de man was voor zyn beroep, "freak", in feite te laat geboren; hy baarde wel uitzonderlyk veel opzien, maar vanaf de jaren tachtig van de negentiende eeuw greep in londen de zeden-politie in; "freak-shows" mochten opeens niet meer bestaan. een oostenryks avonturier nam de elephantman daarom meê naar het vasteland, voor een toernee door frankryk, maar ook hier bleken freak-shows onderhand verboden. berooid in brussel aanbeland, liet zyn "manager" hem in de steek, niet zonder hem eerst nog te beroven van zyn zuur verdiende spaargeld. dus daar zat dat eenzame, afzichtelyke gedrocht: zonder één kennis, in een land waar hy de taal niet van begreep, zonder één sous op zak.
stukken van zyn eigen kledy verkopende in een lommerd, bemachtigde de elephantman alsnog een trein-ticket naar oostende, alsook zelfs een boot-ticket van oostende naar dover. maar: overal onderweg werd hy omringd door drommen en drommen nieuwsgierigen, en de oostendse bootkapitein vond hem zo afstotelyk: dat hy het simpelweg weigerde hem op zyn boot meê te nemen.
dan kwam hy, gelukkig, toch één sympathiek heerschap tegen, iemand die hem meênam naar antwerpen, met name voor de veerboot antwerpen-harwich, dagelyks vertrekkende om vyf uur in de namiddag...
hy moest aldoor verborgen blyven, dus je hoeft je niet af te vragen in welk antwerps café hy zou hebben verbleven... maar toch: welke straatjes moet hy hebben doorkruist? werd hem toevallig seefbier geoffreerd? wellicht kon hy vanuit de haven toch wél onze kathedraal nog zien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten