daarjuist opgetreden in "meubelen pluym", met "de gelaarsde kat", dus nu zelfs op zondag gearbeid. natuurlyk is het niet werkelyk arbeid, het is een feestje dat je geeft, maar je moet er toch erg wakker voor zyn, en een béétje spanning is er ook steeds. maar goed, de sfeer was okidoki. in ieder geval ben ik erg content met de uitvinding om in de voorstelling twéé pauzes in te lassen. langer dan veertig minuten aan één stuk door staan praten, is niet natuurlyk. dus daar heeft niemand iets aan.
subiet nog wat tekstuele schetsen zien op te stellen voor een filmpje dat filip staes van me komt vergen morgenvoormiddag, voor zyn website. myn schriftje ligt reeds klaar, met een paar grappen in aanbouw, al zou ik nu liever by molly wezen, myn dochtertje in de klappeistraat - is ze wakker of niet? vanmiddag heeft ze twee minuten aan één stuk door geglimlacht, toen ik haar optilde by haar heupen... ook het schryven aan deze blog wringt een beetje; ik zou by molly kunnen wezen, maar in plaats daarvan zit ik hier deze notities te maken. doch, effectief: dit is myn vrywillige offer voor jullie, meta-vitalski-bloggers - een driehonderdtal per dag... hier vermaterialiseert zich myn spirit voor jullie ogen... deze blog is, zoals ik al vaak heb gesteld, voor my van méér belang dan myn optredens, myn boeken, myn liedjes of wat dan ook. juist omdat dit zo simpel is: het kost niemand iéts, het is tot in canada live verkrygbaar...
ik eet weêr vlees (beefsteak vandaag) en door myn tand-problemen ben ik al byna een maand lang niet meer kunnen gaan zwemmen, jandorie! ik ben aldoor een beetje slaperig, al schiet myn werk, op alle gebieden, goed op. geld heb ik maar amper, maar het is niet om by te wanhopen. ik vind het vooral moeilyk om mensen te ontmoeten, het liefst zit ik te grasduinen in myn bibliotheek; lezen, de baby wiegen, een oud schilderytje in een nieve kader steken, en vooral de chauvage extreem hoog aan hebben - dat zyn myn ambities. maar niks aan te verhelpen: in de week die nu voor de deur staat, zal ik weêr serieus wat stervelingen moeten gaan tegenkomen... fuzz, repetities, koude druktes en organisatorische telephoontjes; er zyn altyd van die kleine dingetjes die je moet doen, dag in dag uit, als niet te verdelgen insecten in de tropen... altyd die overvolle mailbox ook...
hier wou ik nog een paar erotische bespiegelingen noteren, maar die vryheid heb ik niet. wie geen vrygezel is, kan niet over zyn erotiek schryven. ondraaglyk voor een autobiographicus - maar toch leef ik nog...
2 opmerkingen:
Om jou moet ik lachen, Vitalski!
wie ben je dan helemaal?
Een reactie posten