zonder myn ouders te willen verontrusten, die ook op deze blog langskomen, maar die me steeds opbellen als hier iets medisch ter sprake komt (hoe zou je zelf zyn?), toch melden dat kik vanmorgen by het ontbyt weêr eventjes de indruk kreeg, dood te moeten, en wel aanstonds, namelyk doordat ik bruin brood met rabarber-confituur plande te gaan verorberen, doch met als enig resultaat, dat die eerste vier happen hiervan, my als een gezwollen cobra om de integrale borstkas aan het verstikken sloeg, onwezenlyk wreedaardig, even dacht ik, spartelend op de mat: ik blyf erin... dit is het einde...
maar het is toch niets rampzaligs, het gaat opperbest met ondergetekende; alleen moet kik onthouden dat kik, vooral als kik lang niks gegeten heb, niet mag schrokken. zoals een woestyn-zwerver die omkomt van de dorst, evenmin gelyk een gehele liter mag binnen slokken wanneer 'ie dan toch by een oase gekomen is; hy moet eerst zyn lippen nat maken, hy moet eerst bidden tot allah.
nu "een held van by ons" op de rails staat en nu ook, sinds gisteren, het simenon-project tot een goed einde is volbracht (ik hoorde vandaag allevier de afleveringen alreeds, en mag er, denk ik, bescheiden toch erg tevreden over wezen; dwz in ieder geval: dit is zoals kik zoiets doe. anders of beter kan kik niet.), kan ik my, eens alle paperassen gefixt (= vanaf 1 uur snachts) geconcentreerd voortarbeiden aan de verhalen van victor glorieux... aller-eerste try-outs staan voor de deur en ik heb er veel lol in...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten