zoals afgesproken was met myzelf, vandaag de gehele dag in bed gelegen (was immers pas rond zeven uur smorgens in slaap gevallen), net zolang totdat mollie terugkwam van school. dan wonderwel in het midden der familiale drukten, zelfs in de tuin tussen rondvliegend gebladerte, kunnen voort-werken aan "pech en geluk", het toneelstuk, wat niet eens het plan was.
van zes uur savonds tot halfacht savonds met mollie in de machine-kamer, een beetje een gewoonte zolang ik niet weg moet; verdeel en heers; rocco boven met luv, ikzelf met mollie aldus beneden; dan zitten we ieder, by de kaarslicht, aan het uiteinde van de houteren tafel, ieder met haar/zyn papierwerk, en draai en we rustige vinylplaten, eender wat zich aandient uit de kast.
daarstraks een elpee van nena, niet eens hun debuut; waarop mollie vroeg:"is dat een kind, dat daar zingt?" dit greep my erg aan, lezers; omdat er aan die vraag niets infantiels was, maar wel was van haar een erg zinvolle, intelligent zintuigelijke, esthetisch receptieve vraag, waardoor ik haar als het ware vanuit haar binnenste begreep (toevallig is "nena" ook russisch voor "meisje", dacht ik... en inderdààd klinkt ze vooral op dié plaat erg meisjesachtig...)
tussendoor lees ik alinea's in de times literary supplement, toch wel. van dat grandioze magazine heb ik ooit, voor vyf frank, een gehele doos vol gekocht. heb uiteraard geen tyd om erin door te lezen, maar hier één half artikel over walter scott en diens invloed op breivic, en daar één alinea over george orwell en waarom die lekker niks te maken had met de bloomsbury groep, houdt de stoof warm.
ik ben erg bly met myn opleiding als germanist... daar denk ik nog maar sinds kort feitelyk met heimweê, klaarblykelyk, aan terug; de omgang met de professoren en het zicht op de met sneeuw overdekte vyvers aan de u.a., te wilryk, maar ook aan de leerstof; de stoffige theorieën van schleiermacher, van chomsky... ja hoor...
maar: geen enkele tyd was zo goed als de deze...
neen, dat is niet eens waar... het berging my nog beter toen ik jonger en wilder was en vrygezel, én toen ik geld had daarenboven - dat was een korte periode; ik was vyftien jaar min of meer vrygezel maar de eerste tien jaren daarvan was ik werkelyk straatarm), maar toen was alles nog beter; eenvoudiger, in een voortdurende staat van vryheid en meditatie... maar - okay: ik geef my over aan de zoete straf van 2015... mede middels deze wereldberoemde weblog, de "kingis quair" (dwz "het boek van de koning"; james I van schotland (1394-1437) zat zyn halve bestaan lang in een grote, bakstenen toren gevangen, maar zag daar soms op de binnenkoer een schone jonkvrouw passeren; vandaar zyn prachtige dichtwerk, waarmiddels 'ie vrede nam met zyn lot...)
eens de kinderen insliepen, rond 9, met luv naar "winter sleep" gekeken; de titel evenwel té veelzeggend, luv lag na een kwartier weêral te snurken (begrypelyk); ben in myn eentje blyven verder-kyken. aangrypend ding, zeer zuiver...
daarna "pech en geluk, eerste helft" als het ware "voltooid". tenminste de springplank om meê aan het repeteren te slaan. zeer netjes, in kleine hoofdstukjes - en vrywel zonder schryffouten, denk ik. een verzorgd pakketje...
halfvyf nu, i'm off...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten