jaws maar dan met een krokodil. ik hou van het brains-op-nul genre, zolang het gevaar suggestief blyft, en dat is by deze ten zeerste het geval.
ik hou ook van die zéér oppervlakkige personages; "de zeur-lul", "de sportieve teenager", "de bezorgde grootmoeder"; alsof de héle cast uit figuranten bestaat.
een bende toeristen strandt op een zeer klein eilandje, omringd door krokodillen; maar: het is vloed, en dat eilandje gaat langzaam maar zeker volstrekt kopje-onder.
het laatste halfuur zie je de grote krokodil dan toch wél ten voeten-uit, en levert de hoofdrolspeler een één-op-één-gevecht met dit vreselyke monster; maar hier maakt de suggestie dan plaats voor een prachtig staaltje in-your-face pulp-epiek.
ja, hoe harder ik eraan terugdenk: ik heb my hier 90 minuten lang heel goed meê geamuseerd gisterennacht.
(en dat spreekt niet vanzelf; omdat er zoveel aan de hand is, heb ik feitelyk al lange tyd geen geduld meer om films te zien...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten