zoals ik my, in regel, op woensdagen depressief weet: àls de dinsdagclub-avond die eraan voorafging, een disaster was, precies op diezelfde manier mag ik op diezelfde derde dag van de week juist als dolgelukkig worden aangewezen: indien de eerdergebeurde gig, in ons clubhuis, op een meêvaller mocht uitdraaien; en - effectief, beste lezers: de voorbye dinsdag, die van de 19e aûgustus, was cyfermatig zonder overdryving een record-houder; al byna kwamen we in het stadium terecht dat ons ertoe noopt, geen verder publiek meer te kunnen binnenlaten - wegens, zodus, té volzet, té actief en té wild.
dus ik liep of lag vandaag op wolken - bovendien doordat dit tevens, alles byeen, een schitterende zomerdag betrof, windstil, niet afmattend oververhit doch mild zuiver zomers warm. cassis, zuid-frankryk, was prachtig maar té warm; luv en kik genieten nu van, snachts in bed, de ménselyke temperaturen (onze kinderen schynen er onverschillig voor. die hebben feitelyk niet één keer ergens over gekreund, alles was even geweldig voor - zolang ze maar ysjes konden eten en snorkelen en schoenen kopen.)(snorkelen = rocco, schoenen = mollie. voegde hy daar overbodig nog aan toe.)
geen té dringend huiswerk. voortlezen in de mémoires van dave davies, broêr van ray davies en dus leadguitarist by the kinks. getelephoneerd met mick harvey; zover is het reeds gekomen: dat het nu al ongeveer "gewoon" is dat ik, hier in de living, aan het telephoneren ben met de auteur van "the mercy seat", "i let love in" en "where the wild roses grow".
stratégo met rocco, boggel met luv; buiten aan tafel. subiet wél hard werken, met name aan het amateur-toneelstuk, dat morgen een repetitie kent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten