de serie "avonturen by de tandarts" is nog eens begonnen. deze blog zelf leert het ons, lezers, dat zulks mooi weêr twaalf jaar geleden is - en daarom juist, is dit nu gaande; een mens zou immers ieder halfjaar, preventief, geroutineerd, naar de tandarts moeten.
maar wie doét dat werkelyk?
ik geraak niet eens by de coiffeur.
je moet ook om de vier maanden je banden by-pompen, je moet om de twee maanden al je brandblus-apparaten kantelen (anders verstyft de inhoud daarvan, wist je dat? dat weet byna niemand, maar daardoor zyn dus de meeste brandblus-apparaten die je tegenkomt in gebouwen, in de praktyk gewoon waardeloos; omdat ze nooit worden gekanteld, en daarom onklaar worden, door een soort bezinksel.)
ik ga by een collectief op de brialmontlei - niet zonder daar, vandaag althans, in de wachtzaal te zyn aangesproken geweest door een fan die ik nochtans niet kende (dat is uitzonderlyk; veelal ben ikzelf fan van myn fans), en die mooie dame zei: "hier in de wachtzaal, is wel heel anders dan met je blauwe gezicht in de dinsdagclub!" (ik dacht by mezelf: ja, nu je het zegt... dat was my nog niet opgevallen... maar inderdaad, ja: de wachtzaal van de tandarts, is qua atmosfeer, qua teneur bovendien, echt heel, héél anders dan de dinsdagclub...)
de eerste tandarts moest er lang naar kyken, hy wist zich feitelyk geen raad. dan ging 'ie er een meer ervaren tandarts by halen - maar: die wist het ook niet goed. toen werd er zelfs nog een derde tandarts by opgetrommeld. indeed: drié tandartsen, die tezàmen boven myn mond stonden gebogen, met hun lampjes en hun schroevendraaiers...
moraal van het verhaal is dat er, uiteraard, wel vanàlles mankeert - maar dat ze toch niet zyn te weten gekomen waardoor de acute pyn nu juist werd veroorzaakt. ik drong zelf wel aan: "ontzenuwen! ontzenuwen!" maar: het ding is, dat de pyn meer dan één tand betreft - op het moment doen eigenlyk zelfs myn oogkassen zeer, maar dat is nog wat anders.
ze hebben wel vanalles ondernomen, maar ik wist op voorhand dat het niet ging helpen.
woensdag om drie uur mag ik terukgkomen, voor een volgende sessie.
toen alles voorby was, vroeg ik aandringend om toch maar een verdovende spuit (voor de behandeling was die kennelyk niet nodig geweest.) "ja maar - dat gaat na een uurtje weêr uitgewerkt zyn," zei de docter. ik zeg:"als je me nu voor één goed uur kan verdoven, dan is dat toch één fyn uur vandaag." one for the road, om het zo te zeggen. hy gaf me die ten slotte, zoals aan een junk heroïne...
het is héél erg - maar: toch is het nét niet zo erg als jullie denken. de pynstillers werken onvoldoende - maar: ze zyn beter dan niets. ik sla my hierdoor, just watch.
in de dinsdagclub subiet, gaat daniël de leeuwentemmer my veel van het voorbereidende werk uit handen nemen; zodat ikzelf pas laat in actie hoef te schieten. ik neem nu zo wéinig mogelyk pillen - om ze op te sparen tot vlak voor die start, een uur of 18:00u. en dan wordt het toch wél een stevige gig, een keitoffe line-up, een goeie sfeer.
als je my tegenkomt, stel my er maar geen vragen over...
let's get busy...
let's get busy...
2 opmerkingen:
Veel - en snel - Beterschap gewenst ! 🍀
Nu Vitalski de vijf bewijzen van leven na de dood kent is het beter to let him sleep so his teeth won’t grind.
https://youtu.be/83gddxVpitc?si=JtPZxe94LbQJArX-
1. Als een acht maanden oude baby in de baarmoeder daar elke dag een dag jonger zou worden zou die uiteindelijk ook sterven en dat betekent dat de dood zich ook voor het leven bevindt.
2. Duizend jaar geleden was je lichaam ook al op de aarde maar het was toen volledig uit elkaar en dus dood om dan later tot leven te komen vanuit de dood.
3. Wanneer men sterft wordt het bewustzijn niets want er is niets na de dood maar dan zou men even goed eens een auto of een huis niets moeten zien worden.
4. Als de doden enkel zichzelf kunnen zijn, zijn ze al altijd enkel zichzelf geweest.
5. Bevindt het bewustzijn zich in de lege ruimtes in de hersenen of in de rest van de hersenen waarin geen enkele lege ruimte is?
Een reactie posten