ja, ze zyn een groep; maar de manier waarop mccartney van begin tot eind de lakens uitdeelt (als enige met een echte visie) doet meer denken aan een dictator als prince, die zyn personeelsmuzikanten een geldboete uitdeelt als ze een akkoord spelen dat hem niet aanstaat, dan aan een échte groep. dat is toch echt verbluffend. temeer daar dat gezag duidelyk niet van zyn ego uitgaat maar wel van zyn virtuositeit, misschien niet als muzikant (daar heb ik geen idee van) maar absoluut als liedjesschryver en -interpretator.
tussendoor wordt er naar myn eigen, kleine meninkje wel flink wat vervelende muziek gespeeld ook. by één voorbeeld: die oneindig langdradige outro van "hey jude" - daar spring ik van door een venster. maar net zo terloops passeren dan ook al die totale klassiekers de revue; de trivialiteit waarmeê dan zomaar eens eventjes "let it be" wordt ingezet, tussen één boterham en één koffi door, dat is toch echt crazy.
dus inderdaad is dat allemaal mccartney wat de klok slaat - maar, opnieuw myn eigen belevenis: kippenvel kreeg ik dan toch wel pas wanneer daar een echte lennon-song wordt ingezet: "across the universe". terecht vond hy dat zelf een van zyn mooiste songteksten ooit;
Words are flowing out like endless rain into a paper cup
They slither wildly as they slip away across the universe
Pools of sorrow, waves of joy
Are drifting through my opened mind
Possessing and caressing me
Geen opmerkingen:
Een reactie posten