erg vroeg was ik, vrienden, héél eventjes wakker geworden. van botsende geluiden. beneden, door de glazen deur, kon ik inzien waar dit vandaan kwam: mollie, tezamen met een logerend vriendje, aan het tennissen in de woonkamer (yokari, kennen jullie dat? zo'n tennisbal aan een veertouw...)
hun obvieuze, jeugdige, al te frisse speel-plezier stak enigszins af by myn eigenste, voorochtendlyke onvermogen; zodat ik onverrichter zake weêr naar myn slaapkamer terug kroop. dwz, zonder te rêclameren.
een halfuurtje dan toch, vooreerst, te bed, correspondentie uitgevoerd - en dan weêr ingeslapen.
tot een uur of vyf in de namiddag was ik algeheel alléén thuis.
nog meer administratie, inslapen, nog meer administratie. perfect.
ook wel een goed uur lang, voorts, was ik aan myn aloude, zeer lange wereldgedicht "nazareno" aan het werken (voorheen gewerktiteld "takkenbossen"); met name door onafgebroken te ysberen, en onderwyl dat gehele gedicht op te zeggen. langer dan een halfuur ben je daarmeê zoet. en toch is dit werk nog niet klaar. al voel ik nu wel, érgens, een verlossing voor het vervolg.
al twee jaar lang ben ik hieraan bezig; het is het meest nutteloze dat ik doe - maar tegelyk is dit wat ik het allerliefste doe; zo natuurlyk als ademen zelf... dit IS dan ook letterlyk een manier van ademen. zo'n gedicht als hetdeze opzeggen: dat is een vorm van gestileerd ademen.
nu wél had ik het, voor het eerst, een maand lang niet meer bekeken, met name doordat ik schryfwerk heb aan myn nieuwe toneelstuk, de "kempenkrak 2" - dat evenmin werkelyk opschiet.
maar dat is juist goéd - in myn biographie, na myn dood, mag gerust komen te worden genoteerd: "na zyn vyftigste geraakten-ie er nauwelyks meer door... àl te zeer ingeblikt werd vitalski, door die legendarische dinsdagclub van hem"
vandaag opgezocht: de authentieke moulin rouge; hoeveel mensen zaten daar eind 19e eeuw in het publiek?
het niet willende demystificeren, noteer ik hier niet het exàcte antwoord; doch alleszins waren het er toch veel meer dan ik had gedacht. ik had gedacht: "die oorspronkelyke moulin rouge, die zal toch maar nauwelyks veel méér kunnen hebben betekend dan ons eigenste clubhuis?" echter: qua aantal zitjes zou je het moeten vergelyken met de arenberg... net geen duizend... en dat, zodoende, iédere dag van de week... àldoor één gekkenhuis... arm en ryk, kunst en vaudeville...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten