ik was compleet werkloos, ook in de zin van dadenloos. er was gewoon niets om te doen. ik strompelde maar wat rond, compleet ideeënloos, al oneindig lang. soms noteerde ik een zogezegd plan of een ingeving op een bladje papier. hoelang zou ik dit financieel uithouden? er was niets om te doen.
zogezegd was dit schilde strand. kleiputten, houten barakken. hier zou ik best een schrale caravan willen, voor een teruggetrokken, meditatief bestaan. maar hier was niets meer te huur. wel stond hier de barak van martinus wolf. die was er niet, maar toch stond zyn vuur nog te branden. wat later moest ik hem en dirk poel ieder helemaal naar huis chaufferen. maar - myn auto stond aan myn nieuwe huis op het noord (daar was ik bezig met verhuizen, zogezegd.) al strompelend passeerde ik goldface die hier in een zeer kleine frituur werkte.
in al die barakken was het een marginale drukte. iemand vroeg een emmer. die ging ik helemaal halen - toen pas zagen we dat die emmer stuk was als een zeef.
zo'n droom was het; wanhoop maar toch ver weg vaagweg zicht op bevryding namelyk door eventueel de mogelykheid tot onthechting...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten