state of reading, 24 novémber 2025

ja, ik ben fan van "blind getrouwd", maar het ene seizoen is duidelyk het andere niet. in seizoen 6,- dit reeds in ieder geval -, worden allevier de nieuwe bruidsparen op één hoop gegooid, "swapping" byna, op één echt classic vtm-gestuurd gezamenlyk trouwfeest, met veel gejuich van niet echt meer "een familie" maar "een publiek"; de op zich niet dood moetende ingeborg daarby, die, langs een micro, "interviews" afneemt - een déprimerende pensenkermis. ik kryg de indruk dat het huidige seizoen, dwz dat vandaag loopt, het veel betere seizoen is. komt intiemer en respectvoller over, en de personages zyn onderling in ieder geval meer divers.

eêrgisteren ben ik op netflix op de serie "poldark" gestoten. die "poldark" is van oorsprong een boekenreeks, van wylen de manchesterse auteur winston graham; hét typische soort van boeken is dat, dat je tegenkomt in de kiosken van vlieghavens en/of ferryboat-havens. ik wil die boeken dan steeds, als ik ze zie, kopen - ik wil, immers, àlle boeken en vlaggen kopen waarop een personage met op zyn kop een tricorne... maar: ik doe het dan toch net niét (wetende dat ik, tot myn schande, voor dit genre van ongebreidelde fictie, dat het is, al lang niet meer het nobele geduld in huis heb. een enorme achteruitgang, uiteraard...)

    regency, meer specifiek 2e helft 18e eeuw.

    later dan dick turpin, làter dan barry lyndon - doch vroéger dan lord byron, vroeger dan heathcliff.

    het wordt tyd dat jullie, beste vitalski-lezers, die verschillen onderhand leren herkennen. leer vooreerst het onderscheid tussen late 18e, vroege 19e en midden 19e eeuw - scheer dat niet langer over één en dezelfde kam.

    byvoorbeeld "gothic": dat is niét niét niét 19e eeuw! door byron was er, ondanks hemzelf, een zekere gothic revival toen, dat wel - maar feitelyk was in de 19e eeuw "gothic" al helemaal afgezaagd (wegens genadeloos geparodieerd, door jane austen.) ongebreidelde gothic is 1760, 1770, 1780.

    in de jaren 80 van de 20e eeuw was "poldark" een bbc-série - waar je vandaag niet naar kan kyken, omdat het traag is en pathetisch - doch waar je toéntertyd ook niet naar kon kyken, want dan moest je daarvoor te vaak op onmogelyke uren thuiszitten (speelde op de brt op vroege vrydagavonden. toen ik zestien was, had ik wel wat beters te doen dan op vrydagavond naar poldark te kyken.)

    nu is ervan een remake gaande op netflix. eigenlyk al sinds een tamelyk lange tyd - maar: ik had van netflix eventjes myn buik enigszins vol - tydversmos per kilo; "laten we nog eens een série doen over vikingen", "laten we nog eens een film aankopen die weêr nét niet goed genoeg is en daarom dus betaalbaar."

    ik begon aan die poldark na een optreden in ronse, en wel vanuit het idée, dat dit een mini-série zou betreffen - verrek, echter: dit is, by naêr inzien, zeven seizoenen doorperen...

    maar het is zo goed gemaakt, dat ik er de gehéle tyd naar moet zitten kyken...

goed, voorts, dat ik eventjes uit die rock&roll-litteratuur ben weggeraakt - zéér laat snachts, eigenlyk smorgens, lees ik nu iedere dag zes bladzyden in "de droom van baudelaire", roberto calasso. is eigenlyk hérlezen, wat extreem uitzonderlyk is... dwz ik herlees myn boeken byna nooit - maar nu toch wel, en terecht!
    zalig boek... met citaten uit brieven van baudelaire aan flaubert, en dagboekfragmenten van saint-beuve en zo... reikt verder dan de oppervlakkige clichés rond baudelaire... ziehier alras één briljant citaat van den charles zelf: "in de ellenlange lyst van de rechten van de mens die de negentiende eeuw in haar wysheid zo vaak herhaalt, zyn twee van de belangrykste vergeten, en wel het recht om onszelf tegen te spreken en het recht om weg te gaan."

baudelaire is echt krankzinnig goed.
hy is véél meer dan de 200 clichés die steeds
over hem verteld worden.
hy is krankzinnig visionair en
behalve duivels en dramatisch
ook erg exotisch, behaaglyk en ook niet ongrappig.