myn haar is tamelyk lang aan het worden - te lang volgens luv, net goed volgens els crawls. myn dokter heeft er geen mening over. maar: omdat ik m'n haar nu ook geregeld was, ik bedoel: met shampoo, daarom is het bovendien aldoor erg fluffie; binnenshuis, gezeten achter de televisie of voor de computer, ga ik er gemakshalve wel eens toe over, er een elastiek in te binden - teneinde dus, met andere woorden, een "staartje" te maken - en daarvoor zou ik inderdaad de doodstraf moeten krygen!!
nog een lichamelyk neven-verschynsel van heden: myn linkse polsgewricht doet tegendraads, het "krakt" als ik het snel draai, en ik kan er ook niet veel meê optillen. vanwege de computermuis? zoveel zit ik niet eens aan die muis. vanwege het stuur van de wagen, zo dacht ik gisteren, op weg naar huis - maar ook dit zou vreemd zyn, ik heb de laatste tyd ook erg weinig gereên...
myn vader had zoiets aan zyn hand, een jaar of tien geleên; eens horen wat dit helemaal preciés was. het wordt eêr erger dan beter...
wat niet wegneemt dat het afgryselyk fyne tyden zyn. zelfs de kinderen willen helemaal nergens naartoe, we hebben nu twee dagen in de tuin, op het terras en in de zetels in de woonkamer gehangen, het lekkere weêr consumerend en hard lachend met mekaârs grappen. rocco james conan, nog steeds maar vier jaar oud, heeft vandaag zyn eerste zin geschreven; hy schryft al woorden sinds zyn derde, maar nu schoof hy me plotsklaps een blad onder de neus met daarop, aldus, drie woorden na mekaâr. de meêdeling luidde:"pannekoeken zijn verplicht." (inderdaad weet hy dus ook al dat de "oe" wordt gemaakt door "o" + "e".)
wél zyn we rond halfvyf een uurtje gaan zwemmen, hier om de hoek, in de veldstraat. daar stonden net vier agenten een zedelyk incident op te vangen - dit zy zo; ik herinner my nu weêr, dat van de vier hoofdredenen om, vier jaar terug, naar hierzo te verhuizen, deze reden de nummer drie was: de krankzinnige nabyheid van dit prachtige, weinig gekende, want vaak niet té druk bezochte zwembad...
waar is de tyd dat ik werkelyk iedere dag ging zwemmen - een gewoonte die ik mooi vyf jaar lang heb volgehouden... de obelix in my zou kopje onder moeten...
ook wat deze blog aangaat, zou ik myn eigen onderhand moeten zien te herpakken. te vaak stralen deze tekstjes hier, het tydsgebrek uit, waaronder ze lyden. dat moet anders, myn zinnen zouden veel langzamer moeten ogen...
1 opmerking:
ik heb een briefje van een jaar geleden van rocco 'mama is mooj'
Een reactie posten