durf dit byna niet noteren. goed dan. myn broêr jeroen - in een grafkist, gedragen naar zyn graf, ikzelf in de flank, in myn handen een stripverhaal van suske en wiske, "dat is een schande, dat hy de ernst hiervan niet inziet, dat hy zo'n stripverhaal nu uitdraagt!..." eens we daar waren en de kist ging naar omlaag, zakte ik op myn knieën, werd ik van kop tot teen kosmisch doortrokken van de oneindige ergheid - ik begon tranen met tuiten te weten - terwyl deze angst my beving: god! ik ga Nooit Meer Kunnen Stoppen Met Huilen!
toen ik wakker werd, begreep ik dat ik alleen in huis sliep - met luv, rocco en mollie in de efteling; myn kleine broêr jeroen en de vinnige rocco zyn in myn diepste onderbewuste ongeveer één, ik verwissel ze soms ook van naam; dus ik droomde dit, omdat ik myn kinderen miste.
deels is dat zeker de verklaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten