uit het schriftje

van alle stuff op myn blog, ben ikzélf eigenlyk alleen maar fan van de rubriek genaamd "uit het schriftje".

een aanraakbare zegen is zeker het inzicht om by voorkeur eender wat op je weg ligt, met overgave aan te pakken; je wilde misschien een grote, vyftiendelige, de geschiedenis der mensheid omvattende encyclopedie uitschryven - maar: in plaats daarvan moet je, door omstandigheden, van smorgens tot savonds speculaas staan inpakken. de gangbare, modieuze ethiek zal je inzeggen: fuck die omstandigheden, omarm je initiële ambitie; wyl het, in waarheid, veel beter is om maar gelyk te proberen, die speculaas gewoon heel erg goed in te pakken; niet om opzien te willen baren, maar om voor jezelf uit te vinden: wat is, in deze, nu werkelyk hét allerbeste dat ik kan? op die wyze de mate beperkend, waarin het lot je wat kan schelen.

    

hierop aansluitend het devies om, eender met hoeveel of hoe weinig geld in kas, toch àltyd even steenryk te wezen.

ik blaêrde door myn dagboek en kwam dit hier tegen; mollie, zes jaar oud toen, was iets aan het tekenen, ik zeg: wauw, da's goddelyk mooi. ze zegt: wat is goddelyk? ik zeg: zo goed, dat het lykt alsof het door god zelf is gemaakt. hmmm, zegt mollie - ik denk niet dat god goed kon tekenen.

    "ik denk niet dat god goed kon tekenen"- doordat ze in de verleên tyd sprak, scheen ze gelyk op het scheppingsverhaal te willen wyzen...

james whale heeft zich verdronken in zyn zwembad. de engels-franse oorlog brak uit één jaar nadat lodewyk XVI werd geëxecuteerd, dus in 1794. percy shelley is van 1792.

beecher island diary - moet ik eens opzoeken, of dat te koop is; het dagboek van een van die cowboys die op beecher island stand moesten zien te houden tegen een overmaat aan indianen, maar die één voor één kapotgingen; in de handen van iemand van die vermoorde cowboys zat een dagboek en dat dagboek is ooit gepubliceerd.

hoe vreemd ook: dat gandhi werd beïnvloed door ruskin... dat was toch een estheet? die twee schynen toch van totààl verschillende universums?

de voorbye dagen een paar keer moeten denken aan een grandioos gezegde van leo pleysier, een gezegde dat ook myzelf, als bescheiden verteller, dryft:"alleen de dingen zyn echt; de mensen zyn van horen zeggen."

    daar ook aan gedacht in een gesprek met elke derre, die immers zo een typisch antwerps street-figuur is, dat duizenden andere dergelyke hardcore sinjoren verbindt - met verhalen.

    wel typisch dat je dit specifieke gevoel van antwerpse, telepathische micro-mythologie, zoals je het mag noemen, uitgerekend op de dageraadplaats zo erg gewaarwordt; zo'n fel afgesloten stuk habitat, de gevels dergelyke verhalen beter doende resoneren... zie ook het sint-andries, de stadswaag, de vrydagmarkt; verhalen ontstaan wel op een doorweg, maar kunnen daar niet bloeien; ze moeten kunnen weêrkaatsen, en daarom bloeien ze beter binnen het ommuurde...

café "het misverstand" heet nu al een tydlang "het beestenbos", maar het is jammer dat daarmeê de kindvriendelykheid van dit café te nadrukkelyk wordt. zelf noem ik toon tellegen, van wie die naam afkomstig is, een zeer, zéér ernstig overschat auteur.