eindelyk had ik nog eens een tekstblad klaar voor de gagstrip 'inki pinki en stinki', die ik voor myn broer serge schryf... ja, kyk maar eens hoe geniaal hy tekent...
de bevalling was langdurig geweest; doordat de vorige twee afleveringen wat statisch waren, wilde ik dat deze nieve aflevering zich zou afspelen in een danszaal; het verhaaltje geraakte daar echter, merkte ik, geheel niet op gang; een danszaal is op zich eigenlyk iets sufs...
totdat het verhaaltje dan toch ineens, als het ware, zichzelf schreef: doordat er, zonder enige duidelyke aanleiding, het idee ontstond om die balzaal te situeren op een gigantische feestboot, dryvend op zeewater. daarmeê ontstond er in het verhaaltje een contrast tussen een 'binnen' en een 'buiten', waardoor die danszaal (binnen) dan toch geloofwaardigen dynamisch werd...
waar het hierna over gaat is: om dat contrast tussen "binnen" en "buiten" nog op te voeren, verzon ik er bovendien by, dat die boot waar onze helden zich bevinden, door de noordpool vaart; om myn broer meer werk aan te bieden dan alleen maar poolkappen, zou die feestboot van op een ysschots kunnen worden gadegeslagen door een zeehond.
dat is natuurlyk méér dan een cliché, namelyk is het een beeldverhaalkundig archetype: de kouwelyke zeehond ziet een warm verlichte feestboot voorbydryven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten