aan de chemische samenstellingen van de lucht en in de lucht ervaar ik wel, dat myn roots algeheel kempisch zyn, en dat ik in de kempen als nergens anders kan intappen in dàt specifieke collectieve onderbewuste; kempische taligheid en kempisch lichaamsgewicht; zoals johan petit dat heeft met antwerpen. dit op niet-sentimentale wyze. ik voel my geheel niet "één van hen", en zeker ook word ik ook door hen niet aangevoeld als "één van hun" - daarvoor moet je een wielrenner zyn. maar ik kén die lucht, ik kén die planeet.
dat is een bedenking by onze geniale gig in kapelzaal cecilia in hoogstraten jongstleden. dat leek een soort goed trouwfeest. het wàs ook een trouwfeest eigenlyk, van dokter dirk en lies robbeneiland.
ook zondag in het "salon op zondag" viel iedere halve seconde volmaakt in plooi - eigenlyk nog meer briljant, wegens volstrekt zonder inspanning (het weg en weêr fietsen van daniel de leeuw niet meêgerekend; die ging om negen uur smorgens "al eventjes het bier in de koelkasten gaan steken" - en die had uiteindelyk pas om negen uur savonds gedaan.) maar ik was uitgeput door de voorbye week - maar de presentatiestyl aldaar, dryft juist op dat moê zyn; werkelyk alsof we daar allen in onze pyjama zaten. maar uitmuntende optredens, de line-up tegelyk ongemerkt totaal krankzinnig maar vooral 100% vanzelfsprekend.
goed. voor vandaag. i wonna go to bed, nog één halfuurtje lezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten