22. De Vleugel Van Een Vampier
het was begonnen met commissaris pondi
en zyn zogenaamde vliegende brigade.
kapitein de vampier had eigenlyk vakantie.
hy had zich naar het westen
van het circus begeven,
nog achter de tent waar
de man met het masker van goud
op een veldbed lag
omdat er
een krekel onder zijn masker was gekropen;
de vampier zag de commissaris
aan de overkant van de kille vyver.
een geluidloze voormiddag,
alleen vliegtuigjes vlogen over.
daags tevoren was de commissaris
nog in het klapstoeltjescommando
naar hem aan het zoeken geweest.
daar was hy op de minotaurus gestoten,
en van de minotauurs was de commissaris
te weten gekomen
van deze blokhut van de vampier.
-het is niet goed
als mensen met dieren spreken.
-dat is het lot van de minotaurus:
niemand weet met zekerheid
of hij een mens is of een dier.
-waar wil je my toe verplichten,
op welke manier?
-ik ben hier in opdracht
van de secretarisvogel -
en ik ken geen slangenmens,
zei de commissaris
geagiteerd.
-er wordt naar het schijnt
een complot tegen ons beraamd.
-tegen jou, niet tegen mij...
ze reden wat later door een
stormachtig landschap van behangpapier...
toen reeds zag de vampier met zekerheid:
de weêrwolf gaat effectief
transformeren, zo dadelyk.
ik wil hier niet by aanwezig blyven,
die pondi kost me myn kop.
daarstraks nog zat ik
volmaakt te mediteren.
er weêrklonk een knal -
is het een vis?
een vogel?
neen, neen, het is wat anders, mammie...
-waarom heb je my hier meê ingetrokken?
-by gebrek aan iemand anders.
-...??, - weêrzinwekkend!!
-wat gebeurt er als ik
in dit doornige struikgewas
een bloedneus kryg?
-dan zal ik daarvan drinken, pondi.
dan zal ik daarvan slurpen.
en daarna
dronken zyn van jouw commissarissenbloed,
om my
aan te sluiten by kapitein weêrwolf.
vlak voor hun voeten
lag er een gedode honingbeer.
begrepen, zei commissaris pondi.
en hy dacht heimelyk:
ik... ik ga dit niet overleven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten