BOUWEL
Goddorie, dat is nu al bijna twintig jaar lang dat ik hier iedere week opnieuw, met hart en ziel, voor de Kempische Streekkrant mijn stukjes bijeenschrijf - en nog nooit, zo hebben ze mij erop gewezen, nog nooit is het gebeurd dat ik hier de glansrijke gemeente Bouwel heb vermeld! Shame on me, hier zijn geen excuses voor! Behalve misschien het feit dat het dappere maar wel zeer kleine Bouwel sinds einde jaren zeventig reeds, geen eigen gemeentebestuur meer heeft; dat werd samengesmolten met het altijd maar uitbreidende, imperialistische Grobbendonk, het Duitsland van de Kempen. De fusie tussen die twee heb ik altijd een zeer slecht idee gevonden. Wat gaat er boven een echte Bouwelaar? In de volksmond worden mensen die van Bouwel afkomstig zijn, steevast de "Bladerdabbers" genoemd, wat ongeveer wil zeggen, "Zij Die Steeds Met Hooivork En Spade In Herfstbladeren Staan Te Delven." Je kan daar eens om lachen, maar bijzonderlijk het opruimen van nat herfstgebladerte is van cruciaal belang, een kwestie van leven en dood. In de vele gemeenten waar deze taak, veelal uit luiheid, met opzet over het hoofd wordt gezien, zoals in Arendonk, Retie en Zoerle-Parwijs, vinden er tot 20 procent méér ongevallen plaats, steeds door fietsers die op die natte, gladde bladerhopen uitschuiven en hun stuur verliezen.
De patroonheilige van Bouwel is Sint Bonatus, de uitvinder van de gruyere-kaas, die hij ontdekte in Besançon, de hoofdstad van Franche-Comte, en dat brengt ons meteen bij de belangrijkste in Bouwel geboren en getogen Bladerdabber, mijn beste vriend de Francofiel Bart Van Loo. Laatstgenoemde is vooral gekend om zijn expertise over het Franse Chanson. Daar zette Bart Van Loo zopas een wervelend theaterstuk mee op de landkaart, "Chanson", samen met die andere oer-Kempische swingboys: Eddy Et Les Vedettes. Vandaag staat Van Loo opnieuw sterk in de belangstelling, ook in "De Wereld Draait Door" in Nederland, ditmaal met een adembenemend boek over Napoleon en de Franse Revolutie. Kortom, Bouwel staat bovenaan in de Kempische hitnotering.
Een minder gekend maar net zo sympathiek Bladerdabber is de vader van Bart Van Loo. Het is van die vader dat Bart het schrijversbloed in zijn aderen heeft borrelen. De vader van Bart schrijft geen naslagwerken of romans, maar wel wat anders: al vijftig jaar lang noteert hij iedere dag opnieuw, in een speciaal daartoe ontworpen schrift, die hij bewaard in een speciaal daartoe ontworpen schriftenkastje, hoeveel graden het buiten is. Dus je kan bij hem eender welke datum opvragen; vier oktober 1985, 15 december 1970, 8 februari 1996 - hij zal je vlekkeloos weten te zeggen hoe koud of hoe warm het die dag was. Dit is het begin van alle geschiedschrijving, zéker in ons dan weer zo klamme, maar dan weer zo aangenaam zonnige Kempenland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten