een zeer huiselyke dag; de kinderen van het school gaan halen rond halfvier, naar de chinese frituur in de pothoekstraat om halfzes, en naar de nachtwinkel vlak daarnaast voor één blik cola zero rond één uur snachts; maar voorts myn deur helemaal niet uitgekomen, en ook met volstrekt niemand getelephoneerd, nauwelyks gemaild, misschien drie sms'en verstuurd...
luv was uithuizig, dus was ik een alleenstaande papa; ik legde beiden kinderen te bed - voor zoverren-ik het weet, is dat de eerste keer ooit geweest. was dan ook wel fyn, ze mogen wel meer als ik alleen thuis ben (namelyk alles), maar ze zyn dan eigenlyk veel kalmer dan als die mammie er ook is. misschien doordat luv haar stem vaak opzettelyk aanscherpt wanneer ze (terecht) deze of gene een standje geeft; die kyvende stem agiteert het hele huishouden.
tussendoor de garage een béétje aan de kant gezet, de vuilniszakken en het oud papier verzameld, en schaken tegen de meêdogenloze schaakcomputer - niet om te winnen (onmogelyk) maar om het "zolang mogelyk met enige kans uit te houden".
en voorts ook wel huiswerk, dat deze dagen twee velden betreft; het opfrissen en jammer genoeg drastisch inkorten van de dostojewski-lezing voor de opera-bar links, en rechts het voortwerken aan myn gloednieuwste conference. de mild-stakanovistische opgaaf my vorige week door myzelf voorgelegd, en die luidde:"één minuut gesproken tekst per dag", is in praktyk omgegroeid naar strikt dagelyks drie minuten tekst. leuk. uitgangspunt: doe nog eens een zeer milde monoloog; weinig geweld (wel veel sterfelykheid), weinig seksmoppen, geheel geen boosheid (!), maar wel veel gezeur over wat liefde is en geloof et cetra; dus ongeveer het tegenovergestelde van "de ideale schoonzoon"...
zou ik het aandurven om bovendien erg "grof" te schilderen - in die zin, dat het me dan niet zou verdommen hoe ik de dingen preciés formuleer; dus: niet alles erg gedetailleerd uitwerken, alleen de richtingen opschryven, en er dan elke avond live ietsie anders omheen draaien? je legt alles vast, doordat je de bést mogelyke formulering nastreeft; maar wat, als ik dat nu onderhand als een vervelend karwei ervaar? - is dat dan genoeg om te zeggen: weg daar nu meê? - - ik zal het lef niet hebben, uiteindelyk.
nu ga ik de egel in de tuin eten geven, met name droog kattenvoer. net zoals ik, komt hy alleen snachts buiten. hy weet al waar de drinkwaterkraan staat ook. oké, binnenkort laat ik dat geniale dier weêr los natuurlyk...
1 opmerking:
En zo werkt Vitalski regelmatig aan zijn publiek dagboek. Maar dat zou oneindig interessanter zijn als je schrijft vanuit het standpunt van tijdelijk opgescheept te zitten met de almachtige duivel uit het jaar min oneindig want diens volledige naam van acht woorden spreekt boekdelen. Zo heeft die voor zijn eeuwig vuur voor iedereen bijvoorbeeld ook nog een periode van een master of puppets te zijn.
Tijdelijk omdat er onder andere een dag van revelatie en oordeel komt en als het goed uitdraait op het einde worden de gedachten voor eeuwig zodanig aangepast dat wanneer men aan de almachtige uit het jaar min oneindig denkt, men er van overtuigd is dat dat enkel de almachtige god uit het jaar min oneindig is. Men hoeft dan niet meer objectief te zijn omdat men dan subjectief gemaakt is.
Een reactie posten