gewoon dit afwerken. doe korte zinnen, vitalski. doe het curriculum van de dag, en basta - indeed: maak u verder geen zorgen. het enige dat nog telt, op deze blog althans, is die eigenste continuïteit ervan. een plaat moet draaien - doch voorts maakt het totaal niet uit wélke plaat dan wel.
ik doe dit al twintig jaar lang iedere dag...
ah ja...
ik was, nu weet ik het weêr, totààl ontregeld. er is eigenlyk, beste lezers, niet echt, zelfs, een "begin" aan deze dag aan te duiden geweest (dwz aan de voorbye donderdag), namelyk: omdat ik de vorige dag (de woensdag) ook helemaal nergens had weten te beëindigen. een "nachtje doorgedaan," zoals ze dat noemen...
corresponderen, facturen uitbetalen. om zes uur nog naar het clubhuis ryden, omdat ik daar myn overjas was vergeten... die powerpoint inzake edgar allan poe bywerken, de afwas doen... doch ook, ondertussen, precies tegelykertyd, kyken naar de série "poldark".
daar heb ik my hard meê geamuseerd, met die poldark... is eind achttiende eeuw, misschien wel myn allermeest favouriete era. dat anciënne van die witte pruiken, de franse révolutie maar in deze dan gezien door de bange britten... begin negentiende eeuw is, eigenlyk meteen tamelyk drastisch, het einde van de witte pruiken...
die série is nu gedaan - tot myn schok. is normaal zéven seizoenen - doch: netflix heeft er maar drie van gepubliceerd??...
echter, meteen daarna, gek genoeg, op datzelfde netflix, op "die kaiserin" gestoten. inderdaad, sisi - dus: dat is ludwig de tweede. eigenlyk is dàt myn favouriete era. tydperk dat wordt genoemd "het tweede rococo." franz joseph. biedermeier maar dan geïnjecteerd met een pseudo-retrograde nep-romantiek. lord byron - maar dan op een castrerende driewieler...
het werd zeven uur smorgens - doch: myn zoon was vandaag jarig; dus ik dacht: dan blyf ik gelyk maar op, totdat hy wakker wordt - om voor zyn verjaardag te zingen.
àlle kinderen zyn gek op hun verjaardag, maar rocco gaat daarin toch nog harder dan gemiddeld. die zei letterlyk: "by àlles dat je doet op je verjaardag, gewoon de keuken instappen of de handstand doen of die guitaar inpluggen - by àlles voél je gewoon dat je jarig bent."
dus gauw ook nog slingers opgehangen en zo.
toen luv en rocco ieder naar haar, of zyn, eigen school waren, zelf nog één goed uur liggen lezen in de autobiographie van marc lanegan. héél grappig. vandaag ondermeer het verslag inzake zyn totàle, totàle fiasco op tv, live on stage by jay leno... hy zegt er wel by dat ook jay leno zelf een domme lul is - en dat klopt...
dan toch in slaap gevallen. pitouche op myn gezicht. om drie uur smiddags weêr wakker geworden.
daarjuist myn bibliotheek weêr verder opgeruimd. is rustgevend en leerryk - zo heb je je éigen boeken nog eens vast. "ah zie: dat gestencilde eenmanstydschrift van jan emiel daele... daar heb ik, was ik vergeten, een authentiek exemplaar van in huis... o ja, dat tjechische postkaartenboekje van ludwig de tweede." maar: na een tydje, help, wordt dit ook, altyd, en altyd plotsklaps, helemaal déprimerend. de kunst er dan uit bestaande, hier metéén weêr meê op te houden, eender hoe rommelig je de gehele machine-kamer achterlate.
doch: meestal ga je er veel langer meê voort dan verhoopt. je denkt: alleen nog deze lade, alleen nog die cowboy-boeken fatsoenlyk sorteren - en: voor je het weet, is het dan ineens --- weêral drie uur snachts???...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten