die "teenage kicks" in het salon op zondag zyn echt een schot in de roos, alwéér was dit een totaal succes. de kwaliteit van de acts en alles wat je wil, maar het is ook méér dan dat; de gehele sfeer, plus daarbinnenin dan myn eigen noodgedwongen toonaard, zyn helemaal anders dan anders; er schynt een meer ernstige ondertoon te spelen, waarby de scherts wanneer die opduikt, dan ook extra lekker kan afsteken. ja, het contrast ernst-scherts is by deze setting veel groter dan anders, allicht doordat je als presentator voor optredende jongeren meer fundamentele eerbied moet betonen dan voor optredende volwassenen. ja, dat is het. en die eerbied, zodus, die maakt juist dat de humor die daar dan tegenaan ketst, extra gevoelig overkomt. snappen jullie?
het gedicht "takkenbossen", zover als ik ermeê sta, daarjuist helemaal uitgeschreven en genoteerd, met name omdat ik het nu meteen, vanaf maandag, voor een maand of twee ga moeten parkeren. daarom moét je het op een ogenblik noteren; omdat je er anders, na een tyd, gehele alinea's van gaat vergeten. en het parkeren moet: omdat ik nu weêr ga moeten voort-mediteren op dat kempische stuntgedicht in wording, het "anti-schiet-gebed", dat moet gaan dienen als sluitstuk voor "de kempenkrak 2". die deadline nadert, voor eind augustus een paar try-outs in zicht.
nu al een paar weken lang iedere zondag telkens tien nieuwe minuten van "de kempenkrak 2" in het salon - en die resultaten zyn zeer, zéér bemoedigend, echt geweldig motiverend, echt goed...
vandaag ging het over kempische baancafés; de veertien billekes, de zweep, de toverfluit. op voorhand zei ik tegen luv: "vandaag heb ik niet veel soeps kunnen voorbereiden, vrees ik"; maar het pakte andersom uit; een van de beste stukjes tot dusver.
zo zie je: je moét je ideeën aan een publiek voorleggen, je kàn niet een toneelstuk maken in je eentje, in je cavern, je weet Nooit wat gaat werken en wat niet (klopt dit? niet echt. soms weet je op voorhand: dees is heel goed - en onderhand weet je ook op voorhand wel: dit of dat, gewoon niet aan beginnen.)
(maar zo'n erge hoer ben ik wel: als iets echt blykt te wérken, zelfs tegen myn eigen oordeel in, dan zal ik het toch brengen. tenzy het ethisch niet zou deugen natuurlyk.)
een serie op "streamz": 'myn vader de hasjiesjkoning', twee afleveringen van gezien, reeds- zéér tof, een aanrader...
1 opmerking:
Kempische baancafés zitten hoogstwaarschijnlijk niet in mijn nabije toekomst.
Wat ga ik later doen wanneer ik wereldberoemd ben omdat ik de vijf bewijzen van leven na de dood heb opgesteld? Ik had het al vaak geïnsinueerd en het is ook mijn opinie.
https://youtu.be/wSKzbSefw20?si=IoWk6mM_HvM1ZRmP
Om te weten wat ik later ga doen als ik wereldberoemd ben, heb ik al een tijdje het nieuwe album van The Young Gods bestudeerd dat toepasselijk Appear Disappear heet en nog eens een zwaar onderschatte plaat beluisterd.
https://youtu.be/-mzvK_LaFXA?si=hnnnb21kcblDFpxo
https://youtu.be/5qXr6iWhICg?si=VB_vsVxAkpqkkCxb
Maar dat is voorlopen op de tijd want het is nog steeds calling the moon revolutions tijd.
https://youtu.be/ZRiu9Qk4_y4?si=YoU53EmFxyU9vkgI
1. Als een acht maanden oude baby in de baarmoeder daar elke dag een dag jonger zou worden zou die uiteindelijk ook sterven en dat betekent dat de dood zich ook voor het leven bevindt.
2. Duizend jaar geleden was je lichaam ook al op de aarde maar het was toen volledig uit elkaar en dus dood om dan later tot leven te komen vanuit de dood.
3. Wanneer men sterft wordt het bewustzijn niets want er is niets na de dood maar dan zou men even goed eens een auto of een huis niets moeten zien worden.
4. Als de doden enkel zichzelf kunnen zijn, zijn ze al altijd enkel zichzelf geweest.
5. Bevindt het bewustzijn zich in de lege ruimtes in de hersenen of in de rest van de hersenen waarin geen enkele lege ruimte is?
Een reactie posten