donderdag 9 januari 2014

een gedicht voor beethoven

























het is juist een goeie zaak
om jezelf doorgaans
een
nulliteit te voelen.

niet aldoor,
maar wel doorgaans.

eerst, toen je zéér jong was,
wilde je iets betekenen;

vandaag ben je
iétsje ouder
en zie je dat er niemand is
tegenover wie je
iets zou kunnen willen betekenen.

wat had de hardwerkende beethoven
aan zyn tydgenoten?

als het ze paste,
kwamen ze naar zyn concerten,
maar dan alleen zoals zy zich
de laatste nieuwe bolhoed aanschaften.

hy huurde zelf zyn zalen af,
hy liet zyn jongere broêr
de ticketjes natellen.

vandaag mag hy zich beroemen op
hier of daar
een standbeeld
in een lelyk park
in koude tocht.

en toch moet je
kwaad blyven ook.
anders overleef je het ook niet.


5 opmerkingen:

Milla zei

hij was voor mij de allergrootste, met zijn donkere melancholie en geniale oeuvre... muziek die de woorden van Schopenhauer vertaalt in tonen en de verzen van Baudelaire doet gloeien van verdriet.

Vitalski zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Vitalski zei

maar hy had een tamelyk ellendig leven

Milla zei

Ik bedoelde natuurlijk voor Beethoven zijn opus en voor Baudelaire zijn oeuvre... Ik vermoed dat zij beiden nogal een tamelijk ellendig bestaan hebben gekend

Unknown zei

dateert van 22 december 2011