ik liep over een zandpad aan de boskant van vosselaar en kwam daar, myn voorganger volgend, tot het inzicht dat in soorten van kuilen in dit zand, allerlei speelgoedpoppetjes lagen. hierover was ik precies zo enthousiast alsof ik een zesjarig kind was, al moest ik my by dit opraapwerk wel over een zekere gêne zetten, ten overstaan van de mensen achter my.
zo noteerden-ik weêr een droom; echter, een soort van mystiek geloof in een zeker verlossende uitwerking van deze bezigheid, schynt minder dan ooit aan de orde; dwz meer dan vroeger vraag ik my af: dit draagt toch nergens iets toe by?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten