NIEUWE STADSWINKELS
Alles Moet Voortaan Op Afspraak
Je bent geen echte Antwerpenaar als je dit hier nog niet wist: binnenkort moeten wij allen, één na één, een nieuwe identiteitskaart gaan afhalen, willen of niet. En deze nieuwe identiteitskaart is bijzonder supersonisch. Ze wordt de "e.I.D."-kaart genoemd, op zich reeds modern dus: de voorbije tien jaar zijn er in onze Vlaamse taal alleen maar nieuwe afkortingen naar binnen geslopen, dus geen echte woorden meer, maar alleen maar letter-opeenvolgingen zoals g.p.s. of g.s.m. of a.d.h.d. Nog even, en we pràten alleen nog maar in afkortingen - is dat niet, beste lezers, om g.v.t.w.?? ("g.v.t.w." is de afkorting voor "gek van te worden"…)
Maar: die nieuwe pasjes, die eID-dingen, dat zijn dus elektronische toestanden, met een micro-chip, die je mag installeren met een pin-code en zelfs een puk-code. Zelfs onze goeie ouwe sis-kaart, toch zoiets gezelligs, hebben we niet meer nodig, die zit immers bij in die micro-chip inbegrepen. Maar het rare is: hoe formidabel dit alles ook mag wezen, toch is er geen kat die hier gelukkiger van wordt. Van alle 500.000 Antwerpenaren die nu zo'n oproep voor zo'n nieuw paspoort in hun brievenbus hebben ontvangen, was er niet één die uitriep:"Yes! Dit is àlles waarop ik nog zat te wachten! Dit moést ik nog hebben!"
Maar: niks aan te doen. Bij nader inzien blijkt nu zelfs, dat onze vorige identiteitskaarten er een houdbaarheidsdatum op nahouden. Inderdaad: zoals op de onderkant van potjes yoghurt of dozen Zwann-worstjes; zo staat er ook (maar dat merken we nu pas) zo'n apocalyptische einddatum op ons eigenste paspoort gedrukt. Pakweg nà 22 februari 2014 is jouw huidige pas plotseling niet meer geldig, dat ding gaat verrotten en beschimmelen en beginnen stinken! Een bedreiging voor het milieu! Kortom: dit is "onze nievejaar"; alles dat Antwerps is, jong en oud, is bezig met zich te reppen naar de allermeest nabije stadswinkel, voor het te laat is!
Hier echter een waarschuwing voor het volk van 2060 Antwerpen: vermijdt de stadswinkel genaamd Permeke, op het de Coninckplein. Daar staat sinds 1 januari 2014 namelijk haast dagelijks (maar niet op zondag) een rij belabberde figuren aan te schuiven voor een gesloten glazen deur. Want effectief: deze stadswinkel, waar we zo graag kwamen, bestaat plotseling niet meer. Maar op de officiële website van de Stad Antwerpen wordt je daar nergens voor verwittigd.
Hier een tweede belangrijke waarschuwing: sinds nieuwjaar is er in Antwerpen geen enkele stadswinkel meer waar je nog zomaar, op goed geluk, naar binnen kan stappen! Je moet voortaan op voorhand een afspraak maken, via het internet. Aanvankelijk vond ik dit een schande, vooral omdat ik dit op voorhand niet wist, en dus voor niks door de regen naar het Moorkensplein was gefietst, maar bij nader inzien, moet ik toegeven dat deze nieuwe wet wel degelijk een verbetering is. Gedaan met dat oeverloze wachten, ik had een afspraak om 5 na 2 - en ja: op de minuut exact, werd ik bediend!
Toch heeft deze maatregel twee keerzijdes. Ten eerste moet gezegd, dat zelfs die op zich wel strontvervelende wachttijden iets bijzonders waren. Tijd voor wat meditatie, een beetje zoals in een kerk met een saaie pastoor. Je nam al eens een stadsmagazine in de hand, en zelfs geraakte je wel eens aan de praat met de andere wachtenden. De grootste pineuten van dit nieuwe, gestrenge systeem van afspraken op voorhand, zijn volgens mijn eigenste bescheiden mening echter die ambtenaren zelf. Vroeger konden die mensen hun labeur al eens opschuiven - "Wacht jij maar even, we zijn nog niet klaar!" Nu rust er op die arme, hard werkende weldoeners een adembenemende tijdsdruk - van 's morgens tot 's avonds al die afspraken nakomen; dat is toch ronduit onhaalbaar??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten