smorgens op een zéér realistische manier aan het dromen geweest dat ik, beste lezers, bezig wat met sterven - zie daarover meer hieronder, by de rubriek "dreamer". dit was echter, in zyn heftige geheel, zo'n indrukwekkend gebeuren, dat de rest van de temperatuur van de dag ermeê werd bepaald.
het was best al zeer laat toen pas beneden kwam, een uur of halféén smiddags. vind ik niet leuk. in regel probeer ik rond elf uur ten laatste zeker touwtje te springen. myn ideaalbeeld is: in slaap vallen om 04:15u, wakker worden om 10:30u.
de vaatwasmachine inladen, trump-surfend. hoewel het zeker niet de bedoeling is om daaraan, aan trump, opnieuw vier jaar van myn tyd te versmossen... dwz ik ga niet iédere dag dienst nieuwste imbeciliteit monitoren...
administratie in de zetel,- totdat luv thuiskwam.
tezamen met luv, dwars de stad door, in onze goddelyke renault, rocco james conan van school gaan halen. ik reed maar met luv meê: omdat dit eigenlyk, quasi, de enige momenten zyn waarop we een beetje kunnen praten; tezamen in de auto, onderweg naar ergens (er doen zich ook wel àndere kansen voor, in de loop van de dag - maar byvoorbeeld thuis, in de zetel, aan tafel, ben ik altyd te hard bezig om geduld op te brengen voor chitchat. ja, zo'n urk ben ik, eigenlyk.
rocco rechtstreeks van zyn school naar de skate-club overgebracht. een kwartier later moest ik daarnaar terug, byzonderlyk om hem, met de fiets deze keer, zyn betere schoenen te gaan overbrengen; hoe typisch: zyn vrienden hingen, toen ik daar binnen kwam, allemaal wat te lummelen, met hun skateboard onder hun arm; maar één kind was effectief bezig met wippen, skaten en springen - you know who...
dan snel vertrekken naar fort amselberg, westerlo. om te giggen.
onderweg naar daar exact één integrale doorloop kunnen doen...
onderweg naar daar exact één integrale doorloop kunnen doen...
zalige gig werd het, in een zalige biotoop, een soort camping-taveerne.
de programmator zei nadien: "ik kende jouw werk eigenlyk niet. maar - ik moet zeggen," zei hy, "dat dit het allerbeste is dat ik ooit van myn leven geprogrammeerd heb gehad!"
echt waar.
vervolgens van westerlo in één ruk doorgereden naar sint-niklaas, feitelyk belsele; waar immers de curator zich woonachtig weet die heet "tom de rocker," en die, volgende week, de clubdag regelt in "den eglantier"; daar moest ik de sint-niklase affiches gaan brengen, nog rap.
inmiddels werd het twee uur snachts.
all is well in kromsky's hell.
àls ik nu doodga, dan is de timing in feite niet té slecht - myn dan verweesde kinderen niet medegerekend, welteverstaan!!... maar voorts sneuvel ik dan toch lekker in het zadel, middenin een totaal mytische legacy... nu reeds aldoor verhalen over myzelf vernemend, dwz met myzelf in de hoofdrol, die myzelf helemaal onvoorstelbaar lyken.
(is dit narcisme? neen, dit alleen maar een zeer zuivere vorm van mythomanie... mythomanie kan je een schryver natuurlyk niet euvel duiden... het zou nooit in my opkomen een bestuurszitje te ambiëren... al myn vele grootste helden zyn totale mythomanen... ik ben tegen "zen" - ik wil actie, handeling, verwachting en ontgoocheling; pyn, schrik en genot. onafgebroken. onafgebroken tegen die muur op.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten