woensdag 24 februari 2016

state of being, 24 februari 2016


tegen beter weten in,- in wezen, wat men noemt:"zonder erby na te denken" -, gisterennacht, ten dinsdag, té laat nog van myn dagelykse dosis cola aan het nippen geweest, en daardoor zeer weinig kunnen slapen. het is niet zo dat ik overdryf met cola, de laatste tyd heb ik er het perfecte systeem voor: geen integraal blik, maar één goed glas cola, komt stipt om twaalf uur snachts op myn schryftafel - eêr dan om twaalf uur snachts, kan er toch nooit écht worden gewerkt; dan is het mails checken en rekeningen vereffenen, speelgoed opruimen en vooral aanmodderen met wat eigenlyk; exact rond middernacht is dit steeds van de baan, en dan helpt die gesuikerde zwarte drink my wel degelyk aan een nieve, zeer handige kracht-opstoot - maar: het intelligente van my is, lezers, dat ik nààst dat glas cola zeer fynzinnig gebrouwde thee-met-natuurhoning neêrzet; zelfs instinctief, in het midden van je arbeid, gryp je gemakkelyker naar die thee, inderdaad, dan naar die multi-nationalistische vet-siroop; zodat ik daar een goeie twee uur meê toekom, werkelyk. de ganse bedoeling is dan, om er nà twee uur snachts, niet meer aan te beginnen. gisteren zag kik om vier uur snachts evenwel nog een half glas ongebruikt staan en, zoals hierboven reeds zo verhaald "zonder erby na te denken", dronk ik het alles op.
    ik wil niet overdryven maar eenmaal te bed op myn kussens liggende, bekwam due stuff my byzonder slecht, overal spier-trillingen, voornamelyk in myn extremiteiten. na voor één uur toch wél te zyn ingedommeld, werden de kinderen wakker. rocco james conan, die aan het pre-puberen is, maakt er iédere morgen een sport van om te weigeren naar school te gaan (niet onbegrypelyk), maar van het lawaai dat dit met zich meêbrengt, werd ik klààrwakker - om vervolgens Niet Meer Terug Te Kunnen Indommelen. dan maar wat genieten van het liggen?, neen, ging ook niet, -- dan maar aan het werk trekken?, ging Ook niet.
    smiddags de kinderen van school gehaald - op zich is dit wel een plezier geworden, hetwelk ik eêr opzoek dan dat ik het uit de weg zou gaan: de kinderen oppassen terwyl ik doodmoê ben; die vermoeidheid is een soort van high, en maakt het gemakkelyker om tot het geestelyke niveau van die kleuters neêr te keren - het is wel alleen leuk: op voorwaarde dat er een limiet opstaat, als ik weet: nog zeventig minuten en luv komt aflossen!
    dit is weêr een gesop, dit proza, jongens...
    nu nog eventjes lezen over "hamlet", morgen relatief vroeg op, voor de opnames van de eerste twee afleveringen van "shakespeare" op klara. heb een neus-stem, ben doodziek eigenlyk ook, maar dat zal niet deren; ik ben er klaar voor, klaar om er iets geniaals van te maken...

Geen opmerkingen: