1. het soort boeken genaamd "van altamira tot heden".
2. toffe manier om je publiek aan te spreken:"jullie zien er eigenlyk allemaal uit de echt gescheiden vrygezellen uit..."
3. voorby de wand des verbitterings kom je opeens terecht in een soort geluidloze zone, gravitatie-loos ook. er is geen arena meer, geen stryd meer.
4. in sint-gillis-waas zaterdag, wist iemand my te zeggen dat, volgens hem, vrywel alle piloten van een F16, chronisch last hebben van aambeien. dit doet ferm afbreuk aan hun anders zo heroïsche aura, toch...
5. iedereen zegt dat de beste beenhouwer van antwerpen de "amic" is, waar je driedaagse of wekelykse of twee-wekelykse vleespakketten kan afhalen.
6. gevangengenomen zelfmoordterroristen zouden niet mogen worden gedood, maar moeten worden ingeschakeld door de nmbs, met name om in het station de gebruikelyke poetsdiensten te vervangen: op ogenblikken wanneer daar een ongelukkige voor een trein is gesprongen. heden zyn het effectief gewone burgermensen die dit moeten aanpakken, die de sporen weêr proper moeten maken - echt. dat is toch een totale schande!
7. acteurs die meêspelen in semi-geanimeerde kinderfilms, zoals de smurfen of garfield, zyn altyd heel erg. hugh bonville in "paddington" is echter daar een goeie uitzondering op, echt iemand met inleving.
8. wanneer in de série "poldark" een been moet worden geamputeerd, stopt de scène meteen van zodra de docter een handzaag uit zyn tas heeft gehaald. dàt is het goede voorbeeld, waaraan vooral americaanse regisseur zich aan zouden mogen spiegelen. byvoorbeeld de onophoudelyke orgiën van geweld in de série "viking" - dat shockeert my heel erg. dat geweld zelf shockeert my, maar véél meer nog shockeert my het inzicht dat dit "normaal" is vandaag, dat dit de norm is vandaag, dat niemand zich daar vragen by stelt. onthoofdingen, pylen in ogen, folteringen; alles aldoor onafgebroken minutieus in beeld. dat is niét een esthetiek, dat is een gebrék aan verbeelding, totale ledigte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten