
dakkanni: kleine kinderen die geen erwtensoep lusten toch wél verplichten om erwtensoep te eten.
pech en geluk
pech: enid starkie die op het einde van haar rimbaud-biographie tot de conclusie komt dat Rimbaud het prototype is van "het verspilde leven"...
geluk: de herinnering aan de lectuur van die fantastische biographie toen ik een jaar of twintig was...
boekbespreking
"hauteville house"myn god, hier zyn reeds vyftien delen van verschenen!ik zou een pak slaag verdienen om, met myn eigen totale gebrek aan talent, iets sléchts te zeggen over deze reeks, die immers alles heeft van een uiterst virtuoze en zorgvuldig uitgewerkte kathedraal, en die garant staat voor een erg fyne leeservaring. volgende kanttekening is dan ook maar iets met een gebroken potlood in de lucht, van generlei tel...er zyn véél boeken en verhalen die een volstrekte mash-up bieden van zoveel mogelyk 19e eeuwse personages door mekaâr; "league of the extraordinary gentlemen", "penny dreadful"; dat idee is eigenlyk tot een genre geworden, en in principe trekt my dat aan ook, doordat ikzelf my tamelyk goed gespecialiseerd weet in 19e eeuwse cultuur. en toch: de verhalen die er dan meê worden verteld, kunnen gewoon nooit boeien. het zal wel zyn dat verlaine naar egypte trekt, het mag gebeuren dat dorian gray zyn revolver richt op victor hugo; het blyft dat museum van personages, die in hun belang het plot dat ze tezamen moeten vormen, overstygen.dus ik wil al die andere veertien boeken nu ook wel graâg lezen - maar dit zal me nooit echt kunnen platslaan als een gemiddelde tex willer. te veel een meanderen, te weinig één focus naar één eindpunt.
geschiedkundig addendum
dat "hauteville house" is het huis waar victor hugo verbleef toen hy uit frankryk werd verbannen, een eer die hem overigens eigenlyk te groot was. dat grote, witte huis bevindt zich in guernsey, een erg fascinerende locatie, een eiland aan de kust van normandië maar deel van de britse kroon...
hugo kocht het enorme huis zuiver met de opbrengsten van de publicatie van "les contemplations", dat dus een flink overschat werk moet worden genoemd...
verdwaalde photo
debbie harry begin jaren 60 achter de middelbare schoolbanken...
zeer fascinerende prent...
actua
ik dacht dat ik dries mertens hier honderd meters verderop door het park zag joggen. maar: dat kon natuurlyk niet, want die woont in monaco, en al zeker niet in de seefhoek.
achteraf wist luv my evenwel mede te delen dat ciro, de "derde heilige van napels", sinds kort wel degelyk hier op het noord is komen te wonen... namelyk omdat zyn schoonzus, uit leuven, eveneens naar hierzo verhuisd is...
crazy...
waar was je te zaterdag
de hele dag thuis. de laatste hand gelegd aan myn zombie-boekje...
rocco james conan was er niet; mollie en luv groeien dan closer, hier byvoorbeeld zitten ze werkelyk te babbelen over megan en prins philip...
state of being, 7 maart 2021
by de coiffeur
de voorbye woensdag naar de coiffeur geweest, "by kellie", op de bredabaan, merksem. de ervaring was volmaakt, beter dan het meest volmaakte theater dat ik zou kunnen hebben beleven. het buiten voor de deuren staan wachten, was iets minder, omdat ik niet goed kan rechtstaan maar wandelen was ook niet mogelyk - evenwel scheen daar een fantastisch mooie zon en ik werd bygestaan door luv - "als het by de coiffeur te lang duurt voor jouw afspraak met katrien of kathleen in de stad, dan ga ik wel te voet terug."
het wassen van de lange maar éigenlyk best nog te dragen haardos gebeurde middels de vakkundige twee handen van een zeer bekwame stagiaire, die, onder een felle lamp, zo goed bezig was dat ik, met myn kop achterover boven die lauwe spoelbak, in slaap viel en droomde van hyboria, het ryk van conan...
die kellie zelf is zo bekwaam dat het byna niet meer van deze wereld is... die gaat er razend snel tegenaan en voert precies tegelyk volstrekt geniale conversatie met iedereen anders in het salon, uniek grappig en ongemeen clever én aandachtig ("ik zag jou vorige week optreden in de bibliotheek van merksem." "wy hebben thuis geen salontafel maar als we frieten laten komen, hebben we een grote zitpoef waar die frieten dan op kunnen.) ook haar collega's weêrgaloos ("als ik jouw stem hoor, begryp ik dat ik vorige week jouw zoontje rocco heb geknipt." "wat zo speciaal is aan jullie kinderen is dat je voelt dat die voor honderd procent zichzelf zyn.")
by sommige werkvloer-gerichte mededelingen steekt plotseling nog een vierde kapster haar kop voorby de wand hélemaal in de diepste hoek van het salon; iédereen hoort àlles. de alinea's kààtsen door het vertrek.
gastauteur
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
31.B.
‘Zo rap mogelijk. Maar zal ik niet eerst met Kamiel praten?’ Daarmee legde ik haar en mezelf voorlopig het zwijgen op.
In die verstilde toestand liepen we zij aan zij door de straten. Hoewel er van alles te zien en te beleven was: passerende auto’s, voetgangers en fietsers, ervaarde ik deze gewaarwording, juist doordat we zolang onderweg waren, als continu hetzelfde. Ik zou zeggen: zoals de lege zone in een dokterswachtkamer, waarin niks anders gebeurt dan het komen en gaan van patiënten. Het had iets van inademen, en na het uitstoten van de lucht, opnieuw inademen. Op zich leidde dit zetten van een stap, gevolgd door weer een stap, nergens heen. Niet naar het vermaak van dans of zang, niet naar hydraulische ontdekkingen, niet naar de onbeschrijflijke sensaties, gelegen in het doorploegen van een gekloven wereldbol. En toch maakte ook die lege zone noodzakelijk deel uit van mijn leven. Het was beslist een laatste mogelijkheid. Juist doordat deze leegte nergens heen leidde, maar feitelijk ook niet leeg te noemen was, sloeg zij me als een vuist in het gezicht.
Alles wat mensen pas als echt gebeurd beschouwen, waardoor dit als een verhaal kan naverteld worden, nam pas weer een aanvang toen Roosje haar sleutel in het slot stak en de voordeur ver genoeg openzwaaide om me binnen te laten.
32.
Het verhaal begon al toen die lieve Hortensia me vriendelijk welkom heette. ‘Je kan met ons warm eten. Ik heb een volle pot verse erwtensoep. En aardappelen zijn er ook meer dan genoeg. Ga zitten!’
Ik nam plaats tegenover Kamiel. Zoals hij zonder een spier te vertrekken recht voor zich uit bleef staren, leek hij minder blij met mijn komst. Of anders verkeerde hij in zijn eigenste nergens heen leidende, lege zone. Rustig voor zich uit kijken en in- en uitademen was beslist te verkiezen boven de angstige gedachte bij het verhaal dat de politie hem alsnog op het spoor zou komen.
WORDT VERVOLGD...
vrijdag 5 maart 2021
reklaâm
"dit is even goed als thomas pynchon" (didi de paris op facebook)
17 euro all in.
mail vitalski3@gmail.com.
mail vitalski3@gmail.com.
onderschat / overschat
onderschat: youtube, waar inderdaad meêwarig over wordt gedaan, als over iets afgezaagds, maar hoe idiotproof is dit wel niet, en wat een verpletterende content?
overschat: websites. ik ga eigenlyk byna nooit naar websites.
naar waarde geschat: wikipedia
alternatieve feiten
2. in de meeste latynse talen is het woord vrydag afkomstig van de romeinse god venus ("dies veneris", de dag van vrydag; vendredi in het frans, venerdi italiaans, viernes spaans. in de meeste germaanse talen komt vrydag van de noorse god freya; maar nu wil het mirakel dat zowel venus als freya godinnen zyn van liefde.
3. de hees gestemde socialiste freya van den bossche, wier gynaecologe marleen temmerman is, heeft drie kinderen, hetende ariane en billie, en met willem wallyn nog een mozes.
4. het huidige lief van willem wallyn is de ex van de eigenaar van het legendarische podiumcafé monk in brussel.
5. matthew lewis schreef de oer-gothic novel "the monk" op zyn negentiende, op tien weken tyds.
6. maar shelley schreef de gothic novel "frankenstein" ook op haar negentiende.
7. in de comedy-film "murder by death" uit 1976 speelde elsa lanchester meê, vooral gekend om haar hoofdrol in "bride of frankenstein"; maar in datzelfde "murder by death" was ook een acteursrol opzygelegd voor de auteur truman capote.
8. dit was: capote - vrydag; vrydag - freya; freya - wallyn; wallyn - monk; monk - 19 jaar; 19 jaar - frankenstein; frankenstein - capote
evaluatie: 8,5 op 10. nergens iets écht opzienbarends, maar goed veel thematische afwisseling en nergens iets geforceerds...
uit het schriftje
op facebook las ik een notitie van een dichteres, maar ik weet niet meer wie het precies was; so lorenzo? of vanessa daniëls? in ieder geval, ze schreef: ik ga aan een gedicht beginnen te werken, om my uit myn writer's block te helpen, geldt de regel "het mag slecht zyn". dat vond ik een érg goed incentief, een zeer bevrydend inzicht.
dat citaat van twee dagen geleden op myn eigen "afterLink" was ook best stevig: "je hoéft," zei die man, "je hoéft zelfs niet persé in jezelf te geloven. ze zeggen altyd maar dat het van cruciaal belang is dat je in jezelf gelooft, maar soms geloof ik helemaal niét in myzelf, en dan ga ik gewoon zuiver technisch toch van punt A naar punt B." sterk!...
mollie zei daarstraks: "ik ben te mooi om te sterven."
"als je onthoofd wordt, leef je nog vyftien seconden voort," zei rocco. ik zei: "dan moet je een laptop klaarzetten, want dan wil ik nog vlug, die vyftien laatste seconden, naar king kong kyken."
dat ik nu kinderen heb die dààr dan een paar seconden spontaan hard meê lachen, is àlles.
vroeger zei men: tv kyken kan voor kinderen geen kwaad, want het helpt ze ook om de realiteit beter te begrypen. vandaag moet men zeggen: de realiteit beleven kan voor kinderen geen kwaad, want het helpt ze ook om die tv-programma's beter te begrypen.
dreamer
gast-auteur
HEKSENJACHT
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
31.
Hoelang Kamiel bij zijn moeder zou blijven, had Roosje niet gezegd. Om die reden wilde ik de kans om hem daar te treffen, geen dag uitstellen. Misschien was hij ondertussen wat redelijker geworden. Maar met een halve gek weet je nooit. Na het doodsgevaar waaraan ik in Saint-Hubert op 't nippertje was ontsnapt, kon dat bezoek best onder Roosjes vrijgeleide gebeuren.
’s Anderendaags maakte ik mijn opwachting bezijden de koekjesfabriek. Verscholen achter een uitspringende gevel met zicht op de openstaande poort zag ik Lucretia tussen de massale stroom van koekjesmeisjes als eerste van de band naar buiten rollen. Waar ik had verwacht dat de eerste zolang op de tweede zou wachten, liep zij zonder aarzelen rechtdoor! Ofwel had Roosje zich voor de zoveelste keer ziek gemeld. Ofwel zat er sinds gister tussen hen een ferme haar in de boter! Na me aan Lucretia’s wereldbol meer dan te goed hebben gedaan, zou ik beter aan mijn hydraulisch project voortwerken, redeneerde ik verder. Anders komt er nooit iets van! ’t Is waar: zoals wij samen hadden gedanst en gezongen, kon ‘t er flink mee door. Maar nu eerlijk: wat in ’s hemelsnaam had ik dit scriptmeisje verder te vertellen, buiten dat zij, wat Kamiel betreft, beslist gelijk had?
Hé, daar gleed Roosje zonder enige haast als allerlaatste van de band. Voor mij betekende het dat de tweede, door het gezelschap van de eerste te vermijden, besloten had om in haar eentje naar huis te gaan. Ik voegde me bij haar. Vroeg of Kamiel nog thuis was.
Roosje trok haar schouders op. ‘We zullen zien! Wanneer maak je die heks een kop kleiner?’
WORDT VERVOLGD...
donderdag 4 maart 2021
blogologie
vandaag maar één ding; "a day in a life"; een overzicht van smorgens naar savonds, in twintig blokjes...
Abonneren op:
Posts (Atom)
