je allereerste natuurfilm - vergeet je nooit meer!
maandenlang hebben m'n ploegmaats en ikzelf
de zeeotter bestudeerd;
het duurt namelyk oneindig voor zo'n dier aan mensengedrag gewend geraakt;
speciaal om de waterdruppels op de lens tegen te gaan,
vond we er niks beters op dan dat buck danny (zo noemen we onze geluidsman)
met een phöner vlakby me stond, om
telkens alle apparatuur droog te blazen, telkens die zeeotter eventjes niet omkeek...
maar dat valt niet meê want zeeotters kyken byna altyd om...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten