REGLEMENT
De tyden zyn veranderd, en dat zie je nog het best in de meest triviale kleinigheên - zoals byvoorbeeld het behalen van je zwembrevet. In myn tyd werd je in het oudste zwembad van Antwerpen, het Badhuis in de Veldstraat, met je klikken en je klakken in het water gegooid, en als je dan min of meer bleef dryven, dan was het al goed; dan kon je moêr diezelfde dag nog zo'n schitterend brevet in je zwembroek naaien, en dan mocht je mee met de rest van de klas. De voorbye zomer ging myn zevenjarige dochter voor haar zwembrevet, in het voorts wel uiterst behaaglyke zwembad op de Muggenberglei, by een op zich wel byzonder sympathieke zwemleraar. Maar de overdreven ernst waarmee de sportinspecteurs dagdagelyks kwamen checken en double-checken of dat kind haar verdomde ademhaling wel 140% volgens het boekje was, dat was echt overdreven - precies of die moest naar het leger! Het scheelde niet veel, of ze zou op het einde van die zware cursus zelfs nog zonder brevet naar huis zyn gestuurd. Hetzelfde met voetbal voor onze kinderen. Je moet eens naar het Rivierenhof gaan, en kyken naar wat ze daar uitsteken met de miniemen. Je zou zeggen: komaan, jongetjes, leef je maar eens uit! Kom hier maar eens goed en gezond door de modder sjezen, en tegen die harde bal aansjotten, om zoveel mogelyk goals te scoren! Maar - neen: die kinderen van zes, die moeten halfurenlang rondjes lopen rond het veld, door weer en wind, en pompen en nog meer trainen - precies of het is daar D-day. Ik vind dit een spytige zaak, niet alleen voor het kind, maar ook voor de sport zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten