daarstraks een paar uur lang, en verrassend intens, aan proza zitten te schryven, dat van aard helemaal losstaat van theater, en dat ik daarom wellicht slechts moeilyk, ooit, op een markt zou kunnen zetten. toch deed het deugd om juist aldus doende, uit die tredmolen van praktisch nut te kunnen stappen; om er dus zuiver "voor myzelf" meê bezig te zyn, zoals dat heet.
een erg goed leven heb ik, ga maar na...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten