huiselyke vrede. warmte van chauffages. vroege donkerte.
geld dat weêr verdwynt. hier en daar krampen. aldoor in slaap willen vallen.
verliezen met stratego, opnieuw zes bladzyden tex willer.
pitouche heeft weêr overgegeven op het tapyt.
waar is de tyd toen ik, hier in den hof, een egel had, die geluk bracht, maar die ik heb moeten wegdoen van sofi legon.
sofi, die intussen dan toch moeder is geworden.
myn kinderen zien, en dan ondertussen heimweê hebben naar myn éigen zogenaamde "pruimentyd". zoveel frisse kracht, hormonen en geloof en energie. "jy hebt toch ook nog al je zintuigen," zegt rocco. tot myn schande, doordat ik niet kan liegen, moet ik hem antwoord: "ja - maar die stompen af."
herinner je die ene lente-ochtend in de zesde middelbare... normaal haatte je de school - maar toen was daar zelfs voor dié weêrzin geen ruimte; helemaal hormonaal-zintuiglyk overweldigd, door de bomen, de basketbal-spelende jonge deernen...
wat niet wegneemt dat het een vreselyke race is. natuurlyk zou ik niet meer terug naar school willen. maar die kinderen, die kunnen dat toch. die léven, werkelyk.
en dit alles, dit verzuchten - terwyl myn éigen leven toch harder nog swingt dan ooit tevoren...
nieuwe maskers...
van katten, van vossen, van een luipaard...
bionade...
dit bloggen...
nog al dat werk voor morgen, die occulte avond in de kroeg van balderik bladderflos, aarschot...
om kwart na drie moet ik reeds, morgen, aan het rondpunt staan, vanwaaraf nasty patsy en tante leny meêryden...
okay...
nu naar de bank...
dan toch maar met de fiets?
1 opmerking:
Ik hoop dat t met de fiets was.... Velosofie
Een reactie posten