soms komt dit permanente teveel aan huiswerk, dat het is, op u af, beste lezer, als een bede, niets anders; heden gelykt het echter, zo merk ik, een zuiver plezierige flipperkast - zoals het hoort. dit is geen "werk", dit is van de ene kick naar de andere jumpen.
ik schryf nu plotseling ook grààg aan al die dingen; die kempenkrak 2, die deuren-comédie - alles.
natuurlyk aardig meêgenomen dat je dit soort dingen kan voltrekken onderwyl je, met nêstors zegen, in je oranje zetel ligt, in de benedentuin - het schuilhol van het monster.*
*(in de tweede alinea schreef ik inderdaad in de u-vorm, doch in de derde alinea opeens in de je- en jy-vorm. ik begryp uw schol. volgens sukkels mag zoiets niet - maar: die sukkels snappen er dan ook niks van. er zyn miljarden legale redenen om zelfs binnenin één enkele zinssnede, toch u en jy/jy door mekaâr te gebruiken. laat het, er zyn op de wereld maar zes of zeven mensen die dat überhaupt kunnen begrypen...)
alleen vlak voor valavond, vrienden, de zoete buitenlucht van het park noord in getrokken, naar het muisstille skatepark met myn goddelyke mensenzoon rocco. myn eigen leven is maar een voetnoot by de bybelse, orchestrale encyclopédie die myn onsterfelyke zoon betekent. hy ademt genialiteit.
voorts vliedt op het moment alles naar dat ene, strikt enkelvoudige orgelpunt van straks, dé legendarische dinsdagclub, méér dan uitverkocht en wel; dit gaat een totàle lévitatie worden, wat ik u/jy brom... een on-ge-loof-lyk prachtig program, geen énkele kwart van één zwakke seconde, één schitterend orgie - dat eigenlyk vandaag al is begonnen...
en: waarmeê ga je dat nu kunnen vergelyken? de dinsdagclub - wie of waar of wat gebeurt dit nog elders?
zeg het?


























Geen opmerkingen:
Een reactie posten